Westerse steun maakt escalatie Israëlische terreur naar Libanon mogelijk
Foto van het protest van afgelopen zondag georganiseerd door Plant een Olijfboom (copyright: Hanneke Vollbehr)
In het laatste voorbeeld van zijn schaamteloze minachting voor internationale wetten en de soevereiniteit van omliggende staten, escaleert Israël het geweld in het Midden-Oosten. Dit keer met de aanvallen op Libanon, tegen het ogenschijnlijke advies van zijn bondgenoten in. Op 17 en 18 september veroorzaakte Israël de explosie van duizenden piepers en honderden walkietalkies bedoeld voor gebruik door Hezbollah, waarbij duizenden gewonden en 42 doden vielen, waaronder ten minste twee dozijn burgers. Israël volgde dit met een tapijtbombardement boven Zuid-Libanon waarbij sinds vorige week meer dan duizend mensen omkwamen.
Doelen
Vandaag is hier de dreiging van een grondinvasie bijgekomen. Het Israëlische regime zelf stelt dat het hier gaat om ‘beperkte, plaatselijke en gerichte aanvallen’. Een eufemisme dat doet denken aan Poetin’s ‘speciale militaire operatie’ in Oekraïne. Frankrijk en de Verenigde Staten riepen vorige week nog op tot een tijdelijke wapenstilstand van 21 dagen, maar hebben zich nu al achter de grondinvasie geschaard. Netanyahu weet dat hij op Westerse steun kan rekenen.
De Israëlische premier heeft gezegd dat hij elke wapenstilstand weigert en dat deze militaire campagne niet zal stoppen totdat de doelen van Israël zijn bereikt. Maar wat deze doelen precies zijn, wordt steeds vager en moeilijker te verdedigen door hun bondgenoten. In eerste instantie ging het om het uitroeien van Hamas in de Gazastrook, maar nu zou de aanval op Libanon nodig zijn om de terugkeer van kolonisten naar het Noorden van Israël mogelijk te maken.
Israël probeert verzetsbeweging Hezbollah een harde slag toe te brengen. Vrijdagnacht wist het de leider van de organisatie Hassan Nasrallah samen met talloze burgers te vermoorden bij een bombardement op een zuidelijke woonwijk van Beirut. De organisatie werd opgericht na de Israëlische invasie en slachtingen in Libanon van 1982 en wist in 2006 met succes een aanval van Israël terug te dringen. Door het geweld ook te richten op burgers en infrastructuur hoopt Israël de steun in Libanon voor Hezbollah te ondermijnen.
Israël hoopt zo een sterkere reactie van Hezbollah en vooral Iran uit te lokken. Dit zou Israël in staat stellen om op een nog verwoestender manier terug te slaan en Westerse staten mee te slepen in een nog grotere oorlog. Hezbollah heeft, ondanks de moord op hun leider, niet toegehapt: ze hebben een enkele waarschuwingsraket op Tel Aviv afgevuurd en hebben alleen militaire doelen in Israël getroffen en burgerdoelen vermeden.
Perspectief
Netanyahu’s eigen politieke carrière staat ook op het spel: extreemrechtse leden van zijn kabinet hebben gedreigd zijn regering te laten vallen als hij zou instemmen met een tijdelijke wapenstilstand. De extreemrechtse vleugel van het Zionistische project ziet het huidige moment als een historische mogelijkheid om het grondgebied van Israël nog verder uit te breiden en de overgebleven bondgenoten van de Palestijnen te verzwakken.
In het kielzog van de aanvallen op Libanon neemt ook het Israëlische geweld in de Westelijke Jordaanoever toe. Afgelopen nacht werden hier op veel plekken invallen en arrestaties gedaan. Libanon is niet het enige land dat Israël de afgelopen week bombardeerde. Afgelopen week voerde Israël voor de tweede maal een aanval uit op Jemen. Ook de Syrische hoofdstad Damascus werd gebombardeerd.
Netanyahu’s binnenlandse populariteit heeft door de succesvolle aanvallen op Hezbollah weer een boost gekregen, maar het is de vraag hoe duurzaam dit zal zijn. Het Israëlische leger is kwetsbaar tijdens een grondinvasie, hoe ‘beperkt’ deze ook wordt ingevuld. Zelfs in de met de grond gelijk gemaakte Gazastrook lijdt Israel nog steeds zware verliezen door het gewapende verzet van Hamas.
De steeds verder opgevoerde Israëlische terreur – ‘de-escalatie door escalatie’ – zorgt voor telkens nieuwe mensen die zich aansluiten bij Hamas en Hezbollah. Dit is de logica van de guerrillastrijd die we ook zagen in eerdere antikoloniale bewegingen zoals in Algerije.
Het is belangrijk dat we in Nederland dit moment aangrijpen om de druk op Israël te vergroten. Er staan de komende week veel protesten om stil te staan dat het bijna een jaar is sinds het begin van de genocide. Deze acties moeten zo groot mogelijk worden. Israël moet de moorddadige aanvallen op de Palestijnen en de inwoners van Libanon stoppen. Hiernaast moeten we pleiten voor een einde aan de Westerse wapenleveranties en het verbreken van alle banden met de terreurstaat. De tandeloze Westerse ‘kanttekeningen’ hebben Israël alleen maar versterkt in het geweld.