‘Say it loud, say it clear, Mikael is welcome here’
Het protest begon bij zijn school in Amsterdam Zuidoost. Na toespraken van onder andere de directeur van zijn school (die expliciet vroeg ‘om het niet politiek te maken’), zijn mentor, Defence for Children en Royce de Vries, die bakken vol haatberichten kreeg, zette de stoet zich in beweging. Ook daaronder de 79-jarige Eduard Disch die al 27 dagen in hongerstaking is voor de deur van de IND. Mikael zelf had staande op een tafel op zijn schoolplein al laten weten dat het niet alleen om hem gaat, maar ook om andere kinderen en zijn uit Armenië afkomstige moeder Gohar die ondertussen eveneens wordt lastig gevallen met racistische berichten en dreigementen.
Een andere spreker, Mitchell Esajas van the Black Archives, had van tevoren beloofd zich aan de wens van de directeur te houden, maar noemde het eindpunt het plein vernoemd naar Anton de Kom als inspiratiebron voor vrijheid en tegen ontmenselijking. Bij de verkoop van ‘De Socialist’ werd duidelijk dat eigenlijk iedereen er wel van overtuigd is, dat dit natuurlijk een politiek gevecht is. ‘Het rechts-radicale kabinet met minister Faber (PVV) op Asiel en Migratie ziet deze kwestie als een lakmoesproef en zal zonder grote druk van onderaf niet toegeven.’ De 21ste-eeuwse pogroms in het Verenigd Koninkrijk vormen een verschrikkelijk vooruitzicht, maar daar tegenover staat weer de hartverwarmende solidariteit van buurtbewoners en anderen die niet opzij willen kijken. Dat was ook de opvatting van verschillende meelopende vakbondsactivisten.