‘Personeelstekort’ is niet ons probleem

De lage werkloosheid leidt tot paniek onder werkgevers. Zij komen handen tekort en roepen daarom om het hardst dat er moet worden ingegrepen. Vooral vrouwen zijn een geliefde zondebok: zij zouden ‘te weinig’ werken.
17 juni 2022

Dat kapitalisten denken te kunnen voorschrijven hoeveel mensen moeten werken, spreekt boekdelen over de machtsverhoudingen in onze samenleving. De Sociaal-Economische Raad (SER) voelde zich onmiddellijk geroepen om met een advies te komen dat er kort gezegd op neerkomt dat werkenden harder moeten werken, zodat kapitalisten meer winst kunnen maken.

Die winsten zijn echter niet ons probleem. Er wordt zelfs nauwelijks belasting over betaald. Bovendien hebben werkgevers jarenlang ingezet op loonmatiging en flexibilisering. Als ze meer personeel willen, zouden ze kunnen beginnen om een vast contract en een inkomen te bieden waarmee je een woning kunt kopen. Het feit dat de SER het probleem direct bij werkenden neerlegt, bewijst dat ze dat niet van plan zijn.

Er is echter wel een probleem voor de publieke sector. Commerciële bedrijven die veel winst maken kunnen gemakkelijker een goed loon bieden dan een school of ziekenhuis. Maar ook dat is aan de ene kant het gevolg van de neoliberale minachting voor mensen die maatschappelijk nuttig werk doen en aan de andere kant van het feit dat er grof geld omgaat in sectoren die in het beste geval nutteloos zijn.

De regering heeft bijvoorbeeld net de deur wagenwijd opengezet voor online-casino’s die alleen maatschappelijke ellende en winst voor de kapitalist voortbrengen. Tienduizenden mensen werken voor zorgverzekeraars. In Alblasserdam wordt gebouwd aan een superjacht voor Jeff Bezos.

Als er een tekort aan zorgwerkers en leerkrachten dreigt, zijn er nog wel wat overbodige beroepen te noemen. We zouden niet moeten accepteren dat de lage werkloosheid ons probleem is. Als de werkloosheid hoog is, dan is dat zogenaamd immers ook de schuld van de werklozen.