Palestina: strijd alleen mogelijk in combinatie met internationale druk en solidariteit

Onlangs bracht ik een week door in de Palestijnse stad Bethlehem op de Westelijke Jordaanoever, onder andere voor het bezoeken van vrienden. Vrijdagavond 13 november bereikte ook ons het nieuws van de aanslagen in Parijs. Behalve geschokte reacties merkte ik veel frustratie: ‘Wanneer kijkt het Westen eens naar de structurele (staats)terreur waarmee wij dagelijks te maken krijgen?’
26 november 2015

Door Lotte van der Ploeg

Sinds een aantal weken gaat een nieuwe generatie Palestijnen de straat op en krijgt hierbij te maken met veel en hard geweld van het Israëlische bezettingsleger. Bijna dagelijks worden er Palestijnen vermoord. In Bethlehem zijn regelmatig protesten voor de acht meter hoge afscheidingsmuur, die zorgt dat Palestijnen niet vrij de stad in en uit kunnen. Daar bevinden zich ook de vluchtelingenkampen Al-Azza en Aida. De tieners uit de kampen maken al van jongs af aan het geweld en het getreiter mee van het Israëlische leger. Maar ook jongeren uit andere delen van de stad en van de universiteit komen op de protesten af. De jongeren van nu uiten de hoop dat verzet kan leiden tot een einde van de bezetting.

Tegelijkertijd zie ik bij een aantal vrienden een groot verschil ten opzichte van enkele jaren geleden. Velen van hen, toen begin twintig, waren destijds nog hoopvol over wat vreedzame protesten, de Boycot, Desinvesteren en Sancties (BDS) campagne en internationale druk mogelijk konden bereiken. Nog steeds onderstrepen zij de noodzaak van alle vormen van verzet, maar ze merken ook dat de situatie sinds hun jeugd er niet beter op is geworden. Ze waren tieners tijdens de Tweede Intifada en zagen de nasleep daarvan: hun stad omsingeld door de apartheidsmuur, checkpoints, meer beperkingen en repressie, en een uitzicht gekenmerkt door meer en meer illegale nederzettingen. Een eigen staat zien zij steeds onmogelijker worden; zelfs van een afgebakend Palestijns gebied is allang geen sprake meer.

Landroof

Wat de landroof op de Westbank inhoudt, zie je onder andere net buiten Bethlehem. Rondom de dorpen Nahalin en Jab’a zijn volop nederzettingen gebouwd die variëren van enkele honderden tot tienduizenden inwoners. Te midden van de nederzettingen, boven het dorp Nahalin, is een groot landgoed dat nog in het bezit is van een Palestijnse familie dat daar een boerenbedrijf runt. Zij hebben talloze rechtszaken, sloopbevelen en andere dreigingen, van zowel de Israelische autoriteiten als de kolonistenbeweging, weten te overwinnen. De vraag is echter hoe lang dit nog lukt.

Wanneer ik ’s avonds met een lid van de familie terugrijd van het landgoed naar Bethlehem, vraagt hij zich hardop af wat de reden is dat Israël miljoenen heeft gestoken in het verbeteren van een weg alleen voor Palestijnen. De Westbank heeft namelijk ook ‘Israeli-only’ wegen, waardoor Israëli’s zich makkelijk kunnen verplaatsen van en naar de nederzettingen. Hij spreekt zijn vermoedens hardop uit: de plannen die er liggen om de afscheidingsmuur een heel stuk verder de Westbank in te bouwen worden wellicht snel uitgevoerd. Dit zou betekenen dat nog meer van de Westbank bij Israël wordt gevoegd en dat de inwoners van de Palestijnse dorpen en de familie van het landgoed afgesloten worden van Palestijnse steden zoals Bethlehem.

Toekomst van het verzet

Met alles wat er nu gaande is, en al heeft plaatsgevonden, wordt de toekomst door sommigen somber ingeschat. Als het zo doorgaat, is er enkel sprake van een grote Israëlische staat met een aantal kleine Palestijnse ‘Bantustans’, klinkt het. Dit zijn zogenaamde ‘zelfstandige’ gebieden, maar van zelfbestuur en autonomie zal niet echt sprake zijn.

Desondanks geven veel mensen aan niet te zullen stoppen met hun strijd. De boerenfamilie gaat door met het verbouwen en produceren van eigen, lokale Palestijnse producten zodat in de toekomst hopelijk een alternatief kan worden geboden voor de vele Israëlische producten in de supermarkten. Het boycotten van die producten wordt Palestijnen nu erg moeilijk gemaakt, omdat ze vaak goedkoper, diverser en kwalitatief beter zijn dan Palestijnse producten.

De jongeren in Bethlehem blijven daarnaast doorgaan met het organiseren van protesten en bijeenkomsten om het verzet voort te zetten en vorm te geven. Wat echter door iedereen wordt aangegeven: onze strijd kan alleen voortbestaan in combinatie met internationale druk en solidariteit.

Het bieden van een tegengeluid tegen de dominante visie over Israël en Palestina en het naleven en verspreiden van de BDS-campagne zijn in ieder geval twee dingen waarbij we zoveel mogelijk mensen moeten proberen te betrekken.