Oorlogsdreiging tegen Iran neemt toe

Het besluit van de Amerikaanse regering om William Burns, een derderangs diplomaat, naar de onderhandelingen over het nucleaire programma van Iran in Geneve te sturen, is in de media alom onthaald als een belangrijke verschuiving in de Amerikaanse houding richting Iran. Maar deze stap betekent niet dat de VS nu de diplomatieke weg zullen inslaan en dat de oorlogsdreiging uit de lucht is.
20 juli 2008

Cartoon Iran

Door Peyman Jafari

In de afgelopen weken creëerden de berichten in de media de indruk dat het Iran is die de buurlanden van de VS militair bezet en het dreigt te bombarderen en te destabiliseren met geheime operaties. De aanleiding voor dit laatste staaltje van propaganda over Iraanse ‘provocaties’ was de test van een nieuw type lange-afstandsraket op 9 en 10 juli – de Shahab-3.

Door een technische fout bleef tijdens de lancering een van de raketten echter aan de grond staan. Tot groot vermaak van de media probeerde de Iraanse regering deze mislukking te verhullen door de foto’s te photoshoppen. Wat echter ook na dit incident lachwekkend is, is de bewering dat Iran een grote militaire dreiging vormt voor het tot de tanden bewapende Israël, de VS en Europa. Bovendien, hoe erg het Iraanse regiem ook is als het gaat om de binnenlandse politiek, het heeft nooit een ander land aangevallen en er is geen enkel bewijs van expansiedrift. Het zijn juist de VS en Israël die in de regio op ramkoers liggen. De VS omsingelt Iran met grondtroepen in Irak (140.000 troepen), Afghanistan (36.000 troepen) en een aantal Kaukasische republieken, en met een sterke vloot in de Perzische Golf. Israël voerde in de zomer van 2006 een bloedige oorlog tegen Libanon (en verloor) en bedreigt nu ook Iran met een militaire aanval.

In de eerste week van juni hield Israel een militaire oefening waarbij 100 door de VS geleverde F-16’s en F-15’s boven de Middelandse Zee vlogen en helikopters een reddingsactie van piloten simuleerden door een afstand van 1300 kilometer af te leggen – ongeveer de afstand tussen Iran en Israël. Niet toevallig droeg deze oefening de naam van de ‘Glorieuze Spartaan’, een verwijzing naar de nederlaag van Perzië (voorloper van Iran) in de oorlog met de Griekse Sparta in 480 voor Christus. Om nog explicieter te zijn, zei de Israëlische vice-minister Shaul Mofaz op 6 juni dat een oorlog tegen Iran ‘onvermijdelijk’ is. Op 14 juli zei de Israëlische generaal Gilad Amos tegen de BBC dat Israel zich voorbereidt op een aanval op Iran als diplomatie geen resultaten oplevert.

De agressieve politiek van de VS tegenover Iran stamt van de dagen na de val van Saddam Hussein in maart 2003. Deze ‘overwinning’ vergrootte het zelfvertrouwen van de neocons die de hele regio en haar oliereserves onder Amerikaanse controle wilden brengen. Iran als het volgende doelwit leek toen een aantrekkelijk idee en de VS gingen op zoek naar een basis voor oorlog.

Toen de VS geen bewijs konden leveren voor de Iraanse steun aan Bin Laden en de Taliban (die in feite felle tegenstanders zijn van Iran) beweerden ze dat het Iraanse regiem verantwoordelijk is voor de dood van ‘onze soldaten’ in Irak en Afghanistan. Inmiddels was gebleken dat Bush de overwinning te vroeg had uitgeroepen en dat zijn troepen waren vastgelopen in het moeras van Irak en Afghanistan en rake klappen kregen van het gewapende verzet in beide landen. Iran leek een mooie zondebok, maar nooit hebben de VS ook maar één bewijs kunnen laten zien van de militaire steun door Iran.

De belangrijkste oorlogsgrond van dit moment is het nucleaire programma van Iran. December vorig jaar bracht de overheidsorganisatie National Intelligence Estimate de Amerikaanse regering echter in verlegenheid met de bewering dat Iran in 2003 zijn atoomwapenprogramma had stil gelegd. Nog belangrijker, de Iraanse nucleaire installaties staan onder permanent toezicht van het Internationale Atoom en Energie Agentschap (IAEA). Keer op keer heeft El-Baradei, de voorzitter van de IAEA, herhaald dat er geen enkel bewijs gevonden is dat Iran zijn nucleaire programma voor de ontwikkeling van atoomwapens gebruikt.

De hysterie over Irans nucleaire programma is niets anders dan een dekmantel voor de echte motieven van de VS: een regime change in Iran. De VS beschouwen de politiek onafhankelijke koers van Iran als een obstakel voor de controle over deze strategisch belangrijke regio. De VS hebben onlangs 400 miljoen dollar uigetrokken voor geheime operaties in Iran, waaronder het vergroten van de etnische spanningen.

Deze agressieve politiek van de VS vergroot niet alleen de spanningen in de regio maar is ook een belangrijke obstakel voor democratische veranderingen in Iran. De Iraanse regering gebruikt de oorlogsdreiging als excuus om haar militaire macht te vergroten en de bevolking steunt de regering als de verdediger van de landsgrenzen en nationale rechten. Ook de voorstanders van democratisering in Iran moeten zich dus verzetten tegen het opvoeren van de oorlogsdreiging.