Syrische opstand verdiept zich ondanks aanval op Homs

Muiterijen en deserties in het Syrische leger zijn toegenomen sinds de moorddadige aanval op Homs — de hoofdstad van de revolutie — vorige week. Honderden soldaten en officieren hebben gezworen om de demonstraties en de buurten te verdedigen tegen veiligheidstroepen en milities die pro regime zijn. De Syrische staat lanceert nu een nieuw landelijke offensief tegen de rebellen, maar het is zeer de vraag of het daarin zal slagen.
14 maart 2012
Mensen verwijderen een snelheidsdrempel zodat ambulances sneller kunnen rijden, in Idlib Syrië, 10 maart 2012

Door Simon Assaf

De afgelopen week werd het nieuws uit Syrië gedomineerd door massa-executies, gezinnen die zijn afgeslacht in hun huizen, checkpoints en verdwijningen. Dit vond plaats in de wijk Baba Amr van Homs, de derde stad van Syrië en de hoofdstad van de revolutie, na een aanval op deze arme buurt door gewapende troepen loyaal aan de Syrische president al-Assad.

De verslagen uit Homs zijn bijna niet te geloven. Jongens zo jong als 14 jaar, jonge mannen en ouderen zijn in rijen opgesteld en neergeschoten in koelen bloede. Gezinnen zijn hun huizen uit gesleept en vermoord op straat, gewonden vastgehouden en gemarteld. Intussen plunderden knokploegen van het regime, bekend als Shabiha (‘geesten’) de stad en staken huizen in brand.

Honderden burgers zijn er intussen gedood. Onder de slachtoffers zijn Palestijnse gezinnen die er hun toevlucht hadden genomen. De ellende van Homs wordt verergerd doordat het één van de strengste winters is in jaren, en er een tekort is aan brandstof en voedsel. De goedkope licht-betonnen huizen in de arme buurten bieden nauwelijks bescherming tegen de kou, of tegen het spervuur van tanks, artillerie of mortiergranaten.

Assads offensief tegen Homs was een poging om het hart van de opstand te vernietigen. Maar het is een symptoom van de zwakte, van een regime dat alle legitimiteit heeft verloren . In plaats van het verzet te onderdrukken, heeft het bloedbad geleid tot een ongekende golf van demonstraties en stakingen door heel Syrië. Met het nieuws over de aanvallen, kwamen ook de berichten over een groeiend aantal muiterijen en overgelopen soldaten.

Leger

Het regime vertrouwt het reguliere leger niet meer. Het is afhankelijk van elitetroepen die onder het commando staan van Assad’s broer. Overgelopen soldaten vertellen hoe ze de strijd in gestuurd werden met beperkte munitie omdat de officieren niet op hun loyaliteit kunnen rekenen. Er zijn onbevestigde berichten van massa-executies van soldaten die weigeren om op de bevolking te schieten.

Het is moeilijk om de omvang en de doeltreffendheid te meten van de verschillende groepen soldaten die het Vrije Syrische Leger vormen, maar ze groeien in aantal. In toenemende mate komen berichten door van soldaten die weglopen uit het gevecht of hun geweren omdraaien, de kant van hun officieren op. In tal van video’s op YouTube, zweren officieren en soldaten om burgers, en de eenheid van het land, te verdedigen en te beschermen tegen sektarische bendes.

De leiding van de revolutie is in handen van de Lokale Coördinatie Comité’s en soldaten die zijn overgelopen naar het Vrije Syrische Leger. Vorige week vrijdag kondigden zij meer dan 600 protesten aan in solidariteit met Homs. Deze protesten zijn inmiddels overgeslagen naar Palestijnse vluchtelingenkampen in Syrië (zie onder). Baba Amr is de onverzettelijkheid van de revolutie gaan symboliseren, die ondanks de vele tegenslagen aan populariteit wint.

