Plan Klaver is subsidie bedrijven
Wie zich een links plan voorstelt om werkgelegenheid te stimuleren, zal vooral denken aan manieren om het werk eerlijker te verdelen. Op dit moment komen veel jongeren niet aan de bak, terwijl veel ouderen de laatste jaren tot hun pensioen volmaken door zich suf te solliciteren. Een logisch beginpunt zou dus zijn om de AOW-leeftijd te verlagen en arbeidstijdverkorting met behoud van loon in te voeren.
Het banenplan van GroenLinks ziet er echter totaal anders uit: hier wordt met geen woord gesproken over arbeidstijdverkorting, maar des te meer over het stimuleren van werkgevers. Die zouden namelijk geen personeel aannemen omdat werknemers met een minimuminkomen ‘te duur’ zouden zijn. De partij stelt daarom voor de werkgeverspremie voor werknemers met een laag inkomen af te schaffen.
Dat levert een enorme subsidie op voor werkgevers, vooral werkgevers die hun personeel heel weinig betalen. Nu betalen ze namelijk 20 procent premie. Of dit plan meer banen zal opleveren is nog de vraag: het maakt het aannemen van goedkoop personeel nog goedkoper, maar zolang werkgevers geen extra personeel nodig hebben betekent het vooral een subsidie voor het bedrijfsleven.
Klaver wil deze subsidie betalen door een milieubelasting van 18 miljard in te voeren, die voor een belangrijk deel bestaat uit een belasting op verpakkingsmateriaal. Deze belasting zal vooral zwaar drukken op mensen met een laag inkomen die veel geld uitgeven aan levensmiddelen en niet de luxe hebben om naar de bio-hipster-super te gaan.
Klavers banenplan is dus vooral een liberaal plan om werkgevers te spekken en gewone mensen met hogere kosten op te zadelen. Maar eigenlijk zouden we niet anders moeten verwachten van een partij die de AOW-leeftijd verhoogde en flexwerk stimuleert.