Solidariteitsverklaring met de gewone Grieken
Foto: Solidariteitsprotest met demonstranten in Griekenland bij de Griekse ambassade in Londen, 18 februari 2012.
1. Bezuinigingen domineren nu het economische beleid van de ontwikkelde kapitalistische wereld. Als reactie op een mondiale crisis, die bespoedigd werd door de speculatieve drang van de grote banken, heeft de heersende klasse in het westen ervoor gekozen om de kosten af te schuiven op de arbeidersklasse en de armen. Door het snijden in publieke uitgaven heeft de wereld gevangen in een langzame groei. Maar het heeft ook de mogelijkheid gecreëerd om meer neoliberale ‘hervormingen’ door te drukken, van het soort waardoor de financiële markten in eerste instantie aan controle ontsnapten.
2. Het ongelukkige lot van Griekenland is dat het de belangrijkste proeftuin is voor dit beleid. De eurozone is net een tweede ‘reddingspakket’ voor Griekenland overeengekomen. Dit is een redding van de voornamelijk Franse en Duitse banken die Griekenland het geld leenden dat het nu verschuldigd is. Dit blijkt uit het feit dat er een rekening wordt geopend die onder toezicht staat waarop de nieuwe leningen worden gestort, en waarmee de banken worden terugbetaald voordat er enig geld naar Griekenland gaat.
3. Gewone Grieken betalen een hoge prijs voor deze bankenredding en de voorgaande. De economie is gekrompen met een snelheid die sinds de Grote Depressie van de jaren ’30 niet gezien is (7 procent vorig jaar, en waarschijnlijk ook in 2012), terwijl de werkloosheid, dakloosheid en het aantal zelfmoorden zijn gestegen. Gaarkeukens komen op terwijl de rijken hun vermogens in veiligheid stellen. De belangrijkste Griekse partijen werken mee aan het doorvoeren van nog meer bezuinigingen: het minimumloon drastisch laten dalen met 22 procent, de aanvullende pensioenen met 15 procent en het schrappen van 15.000 banen in de dienstensector. Tegelijkertijd draaien de trojka van de Europese Centrale Bank, Europese Commissie en het Internationaal Monetair Fonds die voortdurend de duimschroeven aan.
4. Het opleggen van deze bezuinigingen heeft een enorme uitholling van de democratie als voorwaarde gehad. Italië en Griekenland hebben ‘technocratische’ regeringen opgelegd gekregen, en Noordeuropese politici hebben opgeroepen om de Griekse parlementsverkiezingen uit te stellen tot na april. De economische soevereiniteit van Griekenland is feitelijk opgeheven doordat de trojka steeds meer controle krijgt over de ministeries. De oproerpolitie valt meedogenloos demonstranten en stakers aan. Dit is niet een uitsluitend Grieks probleem. In november bleek dat Duitse parlementariërs beschikten over gegevens rond het Ierse begroting, lang voordat deze waren voorgelegd aan het Ierse parlement.
5. Griekenland wordt tot voorbeeld gesteld om elders de oppositie tegen bezuinigingen te verzwakken. Tegelijkertijd echter laat een geheime analyse van de eurozone zelf, naar de houdbaarheid van deze maatregelen, zien dat dit beleid gedoemd is om te mislukken. Door snijden in publieke uitgaven daalt het de vraag naar banen en diensten, waardoor de economie krimpt en het moeilijker wordt om de targets te halen in de schuldaflossing. Landen die bezuinigingen doorvoeren verrichten Sisyfusarbeid. In een Griekse legende was hij veroordeeld om een rotsblok tegen een heuvel omhoog te duwen waarna het steeds weer omlaag rolde.
6. Gelukkig heeft Griekenland de meest militante arbeidersbeweging van Europa. Bezuinigingen worden beantwoord met algemene staking na algemene staking en een serie zeer militante massademonstraties. Arbeiders aan de basis voeren de druk op de vakbondsleiders op voor meer militante acties. De twee grootste partijen zijn in crisis, maken splitsingen door en royeren grote aantallen afgevaardigden. In opiniepeilingen winnen partijen links van de sociaal-liberale PASOK rond de 40 procent steun. Een revolutionair antikapitalistisch links is aan het ontstaan dat de opkomende strijd steunt.
7. Als dit verzet groeit en meer gefocust wordt, kan het de basis leggen voor een programma dat breekt met de bezuinigingen en neoliberalisme. Dit beleid zou onder andere omvatten: weigeren om de schulden te betalen en de Eurozone verlaten; om niet het Griekse kapitalisme te redden maar een raamwerk creëren voor maatregelen gebaseerd op de nationalisering van de banken en een programma van publieke investeringen dat prioriteit geeft aan banen, diensten en levenspeil. Ze zouden deel zijn van een bredere strijd die niet simpelweg de democratie verdedigt, maar deze verdiept doordat arbeiders controle krijgen over de economie. Dit kan openingen creëren voor het bredere perspectief van democratische socialistische planning als een alternatief voor de chaos en onrechtvaardigheid van kapitalisme.
8. De strijd van de Griekse arbeiders, studenten and arme mensen is ook onze strijd. Als zij winnen zal het elders ook moeilijker zijn om bezuinigingen op te leggen. Als zij verliezen zal het veel makkelijker zijn om de bezuinigingen permanent te maken die door de verschillende EU-lidstaten zijn goedgekeurd. Wij verklaren dat we actie voeren in solidariteit met de Griekse strijd tegen bezuinigingen. Dit betekent niet simpelweg het steunen van het Griekse verzet. Hoe succesvoller onze strijd tegen bezuinigingen in ons eigen land is, hoe groter de kans is die onze Griekse broeders en zusters hebben om te winnen.
All Together (South Korea)
En Lucha /En Lluita (Spanish state)
International Socialist Organisation (Zimbabwe)
International Socialists (Canada)
International Socialists (Pakistan)
Internationale Socialisten (Netherlands)
Internationale Socialister /ISU (Denmark)
Internationella Socialister (Sweden)
Keep Left (South Africa)
Linkswende (Austria)
Marks21 (Serbia)
Mlodzi Socjalisci (The Young Socialists, Poland)
Mouvement pour le socialisme/Bewegung für sozialismus (Switzerland)
Pracownicza Demokracja (Workers Democracy, Poland)
Revolutionary Socialist Workers Party (Turkey)
Socialist Aotearoa (New Zealand)
Socialist Workers League (Nigeria)
Socialist Workers Party (Britain)
Socialist Workers Party (Ireland)
Solidarity (Australia)
Sosialistiko Ergatiko Komma (Greece)
Turn Left (Thailand)
Workers Democracy Group (Cyprus)