Nederland: ‘Werknemers, kaderleden en vakbondsbestuurders moeten hun collega’s in Europa opzoeken’
Foto: Europese vakbondsbetoging in Brussel, 15 mei, 2009 (foto door Dave Dear).
Op 24 maart demonstreerden in Brussel tienduizenden vakbondsactivisten uit Europa tegen het competitiviteitspact. In Nederland echter is hier door het FNV-bestuur nauwelijks ruchtbaarheid aan gegeven. Waar ligt dit volgens jou aan?
De FNV-leiding lijkt al jaren het spoor bijster. Het probleem daarachter moet gezocht worden in het poldermodel. Als je ergens op tegen bent en je hebt geen alternatief dan mag je er simpelweg niet op tegen zijn. Je moet dan onderhandelen om erger te voorkomen. Dit betekent dat de vakbond iedere keer in de verdediging wordt gedrukt en een slap compromis sluit.
Met betrekking tot het competitiviteitspact hadden we als vakvereniging moeten zeggen: ‘Brussel heeft zich niet te bemoeien met loononderhandelingen, pensioenen, enzovoort. Kom je aan ons werk, dan kom je aan ons.’
Het is natuurlijk van de zotte dat er binnen enkele uren kan worden besloten om bommen te gooien op de Libische bevolking, terwijl de aanpak van de bonussen van de bankiers maar op zich laat wachten en waarschijnlijk tot sint-juttemis. Dit laat zien dat we toch echt zelf moeten vechten voor onze rechten.
Heeft de demonstratie op 24 maart zoden aan de dijk gezet?
Als je in Nederland niet mobiliseert dan komt er natuurlijk ook geen kip opdagen. Wat er nu gebeurde is dat Agnes Jongerius in haar eentje afreisde naar de Brussel en daar een toespraak hield. Namens wie?
In de vakbond wordt er bijna niet over Europa gesproken, terwijl Europa een steeds grotere invloed op ons leven begint te krijgen. De bondsraad laat zich door hoofdbestuurders en neoliberalen zoals Rinnooy Kan, de voorzitter van de SER, voorlichten onder het genot van bittergarnituur, waarbij de informatie zo complex wordt gemaakt dat het door niemand wordt begrepen. Het gat tussen de hoofdbestuurders en bondsraad is veel te groot.
Hoe moet het dan wel?
Vanuit het netwerk FNV Vecht voor je Recht proberen we als actieve vakbondsleden mensen te mobiliseren en bewust te maken over onder andere welke impact ‘Brussel’ heeft op ons leven en wat we daartegen moeten doen. Er verschijnt regelmatig een nieuwsbrief die in klip en klare taal uitlegt wat er aan de hand is en waarom we in verzet moeten komen.
We gaan tevens de werkvloer op om de zaken uit te leggen. Je krijgt zo meer toehoorders dan als je op een doordeweekse avond een aparte bondsbijeenkomst organiseert waar iedereen alleen mag luisteren naar complexe materie.
Kunnen de Europese bonden de ontwikkelingen in Brussel wel bijbenen?
Het blijft natuurlijk een bureaucratisch gebeuren. Niet iedere vakbond is even strijdbaar. En in Brussel zitten ook mensen die de taal van de werkvloer niet spreken.
We zullen het dan ook meer moeten hebben van werknemers, vakbondsbestuurders en kaderleden die hun collega’s in dezelfde sector in heel Europa opzoeken, samen de handen ineenslaan en zo gezamenlijk het gevecht aangaan. Zoals havenwerkers en hun vakbondsbestuurders dat tot tweemaal toe hebben laten zien tegen Port Package 1 en 2, de richtlijnen ter privatisering van de havendiensten. We moeten het niet laten afhangen van hoofdbestuurders maar het zelf doen.
http://www.fnvvechtvoorjerecht.nl
Lees ook:
Het neoliberale aanvalsplan van de EU
Griekenland: ‘Van onderaf de bondstop dwingen algemene stakingen af te kondigen’
Ierland: ‘Meer banen in de publieke sector, in plaats van geld in de banken’