Ooggetuigeverslag van een Palestijnse blogger
Waar zal ik beginnen? Het tekort aan elektriciteit dat zowel burgers al ziekenhuizen treft? De alsmaar doorgaande luchtbombardementen die onschuldige burgerslachtoffers maken? De gedwongen uithongering van 1,5 miljoen mensen door het afsluiten van alle grenzen en het zelfs niet toestaan van VN-hulp, laat staan van medicijnen, voedsel en bouwmaterialen?
Of moet ik beginnen bij de bom die een bruiloft trof, vlak bij het ministerie van Binnenlandse Zaken in Gaza-Stad en vijftien flatgebouwen? Een vrouw kwam om en 47 anderen raakten gewond. Een afschrikwekkend gezicht van kinderen die op het ene moment aan het spelen waren tijdens het feest en het volgende moment bloedden en huilden. De gewonden werden naar het Al Shifa-ziekenhuis gebracht, waar er vervolgens weinig bedden en dekens waren en drie of vier gewonde kinderen op één bed moesten liggen vanwege de drukte.
Israël sloot zijn grens met de Gazastrook als reactie op raketaanvallen op Israël. Het besluit kwam nadat Israël zijn militaire campagne had uitgebreid tegen activisten in Gaza. Zij hadden 110 eigengemaakte raketten afgevuurd op Zuid-Israël in de laatste drie dagen, waarbij twee Israëlische gewonden vielen. In schril contrast hiermee staan de 19 Palestijnen die gedood werden op één dag kort daarna tijdens een andere Israëlische aanval, dit keer op het oostelijk deel van Gaza-Stad.
Dit zijn de laatste aanvallen maar niet de enige. Sinds het recente bezoek van ‘vredestichter’ George Bush werden binnen 74 uur 37 mensen door Israël gedood en raakten meer dan 90 mensen gewond. Deze aantallen, die elke minuut weer zouden kunnen stijgen, werden bevestigd door Khaled Radi, de woordvoerder van het ministerie van Volksgezondheid in Gaza.
De Israëlische woordvoerder Shlomo Dror zei: ‘Het is onacceptabel dat mensen in Sderot iedere dag in angst leven en mensen in de Gaza-strook een normaal leven leiden.’ Ik vraag me af wat hij precies bedoelt met ‘normaal leven’? Als het betekent dat het normaal is dat 35 burgers gedood kunnen worden in vier dagen en een gehele bevolking op het randje van hongersnood balanceert en gedwongen wordt koude winternachten te doorstaan zonder elektriciteit en dekens, en ziekenhuizen gesloten moeten worden of open zijn zonder medicijnen, voedsel, dekens en zelfs bedden; de lijst gaat door… dan leiden we inderdaad een normaal leven.’
Zie het volledige verslag en foto’s op de weblog van Mohammed Omer