Tien vrouwen gearresteerd bij protest tegen nepfeminist Wilders
Waarom gingen jullie naar Spijkenisse?
Wilders is het tegenovergestelde van een feminist. Hij kaapt feminisme om haat te zaaien en migranten en vluchtelingen het leven zuur te maken. Hij doet dit openlijk en in het openbaar. Dat is schandalig. Samen met vrienden, kennissen en medeactivisten uit mijn netwerk heb ik daarom deze actie opgezet. Uiteindelijk deden er tien vrouwen mee. We hebben ons bewust als vrouwen georganiseerd omdat Wilders niet in onze naam spreekt.
Wij stonden daar om de mensenrechten van migranten en vluchtelingen te verdedigen. Maar we willen ook dat seksisme erkend wordt als een structureel probleem in Nederland en wereldwijd. Wilders geeft alleen vluchtelingen de schuld en ontkent daarmee het algemene probleem. Er was al seksisme voor de komst van vluchtelingen. In 2013 kwam al naar buiten dat vrouwen in Nederland 24 keer per week aangifte deden van verkrachting. Maar niemand deed daar iets mee. Er waren geen mediastunts. Niemand eiste pepperspray.
Helpt een busje peperspray?
Ik denk het niet. Het gebruik van ‘verzetsspray’ of pepperspray verandert niets aan de seksistische ideeën of de structurele genderongelijkheid die schuilgaan achter seksueel geweld. De ‘pepperspray-oplossing’ reduceert seksueel geweld tot een incident op straat met een vreemde. Maar in de meerderheid van de gevallen is er sprake van huiselijk geweld.
Een seksistische gedachtegang kan je als individu niet fysiek met een wapen bevechten. We willen toch geen wereld waarin dit de manier is om met elkaar om te gaan? Bovendien wordt alle verantwoordelijkheid weer bij het slachtoffer gelegd. Ben je verkracht, waarom heb je dan niet verdedigd met pepperspray? Alle daders moeten aangepakt worden, ongeacht wat hun afkomst is.
Op dit moment worden vrouwen juist meer de huiselijke omgeving ingedreven door bezuinigingen. Door het afbreken van de welvaartsstaat moeten zij meer onbetaalde zorgtaken overnemen. Dit maakt hen economisch afhankelijker en verergert het probleem. Als je economisch afhankelijk bent van je misbruiker dan is het moeilijker om een uitweg te vinden. Pepperspray en een hetze tegen vluchtelingen staan een werkelijke en diepgaande oplossing in de weg.
Hoe ging het?
Bij het station werden we opgewacht door twee agenten. Ze volgden ons in een auto en maakten foto’s. We droegen geen zichtbare borden of spandoeken. Op een gegeven moment stopten ze ons en vroegen wie we waren, wat we daar deden en of we ons wilden identificeren. Ons antwoord was: ‘Wij zijn gewoon mensen op een marktplein.’
We liepen door en gingen op een paar meter van Wilders staan met spandoeken en borden. Éen van ons las een speech voor. Na de eerste alinea pakte de politie haar megafoon af en nam haar mee. Ze moest zich identificeren en werd een tijdje apart gehouden. Wij begonnen te roepen ‘Wilders racist, geen feminist’ en ‘Niet in onze naam’.
De politie scheidde ons van de menigte en drong ons weg van het plein. Daar werden we belaagd door racisten, mannen en vrouwen. ‘Jullie willen verkracht worden!’, schreeuwde een man met een huilend kind op de arm naar ons. Een andere agressieve man liep naar mij toe en zwaaide met een vinger voor mijn gezicht: ‘Jij komt hier niet eens vandaan.’ Ik weet niet hoe ik dat moet opvatten. Misschien dat ik als gekleurde vrouw volgens hem überhaupt geen recht van spreken heb.
We probeerden zo dicht mogelijk bij Wilders te blijven om alsnog onze speech te geven en gezien en gehoord te worden. Maar we werden fysiek geblokkeerd door een aantal witte mannen. Toen we hen probeerden te ontwijken stuitten we op de politie. ‘Wat is het probleem?’, vroegen we hen. ‘Wij zijn maar een kleine groep vrouwen. We willen vreedzaam ons statement maken. Het is ons recht.’ Maar de agenten wilden ons weg hebben.
‘Ga achteruit, doe wat ik zeg.’, kregen we van de agenten te horen. Volgens hen blokkeerden we de weg. Maar Wilders, de pers en alle mensen eromheen namen de hele weg in beslag. Alleen wij moesten op de stoep gaan staan en daar bleef het niet bij. De agenten bleven ons maar duwen. Op een gegeven moment waren we in een zijstraat helemaal omringd door agenten.
We zaten klem. Toen riep één van ons: ‘HELP, Wilders ik heb verzetsspray nodig. HELP!’ Dat gaf ons nieuwe energie. Ik moest lachen omdat de situatie zo absurd was. Wilders zegt dat hij vrouwen wil beschermen. Er komt een groep vrouwen om gehoord te worden. Maar in plaats daarvan worden we weggehoond door zijn seksistische supporters en afgevoerd door politie. Toen wij ons niet wilden identificeren zijn wij allemaal gearresteerd. Zo werd ons de mond gesnoerd.
