Korte geschiedenis
Een korte geschiedenis van de internationale socialisten
De Internationale Socialisten bestaan in Nederland sinds het eind van de jaren tachtig. Maar de ideeën van de IS gaan terug tot de periode vlak na de Tweede Wereldoorlog. Toen ontwikkelde de in Palestina geboren joodse Trotskist Tony Cliff (pseudoniem van Ygael Gluckstein) vernieuwende kijk op het marxisme. Het belangrijkste element daarvan was zijn kritiek op de Sovjet-Unie.
Tony Cliff hield vast aan het kernidee van het socialisme: de bevrijding van de werkende klasse kan alleen het werk zijn van de arbeidersklasse zelf. Veel socialisten vlak na de oorlog zagen het Oostblok als een fundamenteel andere maatschappij dan het kapitalistische Westen, ook al stonden ze kritisch tegenover de machthebbers in Moskou. Volgens Cliff en een handjevol socialisten om hem heen was het hele idee van socialisme zonder arbeidersdemocratie absurd. Zij werkten het idee uit dat het Oostblok geen ander soort maatschappij was dan het Westen, maar een variant van hetzelfde: staatskapitalisme. Hun leus tijdens de Koude Oorlog werd: ‘Niet Washington of Moskou, maar arbeidersmacht’.
Jaren 60, 70 en 80
In de golf van massaprotesten, opstanden en de Vietnam-beweging van de jaren zestig en zeventig groeiden de Internationale Socialisten in het Verenigd Koninkrijk en een aantal andere landen uit tot serieuze revolutionaire organisaties. De revoluties in Oost-Europa in 1989 vormden een bevestiging van de ideeën van zelfemancipatie die Cliff en anderen veertig jaar lang hadden verdedigd. Rond dezelfde tijd ontstonden IS-groepen in meerdere landen, waaronder Nederland.
Het eerste begin van het opbouwen van een nieuwe organisatie is nooit makkelijk. Maar in de tien jaar na 1989 wist de Nederlandse IS uit te groeien tot een toegewijde socialistische organisatie met afdelingen in verschillende steden. De organisatie was actief in studentenstrijd en in stakingen zoals de havenstaking van 1997, lerarenstakingen en de spoorstaking van 2000, in campagnes tegen racisme en fascisme, en tegen de Amerikaanse oorlogen tegen Irak in 1991 en Servië in 1999.
Seattle, Genua en het uitbreken van de Irak-oorlog
Landelijke bekendheid kregen we door onze rol in de andersglobaliseringsbeweging. Die beweging ontstond met de inspirerende protesten tegen de WTO in Seattle. ‘Een andere wereld is mogelijk’ en ‘mensen boven winst’ werden de belangrijkste leuzen. De IS organiseerden de bussen naar de demonstraties tegen de G8 in Genua. Ondanks het politiegeweld, waarbij demonstrant Carlo Giuliani werd omgebracht, brachten de protesten de nieuwe beweging naar Europa.
Twee jaar later stonden we aan de basis van de massale protesten tegen de oorlog in Irak, met als hoogtepunt de demonstratie op 15 februari 2003, waaraan honderdduizend mensen in Amsterdam en miljoenen wereldwijd deelnamen.
Ook speelden we een centrale rol in de opbouw van Keer het Tij, een coalitie van op het hoogtepunt vele honderden partijen en organisaties met als doel de verrechtsing tegen te gaan en te mobiliseren tegen het rechtse afbraakbeleid van de regeringen Balkenende. In deze jaren na de eeuwwisseling groeiden we uit tot de grootste organisatie links van de SP.
De opkomst van extreem-rechts
Met de opkomst van Pim Fortuyn en de LPF stonden wij vooraan om zijn racistische en extreem-rechtse politiek te ontmaskeren. Onder de leus ‘Stop de Hollandse Haider’ vielen we Fortuyn aan op zijn racisme en vrije marktfundamentalisme. Terwijl andere groepen in het defensief gingen, hebben wij er altijd op gestaan dat moslimhaat racisme is en dat er een principieel links antwoord op de extreem-rechtse politiek van Fortuyn, Verdonk en nu Wilders en Baudet nodig is.
Het opbouwen van een brede anti-racismebeweging is daarom altijd een belangrijke prioriteit voor ons geweest. Na de moord op Theo van Gogh, toen moslims in Nederland een golf van extreem-rechtse terreur over zich heen kregen, organiseerden wij de coalitie ‘Stop de Hetze / Samen tegen Racisme.’
Later stonden we aan de wieg van Comité 21 Maart dat de jaarlijkse demonstratie op de Internationale Dag tegen Racisme en Discriminatie organiseert en het daarbij niet houdt bij de algemene afwijzing van racisme, maar ook het lef heeft om de haatzaaiers bij naam te noemen.
Organiseren
Wij zijn een relatief kleine organisatie, maar het lukt ons soms om bergen te verzetten, omdat we altijd zoeken naar eenheid in actie op links en harde prioriteiten stellen. We organiseren het jaarlijkse Marxisme Festival, met enkele honderden bezoekers het belangrijkste trefpunt voor radicaal links in Nederland. En we publiceren maandelijks een eigen krant: de Socialist.
De Socialist is een combinatie van actieverslagen, actualiteiten, theorie, en kunst & cultuur. Een krant waarin linkse ideeën, onze perspectieven, kritiek, scherpte, strijdbaarheid en analyse samenkomen.
Onze bijeenkomsten in verschillende steden, Marxisme Festival en De Socialist hebben tot doel om een onversneden revolutionair-socialistisch geluid te laten horen, systeemkritische analyses te verspreiden, activisten uit verschillende bewegingen samen te brengen en deze bewegingen van effectieve strategieën en tactieken te voorzien. Met alle ontwikkelingen die we hebben doorgemaakt blijven we trouw aan de ideeën waar we ooit uit zijn voortgekomen: een creatief socialisme waarin de zelfemancipatie van gewone mensen centraal staat. Als het je wat lijkt om daar deel van te zijn: word lid!