Protest Michiel de Rover doorbreekt koloniale consensus

In Amsterdam, vlakbij het Scheepvaartmuseum tijdens de wereldpremière protesteerden op maandagavond 26 januari honderd mensen tegen de koloniale en nationalistische propagandafilm Michiel de Ruyter. Ook waren er tien mariniers die hun ongenoegen uitten naar de demonstranten. Desondanks verliep de avond rustig.
28 januari 2015

Laina van der Heiden

De actie was opgezet door de actiegroep Michiel de Rover, met de organisaties Doorbraak, ZwartePietKENNIET, Strijd tegen Racisme, internationale Socialisten en losse individuen. Ook kregen zij ondersteuning van organisaties als AFA den Haag en D’Hero movement. Samen is hard gewerkt om een tegengeluid te vormen tegen de mainstreammedia rondom de film. Dit is gelukt. In verscheidene media is het protest opgepikt en werd kritischer naar de film gekeken.

Op de actie waren verschillende goede sprekers. De avond begon met Mimi van MAD Mothers, een organisatie die zich inzet voor jongeren in de gekleurde gemeenschap. Zij sprak over witte suprematie: ‘We zijn onderdeel van de wij, maar wij zijn geen wij. Niet in de wet, niet in de maatschappij en niet in de bioscoop.’ Mimi wees erop dat de film wordt gesponsord door de staat (Koninklijke marine en de provincie Zeeland) en de AVRO.

Autonoom Leroy Lucas zei: ‘Ik weiger getolereerd te worden, ik weiger om een figurant te zijn in mijn eigen land die aan de zijlijn staat met twee keuzes: of je doet mee of je rot maar op.’ Albulkasim Al-Jaberi sprak namens Back2Palestine de krachtige woorden: ‘Terwijl ze daar (in het scheepvaartmuseum) haat prediken, prediken wij hier liefde. Terwijl zij achter ons de geschiedenis aan het vervalsen zijn, koloniale verleden en geweld aan het verheerlijken zijn, verheerlijken wij communiteit, verheerlijken wij eenheid, broeder- en zusterschap.’

Als laatste sprak Rubenthin namens ZwartepietKENNIET en actiegroep Michiel de Rover over de kracht van de activisten. ‘De bedreigingen kwamen niet uit de lucht vallen, waar zijn ze die pantoffel helden? We werden bediend van de nodige verwensingen en pornografische plaatjes, maar we lieten ons niet kisten.’

Hierna liepen de demonstranten naar het Scheepvaartmuseum, met leuzen als ‘Michiel de Rover, niet mijn held!’ Maar het geplande lawaaiprotest voor het Scheepvaartmuseum was onmogelijk: daar waren mariniers en fascisten, die geen vergunning hadden aangevraagd.

De Telegraaf durft over de actie te schrijven dat de demonstranten niet in gesprek wilde gaan met de mariniers en fascisten, maar waarom zouden demonstranten in gesprek gaan met mensen die schelden, spugen, racistische uitlatingen en bedreigingen doen? De dreigementen op Facebook, bijvoorbeeld om mensen in het water te gooien, deden de mariniers af als ‘een grap’.

De prijs die slaven, natuur en arbeiders betaalden voor de ‘Gouden Eeuw’ willen de filmmakers niet laten zien. De achterliggende boodschap van de film is dat het leegroven van landen, de natuur verwoesten en vrouwen verslinden je heldenstatus opleveren. Deze kritiek kwam door de actie uitgebreid aan bod in de media. Daar mogen de activisten trots op zijn. Het is gelukt om een brede discussie te starten en een links geluid te laten horen in dit door rechts gedomineerde land. De actie afdoen als ‘gratis reclame’ klinkt dan ook als achterhaalde kritiek.

In plaats van haten op het internet kan er ook georganiseerd worden: alles valt te leren en samen bereiken we meer. Door meer acties te organiseren in de buurt, op scholen en op het werk zullen we alleen maar groeien.