Solidair met de Catalanen!
Door Lode Koelewijn
Maar deze behandeling blijkt een enorme misser. De keiharde represailles hebben het gezag van de Spaanse staat aangetast en een geest van ongehoorzaamheid losgemaakt. De Catalaanse politie verzet zich dan ook tegen de overname door Spaanse ministers. De Catalaanse minister van Binnenlandse Zaken heeft verklaard dat ‘De Mossos niet uit hun functie ontheven zullen worden, uit loyaliteit aan het Catalaanse volk’.
Veel Catalanen willen echter niet afhankelijk zijn van hun politici en hun onbetrouwbare politiemacht, die ze al eerder in de steek heeft gelaten. De Mossos schonden afgelopen weken de mensenrechten en collaboreerden zelfs op cruciale momenten met de Spaanse autoriteiten. Toch stuurde Madrid vier cruiseschepen met 4000 Guardia Civil naar Catalaanse havens, om de greep op Catalonië te verstevigen, in ieder geval tot na het referendum op 1 oktober.
Strijd
De havenarbeiders in Barcelona en Tarragona weigerden deze schepen aan te laten meren, ‘ter bescherming van onze grondrechten’. Dit was georganiseerd door de havenbond CETM en de anarcho-syndicalistische bond CNT. Het vierde schip wilde aanmeren in Palamos, maar deze haven valt direct onder Catalaans gezag en kon daardoor van bovenaf geweigerd worden. De ongehoorzame houding van Catalaanse autoriteiten is een welkom steuntje in de rug van de mensen op straat, wiens massale verzet voorlopig de strijd voor Catalaanse zelfbeschikking gaande houdt.
Dit was ook te zien toen de Guardia Civil het partijkantoor van de radicaal-linkse en nationalistische partij CUP omsingelde, op dezelfde dag dat het regeringsgebouw werden overvallen en politici en ambtenaren gearresteerd. Aanhangers van de partij blokkeerden de ingang en wist de politie zelfs van het terrein te duwen toen deze begonnen te slaan.
Toen de Spaanse autoriteiten uit wanhoop de Guardia Urbana hadden bevolen alle informatie over het referendum uit de publieke ruimte te verwijderen (inclusief balkons), werd daar in een aantal steden op gereageerd door ieder kaal stukje muur te beplakken met nationalistische posters en protesten tegen de censuur. Daarnaast waren er in 20 Spaanse, Baskische en Galicische steden solidariteitsdemonstraties voor Catalaanse zelfbeschikking.
Extreem-rechts
Maar ook extreem-rechts mobiliseerde. In de nasleep van de repressie gingen in Barcelona ongeveer 100 Spaanse fascisten de straat op terwijl ze mensen intimideerden, bespuwden, uitscholden en sloegen. Dit werd begeleid door Spaanse vlaggen, logo’s uit de tijd van Franco en zelfs een enkele falangistengroet – allemaal onder politiebegeleiding. Bij het kantoor van het Anc, dat het referendum organiseert, werd stilgestaan en ‘Terroristen!’ en ‘Leve Spanje!’ gescandeerd.
Een dag later hielden Podemos en Verenigd Links in Zaragoza (eindelijk) een congres over de Catalaanse onafhankelijkheidseis. Dit sprak steun uit voor een gereguleerd referendum onder Spaanse voorwaarden. Een groep van 300 fascisten blokkeerden de uitgang van het pand, intimideerde mensen en bekogelde sprekers. De politie kon naar eigen zeggen niet ingrijpen omdat alle beschikbare eenheden in Catalonië zouden zijn.
Dit toont aan hoezeer de Catalaanse onafhankelijkheidsstrijd verbonden is met antifascistisch verzet. Er bestaat in Catalonië een sterk bewustzijn van het antidemocratische, gemilitariseerde karakter van de Spaanse staat. Er is ook een grote waakzaamheid tegenover chauvinistische en fascistische Spaanse groepen die iedere keer in het kielzog van staatsrepressie volgen, altijd hardere actie eisen tegen ‘separatisten’ en linkse bewegingen en deze georganiseerd aanvallen.
Radicale bewegingen snakken naar politieke ruimte om te ademen, waarin Spanje niet meer de grenzen dicteert en de wonden van het verleden kunnen helen.
Zie de site van nationalia.info voor meer fotos.