Solidariteit met de stakers in het voortgezet onderwijs
Steeds meer docenten in het Voortgezet Onderwijs (VO) zijn het zat. Terwijl politici lippendienst bewijzen aan het belang van ‘goed onderwijs’ worden de problemen waar docenten tegenaan lopen nog altijd niet aangepakt. Sterker: er worden nieuwe problemen gecreëerd. Opnieuw probeert de minister haar 1040-urennorm door te duwen, zonder de middelen beschikbaar te stellen om die uren op een nuttige wijze in te vullen. Terecht ervaren leraren en scholieren dit als het verder verhogen van de werkdruk.
Het is daarom hoopvol dat docenten nu een grens trekken. Het VO staat niet bekend als een bijzonder strijdbare sector. De belangrijkste vakbond – de AOb – voerde jarenlang een terughoudende polderkoers en liet de actieve organisatie op de werkvloer liggen. Maar de groeiende woede die het kabinetsbeleid veroorzaakt is een belangrijk aanknopingspunt om het tij te keren.
Een goed voorbeeld hiervan is hoe docenten in Amsterdam in januari samenkwamen in een actievergadering om de banden aan te halen en de staking van 26 januari tot een succes te maken. Dit heeft geleid tot actienetwerk Linke Leraren waarin docenten vanuit de AOb, Leraren in Actie en daarbuiten hun schouders zetten onder een zo breed mogelijke mobilisatie op zoveel mogelijk scholen.
Zulke voorbeelden van zelforganisatie zijn van groot belang. Ten eerste omdat het de basis kan leggen voor strijd die ook na de 26ste gevoerd zal moeten worden. Eén staking zal immers niet genoeg zijn om de 1040-urennorm te blokkeren en bovendien is er op het moment geen cao. Een actienetwerk tussen verschillende scholen is van groot belang om de druk verder te helpen opvoeren.
Daarnaast bieden zulke netwerken de kans om te zorgen dat de wensen en het activisme van kaderleden op de werkvloer weer maatgevend worden. Door op deze manier te bouwen laten docenten zien waar een échte vakbeweging om zou moeten draaien – het lef om stevige eisen te stellen en de organisatiekracht om die binnen te halen. De schoonmakers hebben al laten zien dat je daarmee strijd kunt winnen, en hoe je er anderen mee kunt inspireren.
Daarom is de lerarenstaking niet alleen van belang voor het onderwijs zelf, maar zeker ook voor andere sectoren. Over de hele linie krijgen gewone mensen harde klappen te verduren, terwijl het kabinet de miljonairs stelselmatig buiten schot houdt. Laten we daarom onderlinge solidariteit opbouwen en de strijd tegen de bezuinigingswaanzin verbinden met een heldere boodschap: NEE, wij gaan de crisis niet betalen – stuur de rekening terug naar Rutte en de bankiers!
Belast de miljonairs, niet de leraren!
Bouw mee aan een strijdbare vakbeweging!
De kaart van de stakende scholen is te vinden op de site van de AOb