Weer een dag solidariteit

Toen wij uit Amsterdam vertrokken, was het kwart over zes, op maandagochtend 2 juni 2008. We gingen op weg naar de stakingsbijeenkomst van Conexxion buschauffeurs, op de Catering weg, Schiphol Noord.
2 juni 2008

Geen Dienst

Door Bonne Postma

Het terrein is moeilijk te missen. CNV- en FNV-spandoeken sieren de hekken, rondom de parkeerplaats, die vol staat. Bumper aan bumper, zij aan zij vormen meer dan 100 bussen een groene eenheid, binnen in de kantine doen de chauffeurs hetzelfde.

We stellen ons voor als Internationale Socialisten. Enthousiast worden we gedrieën naar binnen gedirigeerd, waar een man met een pet ons streng vraagt of we komen staken. Tientallen strijdbare mannen en vrouwen lachen ons toe. Voor niet-stakers is er droog brood met water; voor stakers een welverzorgd zakje met een krentenbol en broodjes kaas en ham. Er rouleren pre-paidkaarten voor de koffiemachine, dus iedereen is voorzien.

Ik raak in gesprek met Veronica, die ‘hoge gesprekken tussen bonden nooit zo gevolgd heeft’, maar er heeft zich in de loop der jaren een ‘grote onvrede bij haar opgebouwd’. Sinds zes jaar wordt er ‘tijd op tijd ingeleverd’. Op de vraag of dat voor iedereen geldt en hoe de mentaliteit op dit moment is antwoordt zij: ‘Er is heel bewust door iedereen meegedaan, dus wordt er ook bewust door iedereen mee doorgegaan’. Ze geeft toe een mazzeltje te hebben met vrije dagen; maar verklaart zich ook voor de komende weken stakingsbereid. Het spijt haar verschrikkelijk voor gedupeerde forensen, en scholieren, maar ‘er wordt op dit moment geld ingeleverd, dat kan niet langer, er dient iets te gebeuren, dat móeten mensen snappen’.

Buiten staat Dirk. Sinds zijn 18e heeft Dirk hard gewerkt. Dit is zijn eerste staking. Reden: ‘het is niet meer te doen. Roosters worden uitgeperst. Achttieneneenhalf uur achter elkaar rijden is niet vol te houden. Om nog maar te zwijgen over de gehate buswissels; soms wel zes op een dag’. Dit was voorheen – als het al voorkwam – één keer per dag. Opvallend is dat het enthousiasme voor het vak niet is afgenomen. ‘We willen de mensen van A naar B brengen, daar zijn wij voor’. Maar het is gewoon niet meer te doen.

Om acht uur worden er sprekers aangekondigd en verzamelt iedereen zich binnen. Dolf Polders (CNV) en Dave van der Put (FNV) zullen de laatste stand van zaken doorgeven, en een korte agenda bekend maken. Wat betreft de onderhandelingen zijn er geen vorderingen. Er is slechts een technisch overleg gaande over de flex poule. Dan nog een huishoudelijke mededeling: er zijn vandaag 30 werkwillenden en 90 stakers. ‘We staan ver voor’. Het is bij vele niet-stakers geen kwestie van principe, maar van geld, of angst. Telefoongesprekken met de uitzendbureaus moeten deze angst vandaag of morgen wegnemen.

Conclusie: morgen weer. Om half vijf zullen de eerste stakers aanwezig zijn, om tot tien uur te werken aan een welverdiend tegengeluid. Begrip en respect is wat zij verdienen. Omdat zij een dienst verlenen. Steun hen!