Minnie is baas in eigen buik
Door Hella Baan
De eerste keer van de 15-jarige Minnie Goetze is met de 35-jarige vriend van haar moeder, Monroe. Dat verklapt ze ons aan het begin van de film. Minnie is tekenares en houdt een gesproken dagboek bij. Aan de hand van haar anekdotes en illustraties volgen wij haar seksuele ontwikkeling in de roerige jaren ’70.
De film The Diary of a Teenage Girl is gebaseerd op het gelijknamige boek van Phoebe Gloekner uit 2002. Regisseur Marielle Heller heeft een stevig portret gemaakt van de eigenzinnige Minnie. Met veel humor en eerlijkheid wordt getoond hoe Minnie haar seksualiteit ontdekt en omgaat met twijfels over haar lichaam. Op een manier die ongeëvenaard is in films neemt Minnie de leiding over haar seksualiteit.
Helaas konden keuringscommissies dit minder waarderen. De film is in veel landen zonder begeleiding niet toegankelijk voor Minnie’s leeftijdsgenoten. In Nederland is de leeftijdsgrens 16, in de VS 17 en Groot-Brittannië zelfs 18 jaar. De maaksters van de film wijten deze laatste uitschieter aan het panel van de British Board of Film Classification.
Met The Diary of a Teenage Girl wilden de schrijver, regisseur en producer van de film – allemaal vrouwen – juist een eerlijke en toegankelijke film maken over de seksualiteit van een pubermeisje. Maar misschien zijn de bekrompen elementen in de maatschappij nog niet klaar voor hun formidabele hoofdpersoon.
Minnie gaat op eigen initiatief naar bed met Monroe en dat is het einde van haar maagdelijkheid. Met haar seksuele honger verbaast en overdondert ze zichzelf en anderen. Als ze met een klasgenootje is en die er in de missionarispositie niets van bakt, draait ze hem op de rug, klimt er bovenop en zegt: ‘Zo doe je dat’, vervolgens komt ze luidruchtig klaar. Later verwijt hij haar: ‘Je bent zo intens.’
De erotische momenten zijn ingebed in een rijk web aan sociale verhoudingen. Zo wordt er weergegeven hoe Minnie, haar zus en moeder Charlotte samenleven en zich tot elkaar verhouden. Charlotte is vanwege zijn ‘burgerlijke moraal’ van haar man gescheiden en houdt er meerdere minnaars op na. In het huis zijn regelmatig feestjes met veel muziek en drugsgebruik. Toch duikt die moraal weer op als ze achter de verhouding tussen Monroe en haar dochter kom. Dan dringt Charlotte aan op een huwelijk.
Een grote kwaliteit van de film is dat die nergens vervalt in stereotypen. Zo is Minnie niet op zoek naar de prins op het witte paard. Ze vindt dat ze geen man nodig heeft om gelukkig te zijn. Ook krijgt Minnie niet maken met bekende tienerproblematiek als zwangerschap, soa’s, verslaving en prostitutie. In haar wereld is er zelfs geen gestuntel met condooms.
Op de achtergrond is er wel dreiging aanwezig. Zo maakt de situatie met Monroe Minnie van streek. Op school wordt zij een slet genoemd. Tijdens een avondje stappen pijpt ze met beste vriendin Kimmie twee jongens voor geld. Achteraf zegt Kimmie: ‘Dat voelde raar, laten we het maar niet meer doen.’ Minnie begint ook een seksuele relatie met Tabatha, maar als die haar drogeert en meeneemt naar het huis van een vreemde jongen vlucht ze. Als een koorddanser behoudt Minnie haar evenwicht.
The Diary of a Teenage Girl is amusant en soms zo vooruitstrevend dat het aan realisme inboet. Want in de huidige maatschappij is het helaas geen gegeven dat een jonge vrouw kan experimenteren met seks zonder daarvoor een hoge prijs te betalen. Daarom is het ontzettend waardevol dat de film uitgaat van het plezier en de eigen waarde van een tiener. Het zijn beelden waar een nieuwe generatie zich aan kan optrekken.