Solidariteitsbezoek aan Connexxion-stakers

Dinsdag 27 mei 2008 heeft de Leidse IS-afdeling een solidariteitsbezoek gebracht aan de Connexxion-busremise aan de Rijnsburgerweg.
28 mei 2008

Bus komt niet

Door Bart Romeijn

De busschauffeurs van het streekvervoer staken tegen een verslechtering van hun CAO. Vooral de eis dat ze hun ATV-dagen en kwartiertje betaalde pauze zouden moeten inleveren heeft veel kwaad bloed gezet. Daarnaast willen de bazen hun vaste werktijden ontnemen ten gunste van een flexpool. Werkgevers mogen bonussen oplopend tot wel 800 duizend Euro in hun zak steken, als smeergeld voor coöperatie tijdens de het privatiseringsproces, maar de chauffeurs moeten accepteren dat hun lonen de inflatie nauwelijks kunnen bijbenen.

Om de stakers te steunen besloten we om bij ze langs te gaan. Na een korte voorbespreking over de aan te kaarten onderwerpen begaven we ons naar de remise waar zo’n 70 mannen en vrouwen het werk hadden neergelegd. Om de Connexxion-medewerkers een hart onder de riem te steken brachten we enkele tassen vol broodjes mee. Vooraf was contact opgenomen en bij aankomst werden we hartelijk onthaald. De stakingsleiders riepen meteen de hele ploeg bij elkaar. Maina (IS) sprak hierop enkele woorden van steun, die goed werden ontvangen.

Onder de aanwezigen hebben we de flyers uitgedeeld die deze week landelijk door ons zijn verspreid, en we hebben er enkele kranten achtergelaten. Het feit dat wij er openlijk voor uitkwamen uit de socialistische hoek te komen, deed geenszins afbreuk aan de openheid waarmee de werknemers ons individueel te woord stonden. Sterker nog, de werkvloer hangt ‘gevoelsmatig naar de SP’.

Ondanks de duidelijke boosheid over de noodzaak tot staken en de redenen daartoe waren de chauffeurs enthousiast over onze steun. Dat het niet alleen een economische strijd is, maar in de kern om marktwerking gaat hoeft niemand ze trouwens uit te leggen. Bert Mosterd (kaderlid FNV en actieleider): ‘Dat het overleg nu muurvast zit komt door die verplichte aanbestedingen. Willen ze een contract krijgen, dan moeten ze laag inschrijven. En dan moet de winst uit de lengte of de breedte komen. Door hun poot stijf te houden willen ze aandacht uit Den Haag trekken. Meer geld, daar gaat het om. Hun winstbejag wordt dus over de ruggen van het personeel uitgevochten.’

De stakingsbereidheid was groot: 85% van de chauffeurs hebben zich als staker ingeschreven. De overige 15% werkwilligen zijn voornamelijk nieuwelingen of uitzendkrachten met wie de stakers trouwens uitermate solidair zijn. ‘Het gaat ons ook om hun toekomst. Zonder vaste contracten zitten maakt je gewoon enorm kwetsbaar’, zegt een van hen. Met de onderhandelingen nog in volle gang wensen wij de stakende Connexxion-chauffeurs sterkte toe. Veel sectoren kunnen een voorbeeld nemen aan hun strijd.