Stakingsverbod OV – 'De wedstrijd is nog niet gespeeld'

Op 6 oktober rond 14.00 besliste de rechter dat het openbaar vervoer in de drie grote steden op 7 oktober niet mocht staken om voor haar rechten op te komen. Want, zo luidde de redenering, er was geen onenigheid tussen personeel en werkgever, maar tussen personeel en overheid. Daarom was de voorgenomen staking politiek van karakter en dus verboden. Wil Wolfs, kaderlid bij de ABVAKABO, denkt daar heel anders over.

Met dit verbod gaat de rechter volledig voorbij aan het feit dat de werkgevers het overleg voor een alternatief AOW plan hebben opgeblazen, en dat dezelfde werkgevers zich daarmee pal achter de plannen van Donner en het kabinet opstellen. Voor ons als personeel van de RET is het duidelijk dat onze directie alles uit de kast heeft gehaald om de acties tegen te houden.

Een werkonderbreking als actiemoment op het middaguur werd afgewezen omdat het moeilijk is om al het openbaar vervoer zomaar op straat stil te laten staan. Dit zou teveel agressie opwekken. Bovendien stelde de directie voor om tijdens de actie per remise of garage te kijken wat de bereidwilligheid was om te staken, om zo toch te kunnen blijven rijden.

Dit laatste is natuurlijk onacceptabel. De directie probeert daarmee door middel van intimidatie en druk acties tegen de verslechtering van arbeidsvoorwaarden tegen te houden. De werkgever is daarmee op een ongepaste wijze stakingsbreker.

Het mogelijk optrekken van de AOW leeftijd naar 67 is erg slecht gevallen, het werk in het vervoer is zwaar, en veel collega’s zijn versleten lang voordat ze 65 zijn. Tot voor kort konden we met 62 jaar stoppen. Iets waarvoor we zelf hebben gespaard, totdat de regering dit fiscaal onmogelijk maakten. Doorwerken tot 67 is geen optie.

Het optreden van onze directie heeft veel kwaad bloed gezet. Naar buiten toe wordt er volop gewerkt met de slogan: ‘Aardig onderweg’, maar wanneer het gaat om de belangen en het sociaal welzijn van het personeel geeft de directie niet thuis. De wedstrijd is nog niet gespeeld, daarvoor zijn onze belangen te groot.