Ooggetuigenverslag uit opstandig Caïro: ‘Hey Mubarak, je vliegtuig wacht op je!’

In Caïro zijn vandaag tienduizenden demonstranten de straat op gegaan op de ‘Dag van Woede’. Aangestoken door het revolutionaire vuur in Tunesië waren overal in de stad dezelfde leuzen te horen: ‘Genoeg!’, ‘Weg met Mubarak!’, ‘Brood en vrijheid!’ en ‘Revolutie!’. Maar ook op andere plekken in Egypte kwamen vele duizenden mensen in beweging, zoals in Alexandrië. Het is een moedige en hoge opkomst voor een land dat bekend staat om zijn brute regime. Ook nu reageert de politie met gewelddadige repressie, maar de honger naar sociale verandering is niet te stuiten.
25 januari 2011

Door Willemijn Wilgenhof, onze correspondent in Caïro

Nadat afgelopen week al meer dan twaalf Egyptenaren zich in brand hadden gestoken voor gebouwen van verschillende overheidsinstanties, gingen de geruchten over de demonstraties van vandaag al een tijdje door de stad. De grote vraag was of de mensen de druk van de politie zouden durven te weerstaan.

Onder de noodwetten van Mubaraks bewind zijn alle demonstraties verboden die van te voren geen toestemming hebben gekregen. Aangezien ook niemand toestemming krijgt, betekent dit dat elke demonstrant zomaar opgepakt kan worden, en voor onbepaalde tijd opgesloten wordt – mogelijk met grove behandeling in de cel.

Tahrir Plein

Zelf woon ik dichtbij het Tahrir Plein, een van de grootste pleinen in het centrum van Caïro. Toen ik vanochtend vroeg naar mijn werk ging waren alle straten naar Tahrir afgesloten door een rijtje politieagenten, evenals mijn eigen straat. Daarnaast stonden er zo’n 14 politiebusjes klaar, volgepakt met oproerpolitie. De sfeer was echter opvallend rustig. De mensen keken vooral om zich heen, en vooral naar elkaar: wat zal er vandaag gaan gebeuren?

Aangezien het vandaag ‘Nationale Politiedag’ is in Egypte, is het overgrote deel van de mensen vrij. Er wordt gevierd dat de politie in 1952 de revolutie van Nasser en de zijnen een handje heeft geholpen. Vandaag was de politie echter een stuk minder bereid de revolutie te helpen.

Met elk uur zag je dat de mensen elkaar meer en meer gingen opzoeken in de straten. In Mohandisseen begonnen er wat groepen te ontstaan, zoals een groep van zo’n 500 mensen op het Sfinx Plein. Toen zij richting het centrum wilden gaan lopen, kwamen er ineens vanuit allerlei hoeken grote bussen met politie aangereden. De groep betogers stoof uiteen en verdween in de vele kleine straatjes die Caïro rijk is.

Overheidsgebouwen

Daarna ging ik zelf ook naar het centrum. Daar staan verschillende overheidsgebouwen, en bij elk gebouw hadden zich groepen demonstrerende mensen verzameld. Op de Qasr al Aini stonden zo’n 300 mensen. De sfeer was aanvankelijk rustig. De politie keek voor lange tijd toe maar greep niet in. Ze blokkeerden enkel de toegang tot belangrijke wegen en gebouwen.

Maar ineens was het over met de stilte: vanaf Tahrir kwamen er zo’n honderd politiemannen aan gemarcheerd, en toen ze bij de blokkade aankwamen, begonnen ze op de demonstranten in te slaan. Juist de onverwachte aanval maakte veel mensen boos. De sfeer sloeg in een klap om. Betogers werden hardhandig opgepakt en afgevoerd, sommige raakten gewond.

Het waterkanon, dat de menigte uit elkaar moest drijven, werd bekogeld met stenen. Mensen begonnen te rennen, en vanaf dat moment zag je dat in elk zijstraatje er groepjes stonden: ‘Waar is de rest? Waar is de rest?’ Ondertussen moest je op iedereen om je heen letten, aangezien er veel politie in burger was ingezet: soms werd er ineens iemand uit een groepje gesleurd, in elkaar geslagen en meegevoerd. Ook werden er camera’s uit mensen hun handen gegrist en meegenomen.

Traangas

Ook op andere plekken in de stad is de politie begonnen de mensen uiteen te slaan. Op Tahrir Plein is traangas ingezet tegen de demonstranten, en op verschillende plekken worden mensen gearresteerd. Ondertussen proberen demonstranten het parlementsgebouw te bestormen, iets dat de politie momenteel hevig probeert neer te knuppelen. Daarnaast zie je op andere plekken in de stad betogers de portretten van dictator Mubarak naar beneden halen en verscheuren.

De dag is nog niet voorbij, maar nu is er in ieder geval al één belangrijke mijlpaal gehaald, die onomkeerbaar is voor Egypte: arbeiders, studenten en werklozen hebben het aangedurfd om met massa’s de straten op te gaan, de oproerpolitie te trotseren en te eisen waar ze al zo lang naar verlangen: ‘brood, vrijheid en democratie!’ Met als punchline: ‘Hey Mubarak, je vliegtuig wacht op je!’

Zie hieronder foto’s en filmpjes van de massale protesten van vandaag: