Wilders in Engeland 'not wanted'
‘Dit is vreselijk’, schrijft hij over het hokje met stoel, tafel en water waarin hij door de Britse immigratiedienst wordt vastgehouden. ‘Dat proberen we je al jaren te vertellen maar je wilde niet luisteren’, lijkt het passende antwoord.
En daar houdt de ironie niet op. Want Wilders is precies de politicus die het vaakst ertoe oproept zijn politieke tegenstanders de mond te snoeren. Radicale imams moeten aan de grens worden tegengehouden, de Koran moet verboden worden, linkse organisaties mogen geen subsidie meer krijgen (maar over rechtse organisaties hoor je hem nooit), preken in de moskee moeten gecontroleerd worden en de Internationale Socialisten mogen geen bijeenkomsten meer houden op de universiteit.
Dus je zou zeggen dat krachtdadig optreden door de Britse regering tegen iemand die verdacht wordt van ‘haatzaaien’, ‘aanzetten tot geweld’ en die volgens sommigen een ‘fascistoïde’ zweem om zich heen heeft hangen door Wilders met open armen zou moeten worden begroet. Tenslotte neemt hij al deze begrippen graag in de mond. En politici die daartegen in zijn ogen geen lijn durven te trekken vindt hij slappe laffe mafkezen. Maar ja, deze keer gaat het over Wilders zelf…
De houding van de Britse regering is in ieder geval een aardige reminder hoe er buiten de polder naar Wilders wordt gekeken. Zeker nadat het Hof eerder al besloot dat de uitspraken van Wilders inderdaad in aanmerking komen voor toetsing door de rechter op grond van discriminatie. En ook nu Wilders in de aanloop naar de Europese verkiezingen zegt een gezamenlijk blok met het Vlaams Belang niet uit te sluiten.
Maar voor Nederlandse media en politici is het vooral een aanleiding om de grote-Wilders-roadshow weer op poten te zetten. De heren en dames van de mainstream-media en hun puberale broertje GeenStijl stampten zo opgewonden door het vliegtuig dat de gezagvoerder dreigde om te keren. En minister Verhagen en kamervoorzitter Verbeet gaven weer eens blijk van de ware lakeiengeest die diep van binnen in vrijwel alle Nederlandse politici schuilt, en holden al buigend voor Wilders naar de Britse diplomatieke vertegenwoordigers om hun beklag te doen. Hoe durven die Britse theeleuters onze Nederlandse huis-extremist de deur te wijzen?
Eén ding is zeker: de Britse regering doet dat niet omdat ze zoveel van moslims houdt. Ze leggen in Afghanistan nog meer dorpen in de as dan onze jongens, en zonder de Britten was de hele Irak-oorlog er misschien wel niet gekomen. Wie weet komt het omdat aan de andere kant van het Kanaal de politieke normen in ieder geval nog niet zo ver vervaagd zijn, dat een racist geen racist meer genoemd mag worden.
En gelukkig wordt Wilders in beschaafde Britse kranten niet opgevoerd als een martelaar voor vrije meningsuiting. In plaats daarvan vraagt Robert Fox zich in The Guardian af of het wel verstandig was van de regering om hem zoveel eer te gunnen. Waar gaat het nu helemaal om? Een racistische schreeuwlelijk met weinig inhoud en nog minder retorische kwaliteiten, vertegenwoordiger van een onbetekenend partijtje, die zijn knip-en-plak-doe-het-zelf-haatzaaifilm wil komen vertonen. Big deal.
Fox heeft natuurlijk makkelijk praten. Hij is Wilders morgen weer vergeten, wij zitten hier met hem opgezadeld. Maar toch zou het maar wat prettig zijn als de Nederlandse media hem weer eens in die proporties zouden zien. Wat? Wilders geweigerd in Bulgarije? Geef de Bulgaren eens ongelijk… En terug naar de orde van de dag.