Steun de arbeiders van Noord-Korea, niet het nepsocialisme of internationale diplomatie!
Foto: Zuid-Koreaanse soldaten controleren een hekwerk in Hwaesong, 29 december 2011.
Door All Together, Zuid-Korea
Kim Jong-il wordt opgevolgd door zijn zoon Kim Jong-un, die moeite zal hebben om zijn macht te consolideren. Toen Kim Jong-il zijn vader Kim Il-sung opvolgde in 1994 was hij over de 50 jaar, met 20 jaar training als opvolger achter de rug. Kim Jon-un daarentegen is 28 en nauwelijks een jaar geleden benoemd tot zijn vaders opvolger. Hij erft een land dat de afgelopen decennia enorm is verzwakt.
Nu het leiderschap van Kim Jong-il en de gecentraliseerde macht die hij belichaamde worden overgedragen, zouden we een interne machtsstrijd kunnen gaan zien in de heersende Noord-Koreaanse bureaucratie.
Zulke instabiliteit, in combinatie met omstandigheden zoals een volksoproer in China, zou tot opstand van onderaf kunnen leiden. De buurlanden van Noord-Korea willen absoluut niet dat de instabiliteit zich door Oost-Azië verspreidt. Vooral China heeft voornamelijk hulp verleend om een massale instroom van Noord-Koreaanse vluchtelingen te vermijden, omdat zij zijn eigen interne stabiliteit zouden kunnen bedreigen.
Om diezelfde reden is het simplistisch om aan te nemen dat de VS zal proberen deze gelegenheid aan te grijpen om Noord-Korea te destabiliseren. In 1994, toen Kim Il-sung stierf, wilde de VS stabiliteit en binnen drie maanden tekenden zij een raamovereenkomst waarin Noord-Korea toezegde om zijn kernwapenprogramma stil te leggen in ruil voor steun bij het ontwikkelen van een civiel kernprogramma.
De instabiliteit van Noord-Korea zou een nog ernstiger impact kunnen hebben in het gebied dan tevoren, omdat de opkomst van China en Washingtons strategie om die groei in te dammen de hele regio instabieler maken. Toen het nieuws over Kims dood naar buiten kwam, bracht de Zuid-Koreaanse regering van Lee Myung-bak leger en politie in staat van paraatheid.
Conflict
De regering wil de angst voor een conflict gebruiken om allerlei politieke problemen te verhullen. We moeten stelling nemen tegen deze rechtse angstzaaierij, maar we moeten niet bidden voor de stabiliteit van Noord-Korea, zoals liberalen en populisten doen, noch rouwen om Kim Jong-il, zoals sommigen ter linkerzijde doen.
Onze houding moet niet gedicteerd worden door het perspectief van diplomatie tussen de staten, zelfs als die verzoening en samenwerking benadrukken. Echte linkse mensen zouden altijd moeten uitgaan van de belangen van de internationale arbeidersbeweging en menselijke bevrijding.
Het leven van de meeste Noord-Koreanen wordt gekenmerkt door extreme armoede en terreur. Kim Jong-il gaf voorrang aan de ontwikkeling van kernwapens, zelfs terwijl een groot deel van de arbeiders verhongerde. Het idee dat klassenstrijd de anti-imperialistische bewegingen voortstuwt, niet wapens van massavernietiging, was een idee dat hem volkomen vreemd was.
Daarbovenop heeft 10 jaar strenge bezuinigingen de ellende en ongelijkheid voor gewone Noord-Koreanen enorm verergerd. Kim Jong-il’s laatste belediging kwam toen hij toen zijn gezondheid begon te tanen, begon aan de machtsoverdracht naar zijn zoon, de derde-generatie.
Noord-Korea lijkt in geen enkel opzicht op het soort socialisme dat Karl Marx ooit bepleitte. Voor geen millimeter. Het land is niet eens echt anti-imperialistisch, gezien hoe president Kim Il-sung in zijn laatste jaren en Kim Jong-il door zijn leven heen probeerde om de verhoudingen met de VS te normaliseren. Vanuit een echt links perspectief dat oprecht de zelfbevrijding van werkende mensen voorstaat, is er daarom geen enkele reden om te rouwen voor Kim Jong-il of te hopen dat Noord-Korea stabiliseert.
Wij willen dat de Noord-Koreaanse arbeidersklasse vecht voor democratie en fundamentele verandering in de roerige tijden die komen gaan, en hen onze volledige steun te bieden zodra dat gebeurt.
All Together is de Zuid-Koreaanse zusterorganisatie van de IS. Dit artikel verscheen in de Britse Socialist Worker, en is vertaald door Matthias van Trigt.