Nipt verlies van fascistische presidentskandidaat is een waarschuwing vanuit Oostenrijk
Door Dave Sewell
David Albrich, een leidend lid van de revolutionair socialistische organisatie Neue Linkswende, zegt: ‘Het is heel verontrustend dat hij zoveel stemmen kreeg. De FPÖ is niet alleen een rechts-populistische partij die racisme gebruikt om stemmen te krijgen en druk te zetten op politici. Het is een partij met een fascistische kern, die racisme gebruikt om een fascistische beweging op te bouwen.’
Ze gebruikte deze verkiezingscampagne om bijeenkomsten te houden waar aanhangers marcheerden en liedjes zongen uit de Eerste Wereldoorlog over het vermoorden van hun vijanden. Sinds het begin van dit jaar proberen ze een racistische straatbeweging op te bouwen, zoals Pegida in Duitsland.’
‘Het feit dat hij niet won geeft ons wat ademruimte, maar dit is een doorbraak zonder precedent voor de FPÖ en zal hen alleen maar aanmoedigen.’
Hofer werd nipt verslagen door Alexander van der Bellen, een voormalige leider van de Groene Partij, die verkiesbaar was als onafhankelijke kandidaat. De verkiezingen waren een pak slaag voor het establishment, waarbij de twee coalitiepartijen die de Oostenrijkse politiek de afgelopen 45 jaar domineerden beiden de tweede ronde niet haalden.
De steun voor de FPÖ wordt neergezet als een afstraffing voor het zogenaamde open-deur-beleid voor vluchtelingen van de coalitie van conservatieven en sociaal-democraten. Maar, zei David: ‘De regering zegt al een aantal maanden dat we niet in staat zijn om zoveel vluchtelingen toe te laten.
‘Ze spuien racistische ideeën en maken die concreet met racistisch beleid. Ze zijn begonnen met het sluiten van de grenzen met hekken en het sturen van soldaten. Dit gaf uiterst rechts waar het altijd om gevraagd had – het bevestigde uiterst rechts en gaf het een impuls.’
De Sociaal-Democratische Partij (SPÖ) werd in het bijzonder gestraft voor haar coalitie met de conservatieve Oostenrijkse Volkspartij (VPÖ).
Afwijzing
‘Er is ook een diepe afwijzing van de gevestigde partijen’, zei David. ‘Oostenrijk is niet zo zwaar getroffen door de crisis als sommige andere landen, maar lonen zijn laag gehouden en dat heeft invloed op de levensstandaard. Maar mensen kunnen zien dat de mensen aan de top altijd wegkomen met wat ze doen – zoals de bankiers die gered werden.’
Antifascisten hielden kleine protesten in de aanloop naar de verkiezingen. David zei dat deze een springplank moeten zijn voor iets groters. Hij zei: ‘We kunnen niet op Bellen rekenen om de FPÖ te stoppen. Hij zei dat hij zal weigeren om een FPÖ-regering de eed af te nemen als zij de parlementsverkiezingen winnen in 2018 – maar alleen als ze oproepen om de Europese Unie te verlaten.’
‘We kunnen niet rekenen op de gevestigde politici en de media. Fascisme kan alleen op straat verslagen worden. Ongeveer de helft van de kiezers voor Bellen zeiden dat ze tegen Hofer stemden. Onder hen waren meer SPÖ aanhangers dan Groenen. Een meerderheid van de jonge vrouwen zeiden dat ze tegen de FPÖ stemden. En dan is er het grote aantal mensen dat niet mag stemmen, omdat ze immigranten zijn. We hebben een brede straatbeweging nodig om deze en meer mensen samen te brengen.’
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Oostenrijkse FPÖ is nazistisch tot op het bot
De Oostenrijkse Vrijheidspartij (FPÖ) werd gevormd in 1956 door een fusie van oude nazistische en Duitse nationalistische groepen. Haar eerste leider was voormalig nazi-minister en SS-officier Anton Reinthaller.
Tot de jaren tachtig laveerde ze tussen haar nazi-wortels en pogingen zich bij neoliberaal rechts te voegen. De gevestigde partijen zochten steeds toenadering.
Beschamend genoeg nodigde de SPÖ haar in 1983 zelfs uit voor een coalitieregering. De SPÖ viel ook migrantarbeiders aan om af te leiden van eisen voor hoger lonen, wat een erfenis nalaat van racisme, zelfs in delen van de arbeidersbeweging.
Maar doordat ze geassocieerd werden met neoliberalisme, kelderde de FPÖ in de peilingen. Toen de coalitie uit elkaar viel nam Jorg Haider het roer over als partijleider. Vanaf toen richtte ze zich op het aanvallen van immigratie.
In de algemene verkiezingen van 1999 won de FPÖ 27 procent. De conservatieve VPÖ nodigde haar uit om een coalitie te vormen. De Europese Unie legde kort milde diplomatieke sancties op, maar hief deze snel weer op. De FPÖ is haar nazi-wortels echter niet kwijt.
Symbool
Haider zelf symboliseert haar fascistische kern. Hij werd rijk door het erven van land dat eigendom was van een Joodse familie, totdat de Nazi’s hen verdreven in 1941. De tweede coalitie bracht massale antifascistische protesten op de been. Het eindigde ook in een crisis voor de FPÖ.
Maar na de dood van Haider in 2008 hergroepeerde de nieuwe leider Heinz-Christian Strache de partij rond haar nalatenschap. De FPÖ had baat bij de economische crisis door de wrok te kanaliseren tegen de conservatieve-sociaal-democratische coalitie en de EU.
Ze maakte het aanvallen van moslims tot een centraal focus. De Vrijheidspartij staat een poging voor om democratie te kop in te drukken, arbeidersorganisaties op te heffen en de gruwelen van nazi-Duitsland te laten herleven.
FPÖ-presidentskandidaat Norbert Hofer vertelde aanhangers na de verkiezingen: ‘De poging is niet voor niets. Het is een investering in de toekomst.’ De toekomst die zij willen moet nooit realiteit worden – maar EU-leiders en gevestigde politici zullen niet doen om dat te stoppen.
Dit is een vertaling van Socialist Worker.