Mysogynie en misbruik in mainstreamporno
Door Talitha Alders
In de documentaires worden verschillende mensen uit de seksindustrie gevolgd. Soms worden uitspraken kracht bij gezet door middel van statistieken, zoals ‘Eenderde van de porno op internet bevat agressieve daden, 94 procent richting vrouwen’. Het filmwerk ziet er weer prachtig uit. In de nieuwe delen gaat Jones gelukkig dieper in op het onderwerp, waardoor het nog aangrijpender wordt.
Het eerste deel begint met een klein lichtpuntje. Dit deel gaat over vrouwelijke filmmakers in de pornoindustrie. Bijvoorbeeld de Zweedse Erika Lust die korte films maakt over de fantasieën van haar fans. Zij doet nog enigszins haar best de actrices te beschermen tegen de scherpe tanden van de wereld waarin zij meer product dan mens zijn.
Zo verzorgt ze de actrices en remt ze hen op momenten af. Maar dit is steeds moeilijker vol te houden, in een wereld waarin geen tienerjongen meer geld neerlegt voor porno aangezien hij ook halve verkrachtingen gratis voor zijn neus krijgt. De toch al beperkte controle voor de vrouwen in dit wereldje lijkt daardoor weg te sijpelen.
Controle
Dit klinkt door in alle delen. Het meest schrijnende verlies van controle is te zien in het laatste deel, waar de scholier Marina de verkrachting van haar vriendin livestreamt op de app Periscope. ‘Er waren wel ergere dingen te zien, dit was normaal’, volgens Marina. Ondanks dat ze inzag hoe fout ze is geweest, was het duidelijk dat zij handelde in samenspel met de cultuur waarin ze zich bevond.
Hierin zie je de invloed van porno op de maatschappij goed terug. Het is een interessante, maar irritante keuze van de makers de situatie van een dader te belichten. Hoewel Marina haar vriendin niet zelf verkrachtte, had zij er namelijk wel profijt van, in de vorm van aandacht van vreemden.
Zoveel mogelijk aandacht of zoveel mogelijk geld. Het is allemaal bereikbaar met het gebruik van vrouwen in de context van seks en hoe ruwer hoe meer van beide. Het wordt even onduidelijk bij wie de controle ligt in de delen over camgirls. Zij werken veelal vanuit huis en hebben zelf controle over de camera. Maar dan wordt duidelijk dat ze een forse prijs moeten betalen aan de website waarop ze werkzaam zijn.
Het lijkt op het eerste gezicht of de hoofdrolspelers gebruik maken van hun eigen lichaam. Zoals een camgirl zegt: ‘Het is mogelijk een seksobject te zijn, zolang je het zelf maar oké vindt en weet wat voor leven je bouwt voor jezelf.’ Dit klinkt leuk, tot blijkt dat ze stuk voor stuk uit gebroken of arme gezinnen komen en geld nodig hebben. Ze willen veelal hun familie financieel ondersteunen, al zijn ze te beschaamd om te vertellen wat ze doen.
Het minst indrukwekkende deel gaat over de oersaaie James, een ouddeelnemer van Big Brother US. De veertigjarige James tindert erop los en komt er gedurende het filmen langzaam achter wat een lul hij is. James swipet, datet en ghost (laat na dates niets meer van zich horen). Hij gebruikt vrouwen alsof het voorwerpen zijn. Vervolgens zien we de ravage die hij achterlaat; een paar wanhopige vrouwen. Door het slechts te houden bij James, wordt het echter niet meer dan anekdotisch. Maar het zou bijvoorbeeld veel interessanter zijn om te zien hoe vrouwen Tinder zelf gebruiken voor dates of casual sex. Kortom: sla deze aflevering gerust over.
Presteren
Wel een interessante kijk op hoe mannen in deze wereld staan is het deel over mannen in de mainstreamporno. Dit deel maakt duidelijk hoeveel druk er staat op mannen om te presteren. Naast dit welbekende feit is het boeiender om te zien hoe mannen worstelen met de vijandigheid die ze naar hun vrouwelijke tegenspeler moeten tonen. Hier hadden de makers meer op in moeten gaan. De meeste mensen die aan de touwtjes trekken in de porno-industrie zijn witte mannen.
De twee zwarte mannen waar dit deel over gaat, weten dit maar al te goed. Hoewel ze een streepje voor hebben op veel van de vrouwen, wordt hun lichaam, hun zwartheid, net zo goed misbruikt. ‘Het is de enige industrie waar racisme legaal is’, volgens een van de mannen. Het is hierdoor des te pijnlijker dat de makers geen zwarte vrouw gevolgd hebben in deze serie.
Naast een paar duidelijke misstappen zijn deze documentaires – bijna allemaal – het kijken waard. In de documentaires worden verschillende belangrijke vragen gesteld over zelfbeschikking van vrouwen, racisme en seksualisering van onze cultuur.
Ze laten zien dat er mensen van vlees en bloed schuil gaan achter de hoofdrolspelers in de seksindustrie. Mensen die misschien ondertussen allang weer afgedankt zijn door de snel draaiende wereld van porno.