Rotterdamse huurders winnen slag tegen gentrificatie

In januari oordeelde de rechter dat 17 huurders in de met sloop bedreigde Rotterdamse Tweebosbuurt hun huizen niet hoeven te verlaten. Dat is een forse tegenvaller voor het rechtse college van B&W en andere voorstanders van gentrificatie (veryupping). Hun kruistocht tegen arme Rotterdammers is echter nog niet ten einde.
28 januari 2020

De Tweebosbuurt in de Afrikaanderwijk op Rotterdam-Zuid moet tegen de vlakte. Er wonen volgens het College en het Nationaal Programma Rotterdam Zuid (NPRZ) te veel mensen met weinig geld. Die moeten plaatsmaken voor duurdere huurwoningen en koopwoningen. De bewoners van de wijk willen niet vertrekken en zijn in opstand gekomen. Een aantal van hen weigerde hun huis te verlaten. Zij zijn nu door de rechter in het gelijk gesteld.

Er is geen financiële of bouwtechnische grond voor de sloopplannen, vond de rechter. De huisvesting van minima is een kerntaak van de woningbouwcorporatie en juist die mensen worden met de plannen verdreven, terwijl de woningnood al hoog is.

Leefbaar Rotterdam

Dat is een gevoelige tik op de vingers van het stadsbestuur en andere voorstanders van het slopen van betaalbare woningen op Rotterdam-Zuid, zoals NPRZ-directeur en ex-Leefbaar-Rotterdam-politicus Pastors.

Volgens Pastors is het in het belang van de wijk dat de bewoners plaats maken voor nieuwe en verbeterde Rotterdammers: ‘Met te veel goedkope woningen bij elkaar is het lastig om kinderen een goede toekomst te geven, om samenhang in een buurt te krijgen en om veel mensen aan het werk te laten gaan’. Het gaat hem natuurlijk niet om de goedkope woningen alleen, maar vooral ook om de mensen die erin wonen. Hun kinderen moeten hun ‘toekomst’ maar elders zoeken.

Het NPRZ

Het NPRZ werd in 2011 opgericht, nadat een onderzoekscommissie had bepaald dat de sociaal-economische problemen op Zuid ‘on-Nederlands’ groot zouden zijn. Het werd een landelijke prioriteit om het stadsdeel, waar zo’n 240.000 mensen wonen, op de schop te nemen. Het ging daarbij niet om het verhelpen van de problemen van de bewoners – zij waren juist het probleem. Het NPRZ nam zich daarom voor om Rotterdammers met weinig geld of een migratieachtergrond te verjagen door betaalbare woningen te vervangen door dure woningen.

Het NPRZ was daarmee een voortzetting van de revanchistische zuiveringspolitiek van Leefbaar Rotterdam. NPRZ benadrukt zelf steeds dat het erom gaat ‘stijgers te behouden’, niet om armen te verjagen. Maar dat is misleidende framing. Al in hun eerste Uitvoeringsplan werd toegegeven dat het aantal vertrekkende hoogopgeleiden uit Rotterdam Zuid stabiel was en dat hun aandeel onder de bevolking steeg.

Dat de 17 bewoners van de Tweebosbuurt deze slag hebben gewonnen is geweldig nieuws. Maar veel bewoners hebben de wijk al verlaten. En bovendien blijken het College en het NPRZ vastbesloten om hun gentrificatiepolitiek voort te zetten. Om zowel de huidige als alle toekomstige sloopplannen te stoppen moeten die politiek als geheel van tafel.