Pentagon geeft crisis toe
Door Simon Assaf
Nadat de recentste doden onder Britse soldaten werden aangekondigd, verklaarde minister van Defensie Des Browne op de BBC: ‘We hebben een heel, heel, heel slechte maand achter de rug. Dat komt door een verandering van tactiek van de Taliban. Het vraagt wat vertrouwen, maar mensen moeten geloven dat deze tactiek een consequentie zijn van ons succes, geen signaal dat de Taliban aan de winnende hand zijn.’
Maar het Amerikaanse ministerie van Defensie komt tot een heel andere conclusie. In een rapport aan het Amerikaanse congres afgelopen week, waarschuwt het Pentagon: ‘Het is waarschijnlijk dat de Taliban de spreiding en snelheid van haar terroristische aanslagen in 2008 zal vasthouden en vergroten.’ Volgens het rapport staat de bezettingsmacht tegenover een ‘twee-frontenopstand’. De Taliban heeft zich gehergroepeerd in de zuidelijke provincie Helmand. Ondertussen trekken strijders van opstandige stammen in het Oosten over de Pakistaanse grens het land in. Tot voor kort ging de NAVO prat op haar succes in de strategisch gelegen provincie Khost aan die grens. Nu is de regio opnieuw in handen van het verzet.
Generaal Jeffrey Schloesser, de belangrijkste Amerikaanse commandant in het zuidoosten van Afghanistan, zei dat het aantal aanvallen op zijn troepen ‘in de eerste vijf maanden van 2008 met 40 procent is gestegen’. Amerikaanse defensieminister Robert Gates geeft toe dat de suggestie van een snelle overwinning hol is gebleken. Het Pentagon heeft ook moeten toegeven dat het Afghaanse leger te zwak is om de opstand de kop in te drukken, ondanks zeven jaar training en wapenleveranties ter waarde van honderden miljoenen dollars.
De controle over Khost is van grote symbolische betekenis voor het Afghaanse verzet. De regio is een belangrijke doorgang tussen Pakistan en Afghanistan, en was het centrum van de strijd tegen de Russische bezetting in de jaren tachtig. Na het verlies van Khost hebben de VS druk uitgeoefend op Pakistan om een staakt-het-vuren met de stammen in het noorden te verbreken. Maar dit destabiliseert Pakistan.
De VS stellen een aanval vanuit het noorden voor, terwijl het Pakistaanse leger zou moeten oprukken vanuit het zuiden. De opstandige stammen reageerden onmiddellijk door een aantal belangrijke steden in te nemen en weg te lopen uit de vredesbesprekingen. Nadat de gevechten de belangrijkste noordelijke stad Peshawar bereikten, trok de Pakistaanse regering zich terug.