Vluchtelingen: hulpkaravaan verlicht onhoudbare situatie
Wat is de Hulpkaravaan naar Griekenland?
Het is een burgerinitiatief, opgezet om vluchtelingen te voorzien van voedsel, kleding en andere spullen. Mensen kunnen op allerlei manieren bijdragen, bijvoorbeeld door het aanbieden van ruimte, doneren van geld of spullen.
Het begon met een oproep op Facebook. Binnen anderhalve week waren er ruim 20 locaties. Ik schat dat er uiteindelijk met 4000 vrijwilligers tussen 1.500 en 3.000 kubieke meter aan spullen is verzameld.
Waarom naar Griekenland?
Het land kan de stroom vluchtelingen niet aan. De situatie is onhoudbaar. Er zijn ontzettend veel hulporganisaties en vrijwilligers, maar er zijn gewoon niet genoeg middelen. Landen waar vluchtelingen doorheen komen moeten ontlast worden.
Hoe ben je betrokken geraakt en wat heb je gedaan?
Ik kwam het initiatief tegen op Facebook en heb me opgegeven. Al jaren roep ik dat het anders moet. Eindelijk kon ik een bijdrage leveren. Ik ben zelf ook vluchteling geweest en weet hoe het is om hulp nodig te hebben en niet te krijgen. Ik vindt dat je dat gat moet opvullen en mensen moet laten zien dat we er voor hen zijn en ze er niet alleen voor staan.
Net als veel anderen heb ik ruimte in mijn huis aangeboden. Binnen een week was die vol. Alle spullen werden overgebracht naar een hoofdlocatie. Daar moest alles worden gesorteerd en klaargemaakt voor transport. Dat was ongelofelijk veel werk. We maakten lange dagen van 10 uur ’s ochtends tot 20 uur ’s avonds.
Helpen jullie ook vluchtelingen in Nederland?
Ja, want hier is de situatie niet veel beter. Met twee anderen heb ik een aantal opvanglocaties bezocht. Vrijwilligers werken er dag en nacht. Dat was heel mooi om te zien. Maar ook daar zitten mensen zonder dekens en kleren.
Hoe vind je de sobere opvang van Nederlandse regering?
Het is echt ondermaats. In de politiek wordt gezegd dat mensen minimaal 1 jaar in tijdelijke opvang moeten zitten, maar dat is in deze situatie onhoudbaar. In de jaren ’80 en ’90 was het een stuk beter geregeld. Ik kon bijvoorbeeld naar school. Dat kunnen kinderen nu niet. Ze rennen maar wat rond in het kamp. Sobere opvang betekent in praktijk mensen aan hun lot overlaten.
In een omgebouwd kantoor in Amsterdam zit een familieopvang met 700 mensen. Er is één klein winkeltje met te weinig spullen. Daar staat een lange rij. Dat is vooral zwaar voor vrouwen met kinderen en alleenstaanden.
Ik sprak een Afghaanse vrouw die is gevlucht met haar hele familie. Haar man en dochter zaten in een andere boot. Ze weet niet of zij het gehaald hebben. Ze kon al weken geen spullen krijgen. Ze vertelde me: ‘Iedereen is op zichzelf en bang voor elkaar. Ik doe vaak geen oog dicht en klamp me vast aan mijn kinderen, omdat ik bang ben om ze alsnog kwijt te raken. Voor hen hou ik me groot.’
Er is gebrek aan structuur. In plaats van professionele hulpverleners worden vrijwilligers ingezet. Vluchtelingen belandden van de ene tijdelijke opvang in de andere. Per vluchteling is een bedrag beschikbaar, maar het is onduidelijk waar dat geld heen gaat.
Op sommige plekken krijgen ze niets en bedelen ze om kleding. Er lopen mensen rond op slippers of blote voeten. Het is mensonterend. Wie denkt dat vluchtelingen het goed voor elkaar hebben moet een keer komen kijken. Het enige verschil met hun reis is dat ze nu een dak boven hun hoofd hebben. Maar de angst, trauma’s en onzekerheid blijven.
Hoe gaat de Europese politiek om met vluchtelingen?
Je menswaardigheid wordt je ontnomen als je als vluchteling de EU binnenstapt. Terwijl Europese leiders de mond vol hebben van mensenrechten en humanitaire missies vinden hier de grootste schendingen plaats. Ze schuiven hun verantwoordelijkheid af en gooien grenzen dicht.
Ondertussen lopen er tussen de vluchtelingen moeders met dode kinderen rond. Europese landen hebben wapens geleverd en bommen gegooid op het Midden-Oosten. Nu vluchten mensen en worden zij opeens als het probleem gezien. Maar er is iets structureel mis met dit systeem.
Wat kunnen gewone mensen daaraan doen?
Als burgers doen wij nu meer dan regeringen. Maar wij kunnen de vluchtelingen niet alle hulp bieden die nodig is. De politiek moet onder druk gezet worden. Ook moeten we een vuist maken tegen de haatzaaierij van de PVV en de bedreigingen van neonazi’s tegen vluchtelingen en mensen die hen willen helpen.We moeten daar met zijn allen een vuist tegen maken. Wees niet bang om je te laten horen. Spreek je uit, want daarmee begint de verandering.