Protest 10 september: iedereen onderdak!
‘Als bewoners van het Wenckebachweg-containercomplex hebben we een actieve buurt-Facebookgroep waarin met elkaar over allerlei zaken wordt gecommuniceerd. Toen de komst van 1000 vluchtelingen hiernaast in de voormalige Bijlmerbajes werd aangekondigd, werd ook daarover gepost. Eigenlijk alle reacties waren positief.’
Selena wist dat ze fijne buren had, maar toch was ze aangenaam verrast. Toen ze vroeg naar bezuinigingen op de sociale zekerheid en het tekort aan betaalbare woningen was de reactie: ‘Het is toch niet hún schuld? Daarvoor zijn toch anderen verantwoordelijk?!’ Verschillende mensen willen ‘iets doen’ om de vluchtelingen te laten weten dat ze welkom zijn, om hen te helpen maar ook om samen met hen activiteiten te organiseren.
We moeten als groep iets organiseren, zegt Antje. ‘Om de vluchtelingen welkom te heten in onze buurt, maar ook om te laten zien dat we het niet pikken dat zij als zondebok voor afbraakbeleid worden neergezet terwijl de werkelijke verantwoordelijken buiten schot blijven.’
Ongure types
De buurt heeft een roerige periode meegemaakt met een geruchtmakende zedenzaak in januari. Bewoners zijn hiervan geschrokken, maar in plaats van zich in hun eigen huis terug te trekken zijn ze juist initiatieven gestart om de sociale cohesie te versterken en elkaar te leren kennen. Op die manier werd een basis om meer samen te gaan ondernemen.
‘De Wenckebachweg was een vergeten randje van de stad. Een bedrijventerrein, voorheen thuisbasis van de Hell’s Angels en veel braakliggende grond. De studentenhuisvesting was vanaf het begin tijdelijk en er is nooit echt geïnvesteerd in de buurt of in preventie. Zo is een situatie ontstaan waarin ongure types zich vrij voelden hier ongemerkt hun gang te gaan. De eigenaar (corporatie de Key) en de gemeente zijn op hun verantwoordelijkheid gewezen en door actie van de bewoners is de situatie nu sterk verbeterd.’
Zelfde schuitje
‘Eind 2017 zal het complex worden opgeheven en de bewoners weten nog niet waar ze daarna kunnen wonen. Hetzelfde geldt voor de vluchtelingenopvang. Ook die sluit dan haar deuren en de vluchtelingen zitten in hetzelfde schuitje. In plaats van elkaar de schuld te geven van het tekort aan betaalbare woningen is het beter de handen ineen te slaan. De leegstand, de sloop van sociale huurwoningen, het bouwen van hotels in plaats van huizen en de politieke partijen die dit organiseren moeten aangepakt worden. Het is dus heel logisch om het verwelkomen van vluchtelingen te verbinden met de eis voor meer betaalbare huurwoningen in de stad.’
‘We willen met deze actie laten zien dat vluchtelingen welkom zijn en dat de sloop van sociale huurwoningen moet stoppen. Terwijl er een tekort is aan betaalbare woningen is er tegelijk sprake van een enorme leegstand van kantoorpanden.’ Selena: ‘Als kantoorpanden kunnen worden verbouwd tot hotel moet het ook mogelijk zijn om ze geschikt te maken voor permanente bewoning.’
‘Amsterdam is een vrijhaven voor belastingontwijkende multinationals. Hier zijn veel brievenbusfirma’s gevestigd. De stad kiest ervoor om dat te faciliteren in plaats van te investeren in wat mensen nodig hebben. De bezuinigingen op de gezondheidszorg en privatisering van woningbouwcorporaties kunnen gewoon worden teruggedraaid en er kunnen woningen zijn voor iedereen als gewoon belasting wordt betaald. Er is genoeg geld maar ze weigeren het op te halen.’
Brede coalitie
Toen de actie gepland werd had ReINFORM – een organisatie van in Nederland wonende Grieken — net een middag georganiseerd rond solidariteit met vluchtelingen. Academici, kaderleden en activisten spraken hier over Fort Europa. Een link was dus snel gelegd. Individuele buren uit het containercomplex of bajesdorp (de voormalige cipierswoningen), de bewonersvereniging en meerdere politieke organisaties zoals de Internationale Socialisten hebben in de periode daarna het plan uitgewerkt.
Ook de actiegroep We Are Here sloot zich aan. Deze groep uitgeprocedeerde vluchtelingen weigert mee te werken aan haar eigen deportatie en wordt al jaren gedwongen van pand naar pand te trekken. Steeds opnieuw worden zij ontruimd. In september zullen zij opnieuw hun woonplek moeten verlaten.
Selena en Antje kunnen dus een heel gemengde groep demonstranten verwachten. Antiracisten, vrijwilligers in de vluchtelingenopvang, buurtbewoners, studenten, keukencollectief De Muiterij, en andere Amsterdammers hebben al aangegeven te willen komen. Woordvoerders van verschillende groepen en organisaties zullen de demonstranten toespreken, maar er is ook een festival met muziek en eten.
Belangstellenden die vragen hebben of die willen helpen kunnen via het Facebook-event contact opnemen. Bij helpen kun je denken aan helpen met de ordedienst of mee organiseren op de dag zelf, flyers verspreiden, posters ophangen in de buurt, andere groepen benaderen of koken. Ook financiële steun is welkom om de kosten van het materiaal en het programma te kunnen dekken.