Solidair met de stakers bij Bijenkorf
Vaak staken ze niet bij de Bijenkorf. We moeten ver terug gaan in de geschiedenis, naar de jaren zeventig en tijdens de Februaristaking van 1941. Nu is het opnieuw zaak om de stakers van de Bijenkorf te steunen. Er moet minimaal 10 procent loon bij, zeker gezien de oplopende inflatie.
Het zijn de medewerkers van de Bijenkorf die de winkels draaiend houden. Zonder hen wordt er niets verkocht! De directie van de Bijenkorf wordt aangestuurd door steenrijke aandeelhouders in Thailand en Oostenrijk die belang hebben bij lage lonen. Niet de aandeelhouders, maar de medewerkers doen het werk. Zij willen daar fatsoenlijk voor betaald worden.
De lonen liggen nu veelal rond de 11 à 12 euro bruto per uur. Dat is veel te weinig. Steeds meer mensen geven aan dat zij net of net niet kunnen rondkomen. ‘Ik wil heel graag voor de Bijenkorf werken. Ik houd van de winkel en heb een hechte club collega’s. Maar er moet wel een leefbaar loon tegenover staan’, zegt een medewerker. Veel winkelmedewerkers die voor en achter de schermen van de Bijenkorf werken zijn lid van BeeUnited/FNV. De vakbond eist een minimumloon van 14 euro, dat de lonen op korte termijn minstens met 10 procent stijgen én dat de lonen meestijgen met de inflatie + 100 euro per maand erbij.
Om dat af te dwingen gingen op vrijdag 14 oktober meer dan honderd stakende personeelsleden van de Amsterdamse en Amstelveense vestigingen de straat op rond de winkel in Amsterdam. Met borden en leuzen roepend als ‘Wat willen wij? Respect! Wat willen wij? 10 procent! Wanneer willen we dat? Nu!’
Ook had zich een enkeling van het filiaal uit Rotterdam aangesloten, zoals Ruben. Bij zijn vestiging was er onlangs nog een stakingsactie en volgende week gaan ze daar weer aan de bak. Daan uit Amsterdam: ‘ik kan nog beter bij een uitzendbureau gaan werken, dan verdien ik meer. Bij de designafdeling sta ik jassen van 2000 euro te verkopen, maar een fatsoenlijk salaris voor ons kan er niet af’.
Romea, een actievoerster uit Amstelveen vertelde: ‘het is zo spannend om de kassa achter te laten en te gaan staken. Het is een emotioneel moment. Dit is geweldig voor ons allemaal’. Elsbeth: ‘premium service voor de klant staat hoog in het vaandel bij Bijenkorf, maar hoe zit dat naar het personeel toe?’ Bonny voegt toe: ‘wij zijn geen watjes, maar helden!’ John uit Amsterdam ondervond weinig tot geen problemen om te staken, maar dat gold niet voor iedereen. ‘Men voelt zich verantwoordelijk en daar wordt gebruik van gemaakt. We moeten een krachtig signaal afgeven. De lonen moeten omhoog!’ Sommigen hebben niet meer geld om meer dan een kamer te verwarmen en om het einde van de week te halen is men afhankelijk van de steun van anderen.
Er is al eerder actie gevoerd in Amsterdam, Rotterdam en Amstelveen. Tot nu toe zonder resultaat. De druk moet verder opgevoerd worden, zoals door de actie van vandaag. We hebben gezien bij de Nederlandse Spoorwegen, dat alleen massale strijd loont. Daarbij kunnen de stakers alle hulp gebruiken van anderen.
