Opening zesde Cairo Conferentie
Door Pepijn Brandon en Sinsia van Kalkeren
Het is een groot voorrecht om juist op dit moment, waarop Wilders zijn eigen variant van de Oorlog tussen Beschavingen de wereld in slingert, te kunnen luisteren naar de stem van verzetsbewegingen in het Midden-Oosten. De oorsprong van de conferentie waren de massademonstraties over de hele wereld op 15 februari 2003 tegen de toen nog dreigende oorlog in Irak. De protesten waren een inspiratie voor mensen overal op de wereld, maar misschien wel het meest voor de bevolkingen in de Arabische wereld, die door de ‘War on terror’ direct in de vuurlinie kwamen te liggen. Maar hun stem dringt in het debat in het Westen nauwelijks door.
De Cairo-conferentie biedt de ruimte aan die stem. Dat is des te belangrijker, omdat de meeste Arabische volken leven onder dictaturen. Sommige daarvan zijn tegen het Westen, maar de meeste, zoals Egypte, hebben nauwe banden met de VS en Europa. De samenkomst van internationale activisten, waaronder delegaties uit Engeland, de VS, Canada en Nederland, maakt het ook voor de Egyptische bewegingen mogelijk om in het hart van een politiestaat samen te komen en zich openlijk uit te spreken.
Dat dit niet helemaal ongestraft kan, bleek al bij de opening van de conferentie. Daar werd stilgestaan bij verschillende organisatoren van voorgaande conferenties, vaak leden van de Moslim Broederschap, die op dit moment gevangen zitten omdat ze zich verzetten tegen Mubaraks regime. Maar de sprekers lieten zich daardoor niet weerhouden om zich uit te spreken tegen de martelingen, de inperking van de vrijheid van meningsuiting, het sociale onrecht en de explosie van de broodprijzen in Egypte, de onderdrukking van stakers en de rol van Mubarak als bondgenoot van Bush en handhaver van het Israelische beleg van Gaza.
Juist de samenkomst van vredesactivisten, socialisten, moslims, en joodse groeperingen die zich inzetten voor de rechten van de Palestijnen maakte de eindeloze rij sprekers tot een inspirerende mix. Die samenkomst bood ook de mogelijkheid voor het afbreken van reele en denkbeeldige muren. Misschien wel het grootste applaus van de avond was voor de Amerikaans-joodse spreekster van het ‘International Jewish Solidarity Network’, die benadrukte dat de misdaden in Palestina een aanval zijn op de oude joodse tradities van verzet en internationale solidariteit.
De voorzitter van de Moslim Broederschap, een van de eerste sprekers, doorbrak alle mythes over een ‘botsing tussen de beschavingen’. ‘Wij zijn niet tegen de bevolking van Amerika. De gewone Amerikanen zijn zelf slachtoffers van het beleid van hun regering. We zijn tegen de politiek van hun leiders. We staan voor een einde aan bezetting en het recht op zelfstandigheid. Daarin is er geen verschil tussen moslims, linkse mensen, vrijzinnige mensen, en alle anderen die zich uitspreken. Wij werden geinspireerd door de protesten in dertig westerse landen op de vijfde verjaardag van de inval van Irak. We staan schouder aan schouder met alle eerlijke en waardige mensen op de wereld.’ Een leider van de Wofik-partij verklaarde: ‘Onze landen worden bezet gehouden door gevaarlijkere tegenstanders dan de VS: onze eigen leiders. Revoluties beginnen zo: wij zijn sterk, zij zijn zwak.’
De opkomende stakingsbeweging in Egypte was een van de belangrijkste thema’s van de avond. John Rees van de Britse Stop the War Coalition benadrukte dat de delegaties uit het Westen niet alleen kwamen om solidariteit te betuigen op afstand, maar vooral ook om te leren. ‘We zijn hier om te leren van de inspirerende stakingsbeweging in Egypte zelf, en de strijd voor democratisering in de belangrijkste pro-Amerikaanse dictatuur in de regio.’ Een spreker van de Egyptische Arbeiderspartij Karama voegde toe: ‘Wij moeten de eisen voor sociale rechtvaardigheid en voor democratie blijven combineren. Daarom staan we achter het voorstel van de duizenden stakers in de Malhalla textielfabriek voor een algemene staking tegen het regime.’
De komende drie dagen zullen in het teken staan van het versterken van deze bewegingen, met fora over de bezetting van Irak en Palestina, maar ook over de strijd tegen de dictatuur, over de rol van vrouwen in de stakingsbewegingen, over persvrijheid in de Arabische wereld en over de privatiseringen van gezondheidszorg, water en huisvesting. Elk uur van deze conferentie levert tien extra argumenten tegen Wilders’ stereotypen over het Midden-Oosten.