Palestijnse betogers botsen met ‘eigen’ autoriteiten
Tekst en beeld door Mona Dohle, vanuit Ramallah
Al op 13 februari besloten zeven Palestijnse jongeren in Ramallah in hongerstaking te gaan. Woedend over de verdeeldheid tussen Hamas en Fatah, eisen zij ‘nationale eenheid’. Dit illustreert de onvrede die velen in Palestina voelen. Men is teleurgesteld in de heersende politieke partijen omdat ze de strijd tegen de bezetting niet aangaan.
Op 15 maart gingen mensen de straat op om een einde te eisen aan de strijd tussen Hamas en Fatah. Deze demonstratie vond tegelijkertijd plaats op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza en was georganiseerd door een jongerennetwerk. Deelnemers mochten geen partijsymbolen, maar alleen symbolen voor Palestina meenemen. De nadruk op nationale eenheid zorgde ervoor dat alle vormen van politieke kritiek onderdrukt werden. Uiteindelijk demonstreerden drieduizend mensen in Ramallah.
Ongeveer honderd jongeren bleven bij de hongerstakers op het Al-Manaraplein in het centrum van de stad. Tot diep in de nacht zongen ze liederen en riepen leuzen als ‘de revolutie is op het Al-Manaraplein begonnen en zal op het Al-Manaraplein doorgaan!’ Toen een aantal Fatah-aanhangers rellen probeerde uit te lokken werd dit succesvol tegengehouden door een groep van dertig jonge vrouwen. De politie durfde niet in te grijpen, uit angst om de controle te verliezen.
Verdeeldheid
Voor de Palestijnse bevolking heeft de strijd tegen de Israëlische bezetting prioriteit. Ze willen zich niet door verdeeldheid laten verzwakken. Voor veel Palestijnen betekent de thawra, de revolutie, vooral de revolutie tegen de Israëlische bezetters. De leuzen draaien dan ook vooral om wahde watani-yeh, de nationale eenheid tegen de bezetting. Deze vorm van nationalisme is echter problematisch omdat zij de daadwerkelijke tegenstellingen binnen de Palestijnse maatschappij, namelijk die tussen klassen, verbergt.
Twee studentes aan de Universiteit van Birzeit verwoorden het probleem op hun blog lifeonbirzeitcampus. ‘Hier is de echte vraag: is een eenheid tussen Hamas die despotisch op de demonstraties in Gaza reageert en de Palestijnse Autoriteit van Fatah, die eigenlijk slechts een pop van Israël en een collaborateur is, is deze eenheid echt in het belang van het Palestijnse volk?’ Op het moment dat de Palestijnen op straat gaan worden deze tegenstellingen duidelijk.
Een ander voorbeeld hiervan is een demonstratie die eind februari in Hebron plaatsvond. Meer dan duizend mensen gingen de straat op om de opening van de Suhada Street (de Martelaarsstraat) te eisen. Het was de Palestijnse politie die de demonstranten ervan weerhield om de oude stad in te lopen. Voor veel demonstranten werd toen duidelijk hoe de politie hand in hand met hun bezetters werkt, en dat er in Palestina in feite geen ‘nationale eenheid’ bestaat.
Net zoals de Tunesiërs tegen Ben Ali en de Egyptenaren tegen Mubarak de straat op gingen, zullen ook de Palestijnen tegen hun corrupte leiders in opstand moeten komen. Alleen een democratische Palestijnse vertegenwoordiging kan de strijd tegen de bezetting aangaan.
Foto’s van protesten van de afgelopen weken:
