Sociaal akkoord is een blok aan ons been

Toen in april het sociaal akkoord werd gesloten, kregen vakbondsleden te horen dat dit betekende dat de versoepeling van het ontslagrecht en de beperking van de WW van tafel zouden zijn. Ook zouden de geplande extra bezuinigingen (op dat moment berekend op 4,2 miljard euro) van de baan zijn. Daarbij zou het akkoord de Nederlandse consument zoveel vertrouwen inboezemen dat de economische situatie zich in enkele maanden tijd zou stabiliseren.
20 september 2013

Inmiddels weten we beter. Zoals te voorzien was, heeft de economische crisis zich voortgezet, waardoor het kabinet nu van plan is om op Prinsjesdag maar liefst 6 miljard aan nieuwe bezuinigingen te presenteren. De kans is aanzienlijk dat leraren en ambtenaren op de nullijn gehouden zullen worden als onderdeel van de nieuwe bezuinigingen – dit zou lijnrecht tegen de afspraken in het sociaal akkoord in gaan.

Tot nu toe zien we sinds het sluiten van het akkoord dat afspraken waardeloos blijken of gewoonweg gebroken worden. Maar in plaats van te erkennen dat het kabinet het sociaal akkoord stelselmatig ondermijnt, en vakbondsleden op te roepen om in actie te komen, doet FNV-voorzitter Ton Heerts wat hij al sinds zijn aantreden doet: de feiten verdraaien om zijn achterban in de maling te nemen.

In april verklaarde Heerts over de bezuinigingen: ‘Voor ons is dat pakket van tafel.’ Dit terwijl hij wist dat het kabinet gewoon met nieuwe bezuinigingen zou komen.

In augustus schreef Heerts een brief aan alle FNV-leden waarin hij ‘informeert’ over de status van het sociaal akkoord. Weer wordt de ingeslagen weg vervolgd. Zo stelt Heerts dat het ontslagrecht ‘gehandhaafd blijft’, terwijl hij juist akkoord is gegaan met het beperken van de ontslagvergoeding vanaf 2016. Tenzij we geloven dat Heerts niet op de hoogte is van het akkoord dat hij zelf heeft ondertekend, moeten we concluderen dat hij liegt tegen zijn eigen achterban.

Hoe het ook zij, het is glashelder dat Heerts de belangen van zijn achterban stelselmatig uitverkoopt en daarmee volkomen ongeschikt is als voorzitter van de vakbeweging.

Wat moet er wel gebeuren? Het traject van het kabinet is duidelijk: zij zullen doorgaan met bezuinigingen die gewone werkende mensen keihard raken. Leraren en ambtelijk personeel zien op tegen nog een jaar nullijn en dus een verdere daling van hun koopkracht. Regelingen die werklozen ondersteunen en werkers beschermen tegen ontslag worden op termijn uitgekleed. Ondertussen worden tienduizenden zorgwerkers met ontslag bedreigd.

Het kabinet rekent erop dat het in de top van de vakbeweging trouwe bondgenoten vindt die verwarring en illusies zaaien onder de werkende bevolking. Vakbondsleden die niet van plan zijn om hun belangen op te offeren voor de winsten en bezittingen van de allerrijksten, zouden zich daarom binnen de vakbeweging moeten organiseren als een scherpe oppositie tegen de lijn van Heerts. In het bijzonder is hier een taak weggelegd voor de meest vooruitstrevende en actiebereide leden van het Ledenparlement. Zij zijn uitstekend gepositioneerd om de vakbondsleiding uit te dagen en tegelijkertijd netwerken te smeden tussen strijdbare vakbondsleden in hun achterban.

Het sociaal akkoord is een blok aan het been van de vakbeweging en moet zo snel mogelijk van tafel. Stap twee is het organiseren van een breed actietraject dat zich richt tegen elke nieuwe aanval op de werkende bevolking. Op die manier kunnen we de vakbeweging terugbrengen tot waar ze ooit voor is opgericht: het organiseren van werkenden mensen om te vechten voor hun gezamenlijke belangen.