Protest tegen racisme in Hilversum
Door Rebekka Timmer
Vorig jaar augustus ging er een video over het internet waarin is te zien hoe Emanuels werd belaagd door een groep jongeren. Ze werd uitgescholden met racistische scheldnamen als ‘k*nkeraap’ en ‘k*nkern******’ en probeerde de jongeren weg te jagen met een stok. De buurt, en voornamelijk mevrouw Emanuels, had al langer last van de jongeren. Zo was er eerder al een ruit ingegooid. Ook was een Surinaamse vlag met uitwerpselen besmeurd en voor de deur van haar zaak achtergelaten.
De gemeente stelde voor een mediation-traject te beginnen met de onderneemster en de racistische jongeren. Dit was natuurlijk geheel niet op zijn plaats. Wanneer het gaat over structurele racistische terreur, is bemiddeling alles behalve de oplossing. Mevrouw Emanuels wees dit bemiddelingstraject logischerwijs af. En alsof de situatie nog niet erg genoeg was, besloot het OM daarom zowel één van de jongeren als mevrouw Emanuels te vervolgen. De jongere wegens belediging, Emanuels op verdenking van mishandeling.
Onacceptabel. Daarom organiseerden enkele activisten op zaterdag 19 mei de ‘Mars voor gerechtigheid’, ofwel ‘Walk with Gilly’. Op het Stationsplein in Hilversum verzamelden zich enkele tientallen mensen bij het tolerantie-monument om aandacht te vragen voor de zaak. Leuzenroepend (‘stop afrofobie!’) liep de stoet eerst naar het leegstaande pand waar kort geleden nog ’t Perronnetje zat. Emanuels zag zich genoodzaakt onder druk van het racisme en een gebrek aan steun vanuit de omgeving, haar zaak te sluiten. Daar speechten verschillende aanwezigen over het belang van liefde en verbinding om tegenwicht te bieden aan racisme.
Vervolgens eindigde de Mars op het Oosterspoorplein, waar mevrouw Emanuels vol emotie op het podium haar verhaal deed. ‘Mijn collega-ondernemers van de Chinese snackbar en de Vietnamese massagesalon hebben ook te maken gehad met geweld, met terreur, met racisme. Deze jongeren gingen als een wervelwind door de wijk, maar ik bleef als een betonblok staan.’
‘Hier hadden de gemeente, de politie en het OM een statement moeten maken. de kans moeten pakken om deze jongeren goed te straffen. Maar dat doen ze niet, want ik word weer weggezet als de boze zwarte vrouw. Maar ik ben niet de boze zwarte vrouw.’ De menigte was duidelijk ontroerd. Hierna werd de middag afgesloten door een band, met nummers als ‘One Love’.