#Occupy-demonstratie in Amsterdam, #Occupy-feest in Utrecht
foto: Occupy demonstratie bezet tijdelijk ingang Nederlandsche Bank
Door Thijs Hulscher, Florian Albronda en Sjerp van Wouden
De bezetting in Amsterdam werd afgelopen zaterdag afgetrapt met een grote manifestatie. Deze zaterdag is een vervolg hierop. De bezetters vragen steun voor hun actie en die krijgen ze. Rond het middaguur vindt in Amsterdam nog een laatste voorbereidende ‘general assembly’ plaats, een vergadering waarin iedereen een bijdrage kan doen. Via deze vergaderingen en werkgroepen weet het kamp zichzelf te besturen. Het is een complexe operatie, van de meest basale levensbenodigdheden tot het maken van een persbericht. Maar vele handen maken licht werk. De kookploeg is rond lunchtijd al bezig met het avondeten, want na een dag actievoeren zullen velen flinke trek hebben.
Voordat men gaat lopen worden vanaf het podium, net als een week ervoor, spontane toespraken gedaan. Meerdere mensen komen ook het podium op met eigen muziek. ‘Zoveel mensen rond de wereld zijn bezig. Dit is een wereldwijde organisatie,’ vertelt één van de muzikanten, voordat hij zijn nummer ‘We are the 99’ ten gehore brengt. Jody, een wat jongere activist van ongeveer 11 jaar, houdt een toespraak. ‘U kunt op de bank blijven liggen of opstaan en gaan protesteren! Ik ben hier tegen alle dingen die fout gaan in de wereld, en de banken … daar moet gewoon wat geld vanaf!’ Een luid applaus is haar deel.
Op het podium staat ook Alwin, die vanaf het begin erbij is. ‘Van de week hoorden we dat ook de pensioenen onder druk komen te staan. Er is bij mij 45 jaar pensioenpremie ingehouden. En nou ben ik aan mijn pensioen toe, al een tijdje. Nou moet dat in ene afgebouwd gaan worden: 5, 10, 15 procent, hoeveel? Ik denk dat de gepensioneerden het niet zullen pikken en dat de ze het pensioenfondsbedrijf, het pensioenfonds gebouw misschien wel gaan bezetten. Of het plein voor het gebouw zoals wij hier dat nu doen.’
De stoet vertrekt om 2 uur naar de Nederlandsche Bank, het instituut dat zo weinig heeft gedaan om de banken in toom te houden en zoveel heeft gedaan om ze miljarden te geven. Bijna alle borden van de actie hebben mensen zelf gemaakt. De borden zijn net zo gevarieerd als de leuzen. Lopend langs de kermis op de Dam schreeuwen de demonstranten ‘We are the 99 procent!’ en ‘Our future, not your business!’ Maar ook zijn er de leuzen bekend uit de andersglobaliseringsbeweging zoals ‘Tell me what democracy looks like, this is what democracy looks like!’ Aangekomen op het Rembrandtplein blijft de stoet staan om met één stem te roepen: ‘Nee, wij gaan de crisis niet betalen!’
Tijdens het lopen groeit de demonstratie en op het hoogtepunt zijn duizend mensen aan het demonstreren. Mensen die niet meelopen kijken vrolijk toe, velen steken de duimen omhoog. Banken worden onderweg uitgejoeld. Iemand met een megafoon roept: ‘One solution,’ de demonstranten vullen aan: ‘Revolution!’ Wat later, bij de hoofdingang van de Nederlandsche bank lopen de actievoerders door een bouwput en gaan massaal voor de deur zitten.
Als men terugkomt bij het kamp volgen wederom toespraken. Hier staat ook Melissa Wilson. ‘De demonstratie was geweldig. Ik vond vooral de Nederlandse leus die iedereen aan het roepen was goed: “Nee wij gaan de crisis niet betalen”, dat is volgens mij erg belangrijk.’ Hoe we daarvoor gaan zorgen? ‘Uiteindelijk zullen we de economie moeten platleggen met stakingen en wegblokkades. Dan pas verliezen ze geld en staan ze onder druk.’ Verderop staat Erik een paella uit de keuken te eten. ‘Het smaakt best wel.’ Over de demonstratie: ‘De leuzen gingen wel erg vaak over belast de rijken enzovoorts, maar ik vind dat we verder moeten dan dat. We moeten het hele systeem de nek omdraaien en er iets beters voor in de plaats brengen.’
Na de demonstraties en toespraken is het tijd voor muziek. Zo treedt een heuse operazangeres op. Het verrassingsoptreden dat de organisatie belooft had blijkt van Michael Franti te zijn, voorman van de bekende linkse reggaegroep Spearhead. Het Beursplein is wederom te klein.
Een week Occupy Utrecht
In Utrecht wordt het bestaan van één week Occupy Utrecht gevierd door tientallen mensen. De beweging is in Utrecht wellicht niet zo groot als in andere steden, maar wist de afgelopen week stand te houden door grote toewijding van de bezetters en steun en solidariteit van bezoekers en omliggende cafés. Waar eerst overnacht werd in twee tentjes staan inmiddels acht tenten in het kamp.
De stemming is tijdens het feest erg gezellig. Banken en andere voorzieningen zijn door sympathisanten gedoneerd. Het tentenkamp is opgeleukt met ballonnen, slingers en natuurlijk leuzen. Er wordt vooral veel gediscussieerd tijdens het feest, over hoe het verder moet met zowel de Occupy-beweging als met de wereld. Velen zijn blij om te zien dat de Occupy-beweging voor iedereen open staat en dat iedereen serieus genomen wordt.
Naar de gewoonte van Occupy is er een openbare microfoon aanwezig die heftig gebruikt wordt door zowel bezoekers als bezetters. De één heeft het over hoe ze zich onvrij voelt in dit land door de ‘constante identificatieplicht en cameratoezicht die overal aanwezig is.’ Een ander uit zijn woede over de banken. Auke vertelt over hoe hij zich genoodzaakt zag om als schoenenpoetser aan de slag te gaan.
Wat later worden de discussies in kleinere groepen voortgezet en wordt gezamenlijk over het avondeten besloten. Voor nu is het kijken hoe de beweging in Utrecht moet doorgaan. De groei is aanwezig, maar hoe houden we die vast? De discussie over hoe het verder moet met de Occupy-beweging in Utrecht woedt door, maar vastberaden om te blijven staan, dat zijn ze zeker.
Hieronder het filmverslag van de Occupy-demo in Amsterdam door Benjamin Thenu