Verdonks oorlog van rijk tegen arm

Na Wilders en eerder Fortuyn is nu ook door Rita Verdonk met veel tromgeroffel een ‘nieuwe politieke beweging’ opgericht. Opnieuw staan de media bol van de hype dat we met een frisse wind door het Nederlandse politieke bestel te maken zouden hebben.

Door Bart Griffioen

Bij de lancering van Verdonks Trots op Nederland (TON) begin april waren ruim 200 journalisten aanwezig om van de promotieshow verslag te doen. In een recente peiling van NOVA stond Verdonks beweging op 23 zetels. Maar achter TON gaat een agenda schuil die zich slechts van de gevestigde partijen onderscheidt door een nog hardere vorm van neoliberalisme en nationalisme.

Het lanceren van Verdonks site met het zogenaamd vernieuwende Politiek 2.0-systeem moest het eerste wapenfeit zijn in de strijd tegen de ‘oude politiek’. Partijcongressen, het stemmen over moties en resoluties – het is allemaal ‘ouderwets’. Met een druk op de knop zou het nu mogelijk zijn de mening van ‘het Nederlandse volk’ te peilen en bundelen, om daarmee de Haagse elite wakker te schudden.

Maar door wie en waar wordt beslist over het partijprogramma van TON? De overeenkomst met de partij van Wilders is opvallend – van beide ‘bewegingen’ kun je geen lid worden. Nieuw daarbij is de bv die TON heeft opgericht ter sponsoring van Verdonk. Hierdoor zijn regels voor financiële openbaarheid niet van toepassing en is ondoorzichtig uit welke hoek de partij wordt gesponsord en beïnvloed. SP-Kamerlid Ronald van Raak zei daarover terecht dat dit ‘Amerikaanse toestanden’ creëert.

Verdonks ambities zijn op meerdere manieren dubieus. De macht in Nederland moet niet gedemocratiseerd worden, maar juist gecentraliseerd: ‘De Tweede Kamer kan terug naar 75 zetels, dan kan men zich bezighouden met de echt belangrijke zaken en daarnaast heeft dat effect op het aantal ambtenaren, die hoeven zich namelijk niet meer te buigen over onbenullige en overbodige vragen.’

Blijkbaar heeft TON zo haar eigen opvatting over wat de stem van het volk nu eigenlijk zegt. Toen die stem zich afgelopen jaren in meerderheid uitsprak tegen de Europese Grondwet, de Irak-oorlog of voor een generaal pardon, stond Verdonk keer op keer aan de andere kant. Als voormalig VVD-kopstuk en minister van Integratie is ze dan ook verre van een nieuwkomer.

De liberale pleitbezorgster van de eigen verantwoordelijkheid van het individu hielp in meerdere regeringscoalities actief mee aan de neoliberale bezuinigingspolitiek die zoveel mensen verder in verdrukking heeft gebracht. Dat betreft niet alleen de asielzoekers die zij door uitzetting de armoede, honger en zelfs dood hielp injagen, maar ook de grote groep mensen die onder Balkenendes kabinetten hun levensstandaard voelden kelderen en hun wijken zagen verpauperen. De ‘criminelen’ die zij nu zo repressief wil aanpakken zijn voor een groot deel de mensen aan de onderkant die door dit afbraakbeleid verder aan de kant zijn gezet. Het ‘eigendom’ dat zij wil beschermen, zijn niet de huurwoningen van degenen die worden bedreigd met uitzetting of het afsluiten van gas en licht.

Over de criminaliteit aan de bovenkant van de maatschappij, zoals de bouwfraude of de belastingontduiking aan de top horen we TON dan ook niet. Sterker, een deel van ondernemend Nederland in het algemeen en de vastgoedsector in het bijzonder is juist een van Verdonks belangrijkste steunpilaren.

Het is een teken van de diepe onvrede die leeft in de BV Nederland over de ‘traagheid’ waarmee naar haar mening maatregelen zoals de inperking van de ontslagbescherming onder het huidige kabinet worden doorgevoerd. Waar delen van het bedrijfsleven Wilders net iets te radicaal vinden om hun belangen in de huidige periode te helpen veiligstellen, biedt het neoliberale ultraconservatisme van TON nieuwe hoop.

Op de website van TON zijn over meerdere thema’s de standpunten nog in ontwikkeling en verklaart Verdonk te ‘rekenen op u’. Maar opvallend uitgesproken is Verdonk over ‘veiligheid’ en ‘integratie’. Onder het oranje suikerlaagje gaat een racistische koers schuil tegen wat Verdonk in haar lanceringsspeech ‘buitenlandse overheersing’ noemde – Nederland zou overspoeld worden door gelukszoekers uit ‘andere culturen’. Verdonk wil ‘iedere nieuwkomer heel duidelijk maken wat de rechten en de plichten zijn als je in ons land wilt wonen. Voor wie zich niet aan de afspraken houdt is het retour naar het land van herkomst’.

Over de rechten van nieuwkomers en allochtonen die hier al langer wonen is Verdonk opvallend kort van stof. Bij plichten echter moeten we onder andere denken aan ‘het spreken en schrijven van de Nederlandse taal’ en ‘het kennen en onderschrijven van de normen en waarden van onze rechtsstaat’. In die rechtsstaat zou er volgens Verdonk overigens geen ruimte meer mogen zijn voor slavernijmonumenten. Net als Wilders gebruikt Verdonk racisme en angstpolitiek als een stormram tegen links, voor een radicaal rechtse agenda die de belangen van gewone mensen – allochtoon en autochtoon – juist aanvalt.

Lees meer in het nieuwe nummer van de Socialist