Studenten in Frankrijk zetten door
Door Suzanne Veldhuis vanuit Toulouse
De wet is een eerste aanzet tot volledige privatisering van het onderwijs, en er is de studenten en docenten veel aan gelegen om dat te voorkomen. Op dit moment zijn er nog een paar universiteiten in het land die volledig geblokkeerd worden. Op veel plekken zijn de lessen in ieder geval gedeeltelijk hervat, en wordt er geleerd voor de examens. In Toulouse houden studenten en docenten vol. Een paar duizend studenten nemen wekelijks deel aan de algemene vergadering waar acties gepland worden, eisenlijstjes bediscussieerd worden en uiteindelijk gestemd wordt over de voortzetting van de staking. Nog steeds stemt elke week een meerderheid voor het continueren van de blokkades.
Cóme, een van de leidinggevende studenten en lid van de NPA, vertelt welke politieke krachten een rol spelen in de staking: ‘Er zijn op dit moment zo’n 21 jongeren van de NPA actief op de universiteit. We zijn de enige politieke organisatie die actief is in de studentenstaking, op de sarkozisten na dan. Zij organiseren actief tegen de blokkades met de leus ‘liber ta fac’ (‘bevrijd je faculteit’), maar zij zijn ver in de minderheid. Wel zijn veel studenten actief in de jongerensecties van de vakbonden, zoals de SUD en de CGT.’
Hoewel er al een paar maanden geen les meer gegeven wordt, is er een dagvullend programma waaraan studenten kunnen deelnemen. Naast kleine acties waarmee ze aandacht voor hun eisen proberen te krijgen in de media is er een groot aanbod aan workshops (‘Wat voor universiteit willen wij?), debatten (‘Wat is democratie?’) en films (La Haine over de banlieus, de Parijse voorsteden, of Modern Times van Chaplin). Met vallen en opstaan ontwikkelen de studenten een eigen democratie van onderop.
Het is onzeker hoe de staking zal aflopen. De regering van Sarkozy heeft de hakken in het zand gezet, en weigert op de eisen van de studenten in te gaan. In Toulouse is de lokale overheid huiverig de politie in te zetten en tot ontruiming over te gaan. In het verleden is gebleken dat de jongeren uit de banlieus, die vlak naast het universiteitscomplex liggen, meer dan bereid zijn de studenten op zo’n moment te hulp te schieten.
De studenten realiseren zich tegelijk maar al te goed dat zolang ze een geïsoleerde strijd voeren, zij te weinig druk kunnen zetten op de regering. Ze weten dat ze hun strijd moeten verbinden met arbeiders, zoals in de vliegtuigindustrie, de zorg en de post. Dat is lastig, maar toch organiseren ze acties en demonstraties met groepen uit andere sectoren, en participeren zij in de algemene stakingsdagen die de vakbonden eens in de zoveel tijd uitroepen.
Cóme legt uit dat nu de vakantieperiode aanbreekt de strijd op een laag pitje zal komen te staan. ‘Maar wat betreft de blokkades denk ik dat we genoeg draagvlak hebben om door te gaan na de vakantie. We gaan proberen de strijd van de studenten ook te koppelen aan die op de middelbare scholen. Ik denk dat het in ieder geval zal lukken dit semester gevalideerd te krijgen voor alle studenten, want de regering kan het zich niet veroorloven om tienduizenden studenten hun diploma’s niet te laten behalen. Volgend jaar moeten we dan verder kijken wat we kunnen doen. We geven in ieder geval niet op!’