Nee tegen Westerse interventie in Syrië!
De gifgasaanvallen op de buitenwijken van Damascus vormen een dankbaar excuus voor Westerse interventie. Het is nog onduidelijk wie er achter de gifgasaanvallen zit. Assad heeft de afgelopen jaren geen enkele terughoudendheid getoond in zijn massamoord op de Syrische bevolking. Tegelijkertijd lijkt het onwaarschijnlijk dat Assad een dergelijk risico neemt. De oppositie is daarentegen steeds verder verdeeld geraakt langs sektarische lijnen. Sommige elementen daarbinnen denken te kunnen profiteren van een Westerse aanval.
In Augustus 2012 zei Obama nog dat wanneer Assad chemische wapens zou gebruiken, dit ‘enorme gevolgen’ zou hebben. Maar de VS is niet bezorgd om mensenlevens. Op basis van CIA-documenten rapporteerde Foreign Policy deze week nog dat de VS wist van het gebruik van gifgas door Saddam Hoessein in de oorlog tegen Iran in 1988. Irak was hierbij afhankelijk van de hulp van Amerikaanse inlichtingendiensten. Zelf maakte de VS gebruik van wit fosfor tijdens de aanval op Fallujah in 2004, en viel het Israël niet binnen voor het gebruik hiervan tijdens de invasie van de Gazastrook in 2008.
Het eerste slachtoffer van een Westerse aanval is de beweging op straat. Bombardementen zullen de ademruimte voor activisten op de grond verder wegnemen. Zoals revolutionair socialisten in Syrië schrijven: ‘Onze revolutie heeft geen oprechte bondgenoten – behalve de volksopstanden in de regio en in de wereld, en alle activisten die strijden tegen onwetendheid, slavernij en uitbuiting’. De aanval stelt Assad in staat zichzelf te presenteren als anti-imperialist. Hij zal zich opstellen als verdediger van land en bevolking, wat de steun voor de opstand ondermijnt.
Net zoals eerder het olie-voor-voedselprogramma van de VN in Irak de bevolking juist in de handen van Saddam dreef, zullen bommen de positie van Assad alleen maar versterken. Al vanaf het begin van de Syrische revolutie in 2011 wijst Assad naar het Westen als aanstichter van de beweging.
Daarnaast heeft een oorlog tegen Syrië ook vérstrekkende gevolgen voor de regio, in de eerste plaats voor Libanon. De afgelopen weken werden met twee bomaanslagen in Beirut en Tripoli meer dan zeventig mensen vermoord. Hiernaast staan Iran en Hezbollah aan de kant van Assad. Zij hebben laten weten dat een aanval op Syrië ook kan leiden tot raketaanvallen op Israël.
Ook Nederland dreigt betrokken te worden bij een oorlog tegen Syrië. Op de Turkse grens met Syrië staan Patriot-rakketten en hier zijn 360 militairen gestationeerd. Terecht vroeg SP-kamerlid van Bommel gisteren al om terugtrekking hiervan. De Nederlandse aanwezigheid in Turkije kan er namelijk voor zorgen dat we opnieuw een oorlog inrommelen. Dat GroenLinks zich uitspreekt voor militair ingrijpen mag inmiddels helaas geen verrassing meer zijn.
De ontwikkelingen rond Syrië laten zien dat de inval in Irak en de Nederlandse betrokkenheid daarbij geen vergissing waren. Dit is de manier waarop imperialisme werkt. Sinds de Egyptische revolutie een einde maakte aan het regime van Mubarak, hebben Westerse mogendheden gekeken naar mogelijkheden om de touwtjes opnieuw in handen te nemen. Dit gebeurde onder andere door middel van de militaire interventie in Libië en de steun aan het afzetten van Morsi in Egypte.
Dit betekent niet dat we onze steun uit moeten spreken voor moordlustige dictators als Assad. Maar we moeten vertrouwen op de bevolking van Syrië in hun strijd tegen Assad. Het enige dat wij kunnen doen is zorgen dat die opstand niet wordt verpletterd door Westerse bommen.
Aankomende zaterdag is er een demonstratie tegen de aanval op Syrië.
Demonstreer mee!
Zaterdag 31 augustus • 13 uur • Vredespaleis, Carnegieplein 2 • Den Haag
Zie ook het Facebook-event.
Lees verder: Wat vinden socialisten van humanitaire interventie? Zie ook het dossier over dit onderwerp.