Zware beroepen en de AOW
Door Wil Wolfs
In enkele stappen zal de AOW leeftijd verhoogd worden naar 67 jaar. Dat is de uitkomst van het overleg tussen onze vakbond en de werkgeversorganisaties. De AOW wordt flexibel en welvaartsvast juicht Agnes Jongerius. Wie met pensioen wil met 65 jaar kan dat; je krijgt dan wel levenslang ongeveer 7 procent minder AOW en pensioen. Hiermee legt de FNV de rekening weer bij de zware beroepen. Bij die mensen die tegen een laag salaris, vaak al op jonge leeftijd zijn begonnen met werken, die in verhouding veel meer premie hebben betaald, en door een lagere levensverwachting veel korter van hun pensioen zullen genieten dat de modale werknemer.
Trambestuurder is zo’n zwaar beroep, en de overheid weet dat al heel lang. Voor de privatisering konden wij gebruik maken van de FLO, een regeling met Functioneel Leeftijd Ontslag. Werknemers spaarden zelf gedurende hun loopbaan om op 60 jarige leeftijd met pensioen te kunnen. Deze regeling is ondanks veel strijd onmogelijk gemaakt door de overheid. Ons beroep is niet fysiek zwaar, we hoeven niet zoals verpleegkundige of stratenmakers zwaar te tillen of onze rug zwaar te belasten. Bij ons zorgen de onregelmatige werktijden en de stress (verkeersdruk, agressie, rijden onder tijdsdruk) voor de zwaarte van het beroep. Dit drukt zich onder andere uit in een hoog ziekteverzuimpercentage van 10 procent met uitschieters naar 15 procent.
Wat zijn de gevolgen van dit akkoord voor ons en voor al die andere met een zwaar beroep? In de eerste plaats hebben we geen keuze. Onze gezondheid zal ons wel dwingen om met 65 – of ver daarvoor – te stoppen met werken en met een lagere uitkering genoegen te nemen.
Het zware werk eist zijn tol. Mensen herstellen langzamer van het onregelmatige karakter van het werk en zijn wat vaker ziek. Er lopen maar weinig trambestuurders rond die ouder dan 60 jaar zijn. We worden te duur. En als in een volgende ronde neoliberalisme de ontslagbescherming er helemaal aan gaat, dan zullen veel collega’s met een handvol geld op straat komen staan, en nergens meer aan de slag komen. Werkgevers zitten niet op uitgeblust personeel te wachten.
Voor een bijstandsuitkering komen de meeste niet in aanmerking, eerst die ontslagvergoeding en je spaargeld opmaken! Als je pech hebt moet je je huis verkopen en naar een huurwoning om de tijd tot aan je 65ste te overbruggen. En dan mag je nog een paar jaar van een gekorte AOW en pensioen genieten. Dit is het schrikbeeld voor mij en veel van mijn collega’s. En wij zijn zeker niet tevreden met dit akkoord. Ik en mijn collega’s hebben dan ook massaal ‘nee’ gestemd. Laten we een voorbeeld nemen aan de protesten in Frankrijk, Spanje, Italië en Griekenland, en het geld gaan halen bij de veroorzakers van de crisis.