Reken af met racisme en bezuinigingen

De PVV dreigt bij de komende verkiezingen voor de Provinciale Staten op een overwinning af te stevenen. Dit onderstreept opnieuw de noodzaak voor protest tegen racisme en islamofobie.

Door Max van Lingen

Sinds de aanslag op Charlie Hebdo in Parijs is islamofobie schrikbarend toegenomen. In Frankrijk werden honderden moslims het slachtoffer van aanvallen. In de Verenigde Staten schoot een islamofobe buurman drie moslims dood. Daarbij kregen de gevestigde media het voor elkaar om het over een ‘parkeerruzie’ te hebben. In Nederland werd het pas opgerichte Meldpunt Islamofobie overspoeld met meldingen.

Deze nieuwe golf van islamofobie komt bijna een jaar na de beruchte ‘minder Marokkanen’- uitspraak van Wilders. Het felle protest dat hierop volgde, leidde ertoe dat de ene na de andere PVV’er het schip verliet. Maar het schip zelf zonk niet. Dat de partij inmiddels weer op kop gaat in de peilingen laat zien dat er meer nodig is om het racistische gif van de PVV te bestrijden.

Dit komt onder andere doordat Wilders en de zijnen jarenlang ongehinderd hun islamofobe praatjes konden verspreiden. De andere politieke partijen hebben steeds geweigerd de confrontatie aan te gaan met de racistische ideeën van de PVV. In plaats daarvan zijn ze – onder het mom van ‘problemen benoemen’ – meegegaan in de retoriek van Wilders. Door deze houding konden racistische ideeën steeds dieper wortelen.

De Rotterdamse PvdA-burgemeester Ahmed Aboutaleb is hiervan een sprekend voorbeeld. Met zijn uitspraak dat mensen die het hier niet bevalt moeten oprotten, papegaait hij de racistische retoriek van extreem-rechts. Hij kreeg dan ook bijval van Rita Verdonk van Trots op Nederland: ‘We zijn het regelmatig met elkaar eens. Hij durft dingen hardop te zeggen. Aboutaleb is een PvdA’er waar ik respect voor heb.’

Extreem-rechts

Het is deze houding die zorgt dat racisten steeds meer zelfvertrouwen krijgen. Dat blijkt niet alleen uit de radicalisering van Geert Wilders, maar ook uit de pogingen van fascistische groeperingen om in zijn kielzog aan invloed te winnen. Begin februari probeerde de fascistische splintergroepering Identitair Verzet bijvoorbeeld in Leiden een moskee in aanbouw te bezetten.

De actie werd vervolgens verdedigd door Leids gemeenteraadslid Tomas Kok, tevens kandidaat-statenlid voor de PVV, die het een reactie op ingegooide ruiten noemde. Pro Patria, een mantelorganisatie van Identitair Verzet, was vorig jaar augustus nog verantwoordelijk voor een demonstratie door de Haagse Schilderswijk, die uitliep op een confrontatie met bewoners van de wijk.

In de aanloop naar nieuwe demonstraties van Pro Patria in september in Den Haag en in februari in Gouda werd de druk dusdanig opgevoerd dat ze op het laatste moment werden afgelast.

Organisatorisch stelt fascistisch extreem-rechts in Nederland niet veel voor, maar de dynamiek rond hun acties laat zien dat de ruimte voor hun de afgelopen jaren is toegenomen, als gevolg van de permanente haatcampagne van Wilders tegen moslims. Op deze manier functioneren Geert Wilders en zijn PVV als ideologische stormram van extreem-rechts.

Strategie

De bestrijding van racistische ideeën vraagt een tweeledige strategie. In de eerste plaats moet racisme, overal waar het de kop op steekt, compromisloos bestreden worden. Omdat islamofobie momenteel de dominante vorm van racisme is, staat de strijd hiertegen centraal.

Tegelijkertijd mogen we niet vergeten dat er vele vormen zijn van racisme en discriminatie, die elkaar bovendien versterken. Het chauvinisme waarmee Wilders en medestanders weglopen is bijvoorbeeld in sterke mate gebouwd op antizwart racisme, terwijl zijn internationale bondgenoten zwaar antisemitisch zijn.

Aangezien de politieke partijen te druk bezig zijn met ‘problemen benoemen’ en ‘grenzen stellen’, komt het erop aan zelf een beweging te bouwen die in staat is de strijd tegen racisme te voeren. We kunnen daarbij een voorbeeld nemen aan de zwarte activisten die de afgelopen jaren succesvol het thema van zwarte Piet op de kaart hebben gezet.

Maar een dergelijke beweging moet ook verschillende groepen met elkaar verbinden. We vechten immers allemaal tegen hetzelfde veelkoppige monster. Wanneer we gezamenlijk die strijd aangaan staan we sterker dan wanneer het ieder voor zich is. Dit betekent overigens ook dat we niet blind mogen zijn voor verschillende vormen van racisme en discriminatie binnen de eigen beweging.

Voedingsbodem

Het andere deel van de strategie bestaat uit het bieden van een alternatief voor mensen die ontevreden zijn met het bezuinigingsbeleid van de regering. Een deel van de mensen die op de PVV stemmen zijn geharde racisten die op de partij stemmen vanwege hun racistische en chauvinistische standpunten.

Maar een ander deel bestaat uit ontevreden mensen die het helemaal gehad hebben met het Haagse bezuinigingsbeleid. De PVV heeft weliswaar tal van bezuinigingsmaatregelen gesteund, maar bij gebrek aan hard-linkse oppositie weet de PVV zich nog altijd te profileren als een anti-establishment partij. Dit is deels het gevolg van de capitulatie van partijen als PvdA en GroenLinks voor het neoliberalisme.

Maar minstens zo belangrijk is dat de SP, als enige partij die het neoliberalisme nog niet heeft omarmd, nauwelijks in staat is hiervan te profiteren. Dit komt doordat de partij in de regering wil en daarom haar standpunten steeds verder afzwakt. Deze koers is problematisch, maar het neemt niet weg dat de SP de enige partij is die zich nog in enige mate tegen de bezuinigingen en de achterliggende neoliberale logica verzet. Daarin verdienen ze onze steun, ook al schieten ze hier te kort ten opzichte van wat echt nodig is.

Wat we nodig hebben is een links met lef dat de strijd tegen racisme combineert met de strijd tegen bezuinigingen. Een links dat zich in het parlement opstelt als spreekbuis van de bewegingen op straat. De opkomst van Syriza in Griekenland laat zien dat een dergelijk links mogelijk is, maar ook dat een dergelijk links in staat is racisme, in de vorm van de neonazistische Gouden Dageraad, terug te dringen. De overwinning van Syriza is gebouwd op jarenlange strijd.

Als we datzelfde in Nederland willen, dan moeten we vandaag nog beginnen met het opbouwen van die strijd. De studenten die achtereenvolgens het Bungehuis en het Maagdenhuis bezetten, hebben daarop alvast een voorschot genomen. Zorgwerkers in Oss volgden hun voorbeeld door het stadhuis te bezetten. De demonstratie tegen racisme en islamofobie op 21 maart is een volgende stap in de strijd. Alleen als we de handen ineen slaan kunnen we de strijd tegen racisme en bezuinigingen winnen.

Zaterdag 21 maart: Samen tegen racisme en islamofobie
De Dam, Amsterdam • Tijd: 13.00 – 16.30