Damascus en Aleppo

De grootste protesten vinden nu plaats in de arbeiderswijken van Damascus en in de industriestad Aleppo. Deze gebieden waren rustig in de eerste maanden van de revolutie, maar de grootste stad, Aleppo, is nu bezig om buiten de controle van het regime te raken. Vorige week kwamen enorme demonstraties los. Op honderden werkplekken in het industriegebied werd een algemene staking uitgeroepen. De dagelijkse demonstraties door studenten van de universiteit van Aleppo hebben zich verspreid naar middenklassebuurten en voorsteden waar de arbeidersklasse van de industriestad leeft.

De aanval op Homs heeft ook demonstraties aangewakkerd in de voornamelijk Koerdische regio’s langs de Syrische grens met Turkije, en stakingen in de hoofdstad Damascus. Deze protesten worden steeds dapperder en meer frequent. Damascus en Aleppo zijn de sleutel tot het succes van de opstand.

Het lot van de revolutie blijft onzeker. Het westen probeert nog steeds wanhopig de revolutie te kapen. Maar de gok die het regime nam toen het besloot Baba Amr te vernietigen, lijkt een misrekening. Assads bewind is meedogenloos, maar tegelijkertijd zwak. Het offensief dat hij begon in Homs, wordt uitgebreid naar andere opstandige gebieden, maar de muiterijen, demonstraties en stakingen nemen toe.

Alles wijst erop dat de volksrevolutie in Syrië zich verdiept — en het regime wordt steeds wanhopiger, gewelddadiger en meer geïsoleerd. Het lot van deze volksopstand ligt in handen van het volk.

______________________________________________________________________________________________________________________

Palestijnen sluiten zich aan bij opstand tegen Assad na repressie in kampen

Een groeiend aantal Palestijnen in Syrië sluit zich aan bij de revolutie — ondanks harde repressie door het regime en zijn knokploegen. Asrar Murshida is een Palestijn die een aantal jaren doorbracht in vluchtelingenkampen in Syrië. Zij vertelt over de situatie daar.

Er zijn meer dan 500.000 Palestijnse vluchtelingen in Syrië, in negen officiële kampen en drie onofficiële kampen. Daaronder bevindt zich ook Yarmouk in Damascus, dat meer en meer hardop zijn steun voor de revolutie is gaan uitspreken.

De relatie tussen Palestijnse vluchtelingen en het Syrische regime heeft altijd op gespannen voet gestaan. Sinds het begin van de Syrische opstand hebben jonge Palestijnen geprotesteerd tegen groepen die nauw verbonden zijn met het regime. De kampen worden zwaar bewaakt door milities die pro-regime zijn. Ze onderdrukken vaak protesten en verrichten arrestaties.

De spanningen kwamen tot een uitbarsting in juni toen pro-regime tuig het vuur opende op een demonstratie in Yarmouk, waardoor 14 vluchtelingen gedood werden. Vervolgens brandden demonstranten het hoofdkwartier van de militie plat.

Sindsdien hebben de meeste Palestijnse groepen in de kampen zich stil gehouden. Hamas, de belangrijkste Palestijnse verzetsgroep, heeft haar banden met het regime van Assad verbroken. Kantoren van Hamas zijn gesloten, en het regime heeft haar bezittingen in beslag genomen. De onvrede groeit onder de vele jonge vluchtelingen, van wie velen de kant van de revolutie hebben gekozen.

De repressie in Yarmouk verergert snel. Drie officials van de Palestijnse tak van het Syrische leger, die weigerden de onderdrukking te steunen, werden neergeschoten op 29 februari. Een werd er gedood en twee ernstig gewond. Meer dan 15.000 Palestijnen kwamen naar de begrafenis, die veranderde in een demonstratie tegen Assad.

De leiding van de revolutie in de Lokale Coördinatie Comité’s bracht zondag 4 maart een verklaring uit die de ‘smerige operaties’ van het regime tegen Palestijnen in Syrië veroordeelde. Daarin stelden ze: ‘Wij zijn Palestijnen en Syriërs. We zijn partners in bloed en vrijheid.’

Deze artikelen zijn vertalingen uit de Socialist Worker.