Protesten brengen corrupte president Zuid-Korea ten val

Ongeveer een miljoen mensen gingen afgelopen zaterdag in Zuid-Korea de straat op om te eisen dat president Park Geun-hye onmiddellijk aftreedt.
15 december 2016

Door Arbeiderssolidariteit

Zij trotseerden de oproep van mainstream kranten en parlementsleden om niet meer te demonstreren nadat een meerderheid van het parlement op vrijdag voor haar afzetting stemde. ‘Vertrouw ze niet, nu ze zeggen dat we thuis moeten blijven niet. We moeten blijven protesteren totdat Park haar nederlaag toegeeft en opstapt’, aldus een student.

Velen eisten ook dat de minister-president, die meteen waarnemend president werd, aftreedt. De demonstranten twijfelen er bovendien aan of het constitutioneel hof, dat de afzetting moet ratificeren, vertrouwd kan worden.

Afzettingsprocedure

Veel mensen in Zuid-Korea hebben het gevoel dat ze in staat zijn om de maatschappij te veranderen, nu de motie om Park af te zetten met een overweldigende meerderheid door het parlement heen is. Maar er zijn ook duidelijke redenen waarom ze geloven dat de strijd nog niet gestreden is. Ministers die door Park zijn aangesteld, zijn nog steeds aan de macht en de minister-president is een beruchte, rechtse politicus.

Het constitutioneel hof is ook een zeer conservatieve kracht. Het steunde Park toen zij geen officiële vakbondsstatus wilde toekennen aan de lerarenvakbond en toen ze de Verenigde Progressieve Partij – die vijf parlementszetels had – dwong zich te ontbinden.

Park heeft ook gezegd dat ze de afzettingsprocedure met ‘elk mogelijk middel’ zal stoppen. Volksactie, de overkoepelende organisatie die de protestbeweging leidt, reageerde hierop door de eis te herhalen dat Park en haar ministers onmiddellijk moeten opstappen.

De oppositiepartijen steunen echter de eis niet dat de ministers moeten opstappen en zijn in plaats daarvan aan het onderhandelen met de regeringspartij. Zij zeggen nu dat de demonstranten de situatie uit handen moeten geven aan de politici en het constitutionele hof. Maar deze partijen zijn vooral bezig terrein te winnen voor de presidentsverkiezingen van volgend jaar.

NGO’s zijn de meest gematigde krachten binnen Volksactie en hebben een lange traditie van steun aan de voornaamste kapitalistische partij, de Democratische Partij. Zij vinden dat de beweging een ‘strategische stap’ moet zetten richting steun aan burgerlijke oppositiepartijen. De stalinisten willen de beweging ook beperken tot steun aan de Democratische Partij zodat ze een kans maken om in de toekomst deel te nemen aan de regering. Als gevolg hiervan vormen de NGO’s en de Stalinisten de conservatieve krachten binnen Volksactie.

Maar hun visie is niet representatief voor de werkelijke gevoelens die leven bij de demonstranten. Velen twijfelen sterk aan de oppositiepartijen na jaren van politieke manoeuvres en verraad. Daarnaast vindt een radicalisering plaats onder vakbondsleden en jongeren.

Eén van onze kaderleden binnen Volksactie liet ons recentelijk weten: ‘Elke week vragen honderden mensen of ze een speech mogen geven tijdens een protest. Interessant hieraan is dat de meesten van hen jongeren en vakbondsleden zijn. Veel vakbondsleden willen graag vertellen dat zij al jaren het verzet tegen Park hebben geleid. Jongeren willen hun woede uiten over sociale ongelijkheid en Parks rol in het toedekken van de Sewol veerbootramp, waarbij 250 scholieren verdronken.’

Beweging

De vakbondsbeweging en de campagne voor rechtvaardigheid rond de Sewol-kwestie zijn de drijvende krachten van de huidige massabeweging. Veel commentatoren focussen op interne worstelingen binnen de regeringspartij en de media-aandacht voor het schandaal, maar missen daarmee de sociale dynamiek die hier aan het werk is.

Linkse krachten binnen de Volksactie – waaronder wij – pleiten ervoor dat de beweging haar onafhankelijkheid van de oppositiepartijen moet behouden en proberen de radicalisering te bevorderen. Volksactie heeft besloten om door te gaan met protesten organiseren op iedere zaterdag van deze maand, met extra nadruk op zaterdag 31 december.

Wij proberen mogelijkheden te benutten om te groeien binnen de arbeidersklasse, in het bijzonder onder jongeren en vakbondsmensen.

Arbeiderssolidariteit is de zusterorganisatie van de Internationale Socialisten in Zuid-Korea. Dit is een vertaling van Socialist Worker.