Welke behandeling kregen jullie?
De politie laadde de hele groep in een veel te klein busje. Dat was niet veilig. Bij het bureau moesten we lang wachten. We werden er één voor één uitgehaald. We kregen verschillende aanklachten te horen, zoals: nagelaten zich te identificeren, verstoren van de openbare orde en opruiing. Sommigen werden bij elkaar gezet en anderen apart genomen. Verzoeken om water, eten of een advocaat werden afgewezen.
Een aantal van ons zijn heftig onder druk gezet. Zo ben ik fysiek geïntimideerd en bedreigd. Toen ik om een advocaat vroeg begon een agent keihard te schreeuwen: ‘Sta verdomme op! Je komt met mij mee.’ Hij liep naar me toe. Ik werkte mee. Maar hij bleef schreeuwen en sloeg de deur knalhard dicht. De hele groep heeft het gehoord.
Hij beet me toe: ‘Als je niet meeloopt, dan stomp ik je de trap op.’ Hij stopte me in een koude isoleercel en nam de deken mee die daar lag. De intercom werkte eerst niet. Ik lag daar de hele tijd te trillen en inmiddels ben ik ziek geworden. Ik bleef daar tot de zes uren voorbij waren waarin ze ons vast konden houden. Op één persoon na kwamen we vrij. Zij heeft de hele nacht vastgezeten.
Heeft de actie een nasleep?
Onze advocaat heeft in een openbare verklaring constitutionele recht om te demonstreren verdedigd. Hij noemt het gedrag van de politie partijdig en buitenproportioneel. Volgens hem was er geen reden om ons te verplichten ons te identificeren. De grond waarop dat is gedaan is nog steeds onduidelijk. We hebben een boete van ongeveer 400 euro per person gehad, die gaan we aanvechten.
Ook zoeken we nu de publiciteit op. Veel media hebben ons verhaal opgepikt. We willen laten zien wat er gebeurd is. Achter deze harde repressie van ons schuilt een toenemende inperking van de vrijheid van meningsuiting. Het is niet slechts een kwestie van twee extremen: linkse activisten tegen Geert Wilders. Extreem-rechts groeit en de staat wordt autoritairder. Mensen als wij worden belet om in het openbaar onze mening te uiten.
Onze actie is niet alleen gericht tegen Wilders. Politieke partijen staan het racisme van Wilders toe. Ze bieden niet genoeg weerwoord. Er is geen duidelijke antiracistische of feministische oppositie. De media heeft niet genoeg kritiek op Wilders en volgt hem klakkeloos op de voet. In Spijkenisse gedroeg de politie zich als de lakei van Wilders. Wilders en zijn aanhang werden niet aangepakt. Mensen die ons verbaal en fysiek belaagden werden niet opgepakt. Maar alleen wij.
De krachtsverhoudingen zijn niet gelijk. Wilders domineert de openbare ruimte. Er is geen sprake van democratie, een rechtstaat of een open maatschappij als onze vrijheid van meningsuiting van ons wordt afgenomen. Politieke partijen zwijgen hierover en verschuilen zich achter hun zogenaamde neutraliteit. Daarmee zijn zij medeverantwoordelijk voor het probleem. Wij willen het zwijgen doorbreken.
Waarom is het nodig om te blijven strijden?
Er staat veel op het spel. Sinds de financiële crisis wordt er bezuinigd. In Nederland wordt er gezegd dat er niet voldoende welvaart is voor iedereen. Pensioenen en goede gezondheidszorg zorg vallen weg. De welvaartstaat wordt onder mensen vandaan getrokken. Mensen zijn hier terecht boos over.
Dit geeft Wilders de kans om in te spelen op het racistische sentiment in de Nederlandse samenleving en aanhang te winnen. Met zijn zondebokpolitiek en mediafanfare leidt Wilders de aandacht af van de bezuinigingen. Hij doet alsof er door vluchtelingen nu minder sociale voorzieningen voor mensen zijn. Daardoor worden de vluchtelingen nu het doelwit van de woede.
Maar vluchtelingen zijn niet verantwoordelijk voor de economische crisis. De bezuinigingen gaan door en de problemen blijven bestaan. Nederland is een rijk land. De oplossing is meer belasting heffen op bedrijven en een betere verdeling van de welvaart. Maar tegen demonstranten die dit aankaarten wordt autoritair opgetreden.
Dit jaar is Nederland voorzitter van de Europese Unie. Dat betekent dat de repressie hier ook het Europese beleid zal beïnvloedden. De grenzen worden gesloten. Dat leidt tot steeds meer doden onder vluchtelingen. Dit is onmenselijk en moet stoppen.
De toenemende repressie in de openbare ruimte is schadelijk voor minderheden en dissidenten. Daarom is het belangrijk dat zoveel mogelijk mensen – vrouwen en feministen – meedemonstreren tegen het racisme van Pegida in Amsterdam op 6 februari. We moeten vechten voor gelijkheid en inclusie in de maatschappij.
Er wordt met crowdfunding bijgedragen aan de boetes die de tien vrouwen onterecht hebben gekregen. Draag hier bij aan het recht om te protesteren!