Schoonmakers verrassen bazen Hago: ‘We gaan nog niet naar huis, want de cao is niet pluis!’
Door Hella Baan
Omdat de ‘opperste’ baas van Hago niet reageert op de dringende verzoeken van de schoonmakers om te onderhandelen, komen ze in Arnhem in levenden lijve een boodschap overbrengen: wij gaan niet weg voor er iets getekend is waarin staat dat onze voorwaarden niet nog meer uitgekleed worden! Schoonmaker Resul: ‘De bedrijven spelen met ons. Eerst werk je met zes en dan met twee mensen. Hago steekt dan het geld van vier mensen in de zak.’
Op de parkeerplaats bij het Hago-kantoor heeft een grote groep schoonmakers zich verzameld. Daar gaan zij ook in gesprek met de bazen van het kantoor. Inmiddels vat een kleinere groep post bij de ingang van het kantoor, maar de toegang daarvan blijft hermetisch gesloten. Als er nog maar vier schoonmakers zijn – die zich verdekt hebben opgesteld – acht de beveiliging de kust veilig.
Razendsnel grijpen de schoonmakers de klink als de deur opengaat. Er volgt een korte worsteling en dan betreden de schoonmakers het kantoor. De keurig ingerichte ruimte met een keuken, koffieautomaten, waterkoelers, grote ramen en een balkon is zeker een verbetering ten opzichte van de ruimtes waarin ze zich normaal bevinden.
Spaarzame rust
Veel schoonmakers hebben slechte ervaringen met de grillen van hun bazen. Treinschoonmakers zoals Ahmed (Amsterdam CS) zijn aangewezen op het magazijn waar ze tussen de werkspullen wat spaarzame rust proberen te vinden. Schoonmaakster Mieke (GOM) vertelt dat zij zelf pauze moet houden in een kelder van de TU Delft.
Mieke werkte eerst voor ISS. Toen GOM haar in dienst nam werd haar verteld dat de voorwaarden niet zouden veranderen. Naderhand bleken zij en haar collega’s – met werkdagen van negen tot twaalf uur – geen recht meer te hebben op pauzes, maar slechts een optie voor een half uurtje rust in eigen tijd. Toen is ze met een groep gaan staken. Na twaalf weken zonder tastbaar resultaat pleit ze nu voor het opvoeren van de druk. Voor haar is de situatie urgent: er is gedreigd met ontslag.
Ghoudane en zijn collega’s mochten eerst niet als groep met de baas overleggen. Toen dat uiteindelijk wel mocht waren hun stoelen verspreid over de hele ruimte. Vervolgens stonden er in het nieuwe contract dat ze moesten tekenen geen specifieke voorwaarden en dan ‘zijn de werktijd en locatie overgeleverd aan complete willekeur’.
Fabian maakt normaal schoon op Amsterdam CS, er wordt hem al een jaar een vast contract beloofd. Hij zou graag het dominante en intimiderende management trakteren op een onverwachte actie. ‘Ze zijn van ons afhankelijk, dat moeten we ze laten zien.’ Vooralsnog doen uitzendkrachten nu tijdelijk zijn werk. Hij concludeert: ‘mensen met miljoenen zijn niet eerlijk.’
‘Wij betalen toch voor dit kantoor met ons werk?’
In het kantoor laten leuzen als ‘Schoon genoeg’, ‘Actie’ en ‘Wij blijven hier’ geen twijfel bestaan over de bedoeling van de actievoerders. De Hago-bazen komen twee keer ‘vriendelijk’ aandringen op hun vertrek. De schoonmakers antwoorden hen: ‘U kunt zelf weggaan, wij betalen toch voor dit kantoor met ons werk?’ Als weerwoord bellen de bazen de politie, die met tien man aan komt zetten.
Maar de schoonmakers laten zich niet intimideren en zitten al met ingehaakte armen op de grond. Een van de agenten zegt dat ze weg moeten omdat er misschien anders een deurklink zou kunnen een breken, waarop iemand uit de groep hem toezingt: ‘We gaan nog niet naar huis, want de cao is niet pluis!’
Het management wordt nerveus. Na een lang gesprek blijkt zij de opperste baas toch te kunnen bewegen om een gaatje in zijn agenda te vinden. Maar de schoonmakers willen dit gesprek niet doelloos afwachten, want praatjes vullen geen gaatjes.
Uiteindelijk besluiten veertig schoonmakers de nacht door te brengen in tenten bij het kantoor, door het grasveld te ‘occupyen’ tot er iets getekend is. Als ik Ahmed vraag waar hun volharding vandaan komt is zijn antwoord kort en helder: ‘Hago geeft ons geen duidelijkheid. Wij staken voor een betere toekomst.’