Winterzonnewende-survivalgids (deel 2)

Sinds zes uur vanochtend neigt ons halfrond zich weer in zomerse richting. Om dat te vieren stelde de redactie van deze website met zorg een tweedelige culturele midwinter-survivalgids samen. Gisteren deel 1, vandaag het tweede en laatste deel.
22 december 2007

Film
Verschijnen er nog films die je echt op het grote witte doek moet zien? Natuurlijk wel. Earth is er zo eentje. Tientallen cameramensen werkten 4000 dagen lang aan de tv-serie Planet Earth, en de fraaiste beelden zijn nu gemonteerd tot anderhalf uur Earth. Dat is genieten – ook voor wie dacht alles aan natuurfilms wel gezien te hebben. Laat je achterovergeleund meevoeren op een adembenemende tocht van pool tot pool, met de ijsberen, paradijsvogels, apen, leeuwen, olifanten en een atletische witte haai. Waarmee je de onsmakelijke commercial voor een beter milieu die autogigant Ford aan de film heeft vastgeplakt, gelukkig ook snel kunt vergeten. (Bart Griffioen)

Strips
Er zijn ook andere strips dan Suske en Wiske, Kuifje, Amerikaanse comics en Aziatische manga. Wie een strip leest van de 69-jarige veteranen Giraud of Hermann begrijpt waarom strips door velen als ‘de negende kunst’ worden gezien.

De Blueberry-serie van Jean Giraud (pseudoniem: Moebius) is terecht wereldberoemd. Op het eerste gezicht lijken de strips van de Fransman niet meer dan prachtig getekende cowboy-en-indianen-verhalen. De reeks heeft echter diepgang, mooie karakters, humor, maar toont ook het verschrikkelijke lijden van de oorspronkelijke inwoners van Amerika en hun systematische uitroeiing. Doe (jezelf) vooral de laatste vijf delen –Mister Blueberry tot en met Dust– kado.

De Belgische Hermann (Hermann Huppen) verwierf wereldfaam met zijn post-apocalyptische reeks Jeremiah. Het album De Bloedbruiloft werd onlangs verfilmd. Wie nog nooit een ‘echte’ strip heeft gelezen: lees de eerste tien delen van Hermanns schitterende De Torens van Schermwoude. Een zeer rauwe, filmische, realistische weergave van de middeleeuwen en de kruistochten door de ogen van de berooide Aymar van Schemerwoude. (Jelle Klaas)

Documentaire
Geloof het of niet, maar er bestaat een hele subcultuur van fanatieke computernerds die elkaar naar het leven staan om records te vestigen op klassieke arcade-games zoals Donkey Kong en Pacman. The King of Kong (2007) volgt de lange weg van outsider Steve Wiebe die de zelfingenomen oppergod van deze bizarre scene, Billy Mitchell, van zijn troon wil stoten. Een apart onderwerp voor een waanzinnig tijdsdocument. En hoewel je het niet verwacht, heeft deze film alles in huis voor een hoog staaltje topvermaak: karakterontwikkeling, onverwachte plotwendingen, een titanenstrijd, gemene snoodaards, humor, tranen en natuurlijk heel veel jaren tachtig synthersizermuziek. (Maina van der Zwan)

Internet
Op internet is het rond kerstweek nog nét uit te houden. Ongewenste kerstbomen klik je weg, de onophoudelijke verslavende informatiestroom gaat gewoon door, in een wat lager tempo. Veel sites liggen stil, maar snuffelaars vinden wel amusante zaken. Mocht je in het vooruitzicht van de onvermijdelijk naderende oliebollen de meligheid een handje willen helpen, dan is The Ironic Times een aanrader. Wekelijks nieuws, maar dan anders. ‘World News: Putin Preparing to Step Down. He’ll assume advisory role of Supreme Commander of Everything.’

Muziek
Dan is er gelukkig altijd muziek. Amerikaanse radiomuziek bijvoorbeeld. Theme Time Radio Hour, met elke keer een ander thema waarover de presentator songs bij elkaar sprokkelt, bij voorkeur totaal onbekend maar des te interessanter materiaal. De discjockey: een zekere Bob Dylan, ooit redelijk bekend als liedjeszanger. Het programma heeft een officiële website, maar er is ook een website waar oude uitzendingen te downloaden zijn.

Toch nog een kerstliedje tot slot: Father Christmas van de Britse rockgroep The Kinks. Oubollig en venijnig tegelijk, precies zoals het hoort. Uit het refrein: ‘Give all the toys – to the little rich boys.’ (Peter Storm)