Palestinabeweging brengt Timmermans in het nauw

GroenLinks-PvdA-leider Frans Timmermans wringt zich in allerlei bochten om zich niet uit te hoeven spreken tegen de Israëlische genocide. In een warrig betoog in Vrij Nederland beschuldigde hij de Palestijnse solidariteitsbeweging van racisme en stelde hij deze op een lijn met extreemrechtse genocidehitsers.

Terwijl Timmermans doet alsof hij neutraal kan blijven in een strijd tussen koloniaal geweld en vrijheidsstrijd, denkt een groot gedeelte van zijn partij daar heel anders over. Tijdens het GroenLinkscongres steunde veertig procent van de leden een motie die het zionisme als racistische ideologie typeert, ondanks een negatief advies van de congrescommissie.

Een motie die GroenLinks en PvdA oproept zich consequent te verzetten tegen elke vorm van racisme haalde wel een meerderheid. Antisemitisme werd hierin gedefinieerd als discriminatie tegen Joden als Joden. Impliciet is dit een breuk met de door de partij eerder omarmde IHRA-definitie van antisemitisme, waarin antisemitisme wordt opgerekt zodat kritiek op Israël hier ook onder kan vallen.

Extreemrechts probeert nu een wig te drijven tussen GroenLinks en de PvdA. PvdA’ers die de Israëlische terreurstaat steunen, zoals oud-CIDI voorzitter Hanna Luden en stadsdeelcommissielid Keren Hirsch, doen alsof internationale solidariteit ingaat tegen PvdA-principes. Maar ook bij de PvdA is er een geschiedenis van verzet tegen apartheid. Zo waren lokale afdelingen van de partij in de jaren tachtig actief in de strijd tegen apartheid in ZuidAfrika, ondanks de behoudende opstelling van de partijtop.

De steun voor de kritische moties in GroenLinks-PvdA is erg welkom. Maar de geschiedenis van beide partijen laat zien dat kritiek en debat door het partijbestuur vooral gezien wordt als ventiel om stoom af te blazen. Tot een daadwerkelijke koerswijziging komt het niet. Het is daarom belangrijk dat PvdA’ers en GroenLinksers van het nieuwe, kritische ledeninitiatief LinksBoven de samenwerking zoeken met sociale bewegingen en zich meer als onafhankelijke groep positioneren. Dit zou een stap zijn richting het links met lef dat we nodig hebben.