Overwinning!!!
De Tunesiërs hadden een maand nodig om zich van dictator Ben Ali te ontdoen. De Egyptenaren moesten achttien dagen lang gewelddadige aanslagen, een propaganda-oorlog en de manoeuvres van het regime en zijn bondgenoten trotseren. Gisteravond overheerste nog een diepe woede en vrees voor gewelddadige escalatie na Mubaraks weigering om af te treden. Vandaag kwam onverwachts het bevrijdende bericht, met uitbarstingen van euforie van Rabat tot Ramallah tot gevolg. Zoals een demonstrante in tranen op het Tahir Plein zei: ‘Vanaf nu is alles mogelijk’.
Wat zich precies achter de schermen heeft plaatsgevonden weten we niet. Wat we wel weten is dat een dictator is geveld door een volksopstand. Dit tegen alle verwachtingen in, ondanks een gevreesd politie-apparaat, ondanks 2 miljard dollar aan jaarlijkse militaire steun en ondanks alle pogingen om de revolutie te laten ontsporen. Miljoenen Egyptenaren hielden vol en de massale stakingen van de arbeidersklasse gaven gisteren de genadeklap. Voor regime change volgens het Westen zie Irak en Afghanistan. Voor regime change van onderaf zie Egypte.
Natuurlijk was Mubarak alleen het hoofd van een verrot systeem. De generaals die nu op zijn stoel zitten waren zelf deel van een dictatoriaal apparaat, gebouwd op martelingen, roof en repressie. De historische overwinning van vanavond is dan ook enkel de opening van een revolutionair proces. De uitkomst daarvan zal in de in de komende maanden en jaren uitgevochten worden. Elke overgangsregering erft de structurele problemen die aan de grondslag van de revolutie lagen, van hoge voedselprijzen tot economische afhankelijk, van imperialistische inmenging tot de rol van een rovende elite. Die zorgen komen later. Nu is het tijd om te vieren. Lang leve de Egyptische revolutie! Lang leve internationaal socialisme!