Wilders bekent opnieuw kleur met steun nazi Robinson
Door Mark Kilian
Rechtse media pushen gretig de ‘stunt’ van Wilders om af te reizen naar Londen. In Elsevier noemt Wilders Robinson een ‘vrijheidsstrijder als Churchill’. Op de extreem-rechtse site Breitbart mag Wilders weer uitgebreid koketteren met inmiddels wat belegen doodsbedreigingen aan zijn adres.
Wilders portretteert Robinson als een slachtoffer van het onredelijke, nee dictatoriale Britse rechtssysteem, en vergelijkt het land met Noord-Korea en Saudi-Arabië. Als de mars voor Robinson geen resultaat heeft, kan hij in elk geval een gedeeld slachtofferschap cultiveren.
De vergelijking met Churchill is saillant. Hij is een icoon van conservatief rechts. Tegelijk was Churchill een groot bewonderaar van Benito Mussolini. Hij zei in de jaren 20 dat de Italiaanse fascisten ‘de hele wereld een dienst bewezen hadden’. Churchills ‘vrijheid’ was selectief, en die van Robinson is nog veel selectiever.
Arrestatie
Tommy Robinson werd niet zomaar gearresteerd. Hij filmde buiten bij het gerechtshof in Leeds, waar een zaak plaatsvond over kindermisbruik. Omdat de verdachten mensen van kleur zijn, wilde hij zo islamofobie aanwakkeren.
Buiten bij rechtbanken filmen mag niet. Dat wist Robinson, die daarvoor al voorwaardelijk was veroordeeld. Zo wordt geprobeerd om verdachten een eerlijk proces te geven, waarin ze onschuldig zijn totdat bewezen is van niet. Maar voor nazi’s en de rechtse pers zijn verdachten bij voorbaat al daders. Gebrek aan respect is een selling point.
Robinson wist dus dat hij een strafbaar feit beging. Het was juist zijn bedoeling om gearresteerd te worden, en zo als ‘martelaar van het vrije woord’ een nieuw focus te geven aan fascistisch rechts.
Tommy Robinson heeft een lange carrière als neonazi. In 2004 werd hij onder zijn eigen naam Stephen Yaxley-Lennon lid van de fascistische BNP in Bedford. Toen hij in 2009 de English Defence League oprichtte, een extreem-rechtse knokploeg, nam hij de naam Robinson aan.
In de EDL wilde Robinson de banden met neonazi’s verdoezelden. Al in 2010 ‘waarschuwde’ Robinson voor geweld tijdens een komend EDL-protest in Bolton. Ook schepte de ‘vrijheidsstrijder’ op dat hij de Britse studentenprotesten zou kunnen breken. Dat was niet alleen bluf: in augustus 2010 werd hij gearresteerd en veroordeeld omdat hij een groep van 100 supporters aanvoerde in hun geweld in Luton.
Maar de EDL wemelde van de neonazi’s. De BNP-leden Chris Renton en David Cooling beheerden bijvoorbeeld de EDL-website de Facebookpagina van de afdeling Luton.
De EDL kreeg diverse tegenslagen te verwerken. De namen van enkele rijke sponsors werden bekend gemaakt. Het stigma van fascisme bleef hardnekkig kleven. Dit kwam mede doordat antiracisten mobiliseerden tegen de EDL en hen ontmaskerden als nazituig. Nadat Robinson in 2013 de EDL verliet, werd deze opgeheven.
Strategie: haat en geweld
Robinson verspreidt zijn haat gericht in stadjes waar de crisis huishoudt en de lokale autoriteiten falen. In diverse recente misbruikzaken bleven de slachtoffers in de kou staan. Dat wilde Robinson misbruiken om de mythe te pushen dat kindermisbruik gekoppeld is aan huidskleur. Het gaat hem echter niet om de kinderen zelf: bij rechtszaken tegen katholieke functionarissen is extreem-rechts nooit aanwezig.
De strategie van Robinson werkt op het moment. Op 2 juni marcheerden 2000 racisten en fascisten door Manchester. Die islamofobe mars was georganiseerd door de Democratic Football Lads Alliance (DFLA), ‘ter herdenking’ van de bomaanslag op de Arena van Manchester. Dat dit tuig de naam van Robinson scandeerde, laat zien dat hij vanuit een marginale positie opnieuw een centraal figuur is geworden voor de nazi’s.
De ruimte die ze winnen benutten de nazi’s met nog meer geweld. Op 5 juni werden de moskee en de Sikh-tempel in Leeds aangevallen met brandbommen. Op dit moment zijn Britse socialisten en antiracisten aan het organiseren. Een belangrijk moment is aanstaande zaterdag 9 juni. Op die dag organiseren Unite Against Fascism en Stand Up To Racism samen een landelijke demonstratie in Londen.
Geert Wilders haalt met zijn politieke toerisme opnieuw de banden met fascisten aan. Hij heeft zijn eigen ‘dog whistle’ politiek. In het gefulmineer over vrijheid dat Elsevier en de Telegraaf publiceren, herkennen doorgewinterde aanhangers steeds makkelijker de contouren van de volgende Kristallnacht.
Daarom zouden antiracisten in Londen Wilders opnieuw weg moeten jagen – van het spreekgestoelte recht de Thames in.