Massaprotest Londen opstap naar algemene staking
Door Mylène Bolder
De mars ging door de Londense binnenstad en eindigde met een grote manifestatie in Hyde Park. De demonstranten kwamen uit heel Engeland: brandweerlieden, leraren, spoorwegarbeiders, verpleegkundigen, gepensioneerden en studenten. Met leuzen als ‘No to Cuts’ spraken zij zich uit tegen de neoliberale Tory-regering onder leiding van David Cameron. Die is bezig met zijn miljardenbezuinigingen een gat te slaan in de bestaanszekerheid van gewone mensen.
Alleen al in Londen is het aantal arbeiders dat leeft op een armoedeloon tussen 2010 en 2011 gestegen met 100.000. Steeds meer mensen moeten hun toevlucht nemen tot de voedselbank: in 2011-2012 was dit met 128.697 mensen een recordcijfer. Het aantal kinderen dat in armoede leeft, is gestegen naar 3,5 miljoen. Volgens onderzoekers zal dit de komende jaren toenemen. Honderdduizenden banen in de publieke sector zijn verdwenen en er wordt voorspeld dat er nog eens honderdduizenden ontslagen zullen vallen, zowel in de publieke als private sector. En de ergste bezuinigingen op welzijn gaan nog komen.
Tegelijkertijd kiezen de Tories ervoor om bedrijven en banken te ontzien. Die worden in tijden van crisis beloond met bonussen en belastingverlaging. Tot nu toe werd er 430 miljard euro ‘hulp’ gegeven aan bedrijven en banken. Half oktober werd duidelijk dat multinationals zoals Starbucks en eBay honderden miljoenen euro’s winst hebben gemaakt, en maar nauwelijks belasting betalen.
De woede hierover was tastbaar in de straten van Londen, gevoed door het gevoel dat het zo niet verder kan. Mark Jarvis is brandweerman en was aanwezig bij de demonstratie omdat hij vecht voor zijn pensioen: ‘Na zeventien jaar te hebben gewerkt, word ik geconfronteerd met bezuinigingen op mijn pensioen. Het wordt mogelijk gehalveerd.’ Desiree Cranenburgh en haar moeder Annette Chambers waren aanwezig en voerden campagne tegen bezuinigingen op ziekenhuiszorg in Londen: ‘De bezuinigingen zijn niet nodig. Er is genoeg geld in dit land, maar het wordt niet verdeeld onder degenen die het nodig hebben.’
De mars in Londen was niet alleen belangrijk omdat het tegengeluid tegen de Tories vanuit allerlei groepen uit de samenleving werd samengebracht, maar ook omdat er op de afgelopen TUC-conferentie goedkeuring is gegeven voor een algemene en landelijke staking. Als dit doorgaat, betekent dit dat er zes miljoen arbeiders in staking kunnen gaan tegen de regering. Dat zou de grootste staking zijn sinds 1926. De mars was daarom meer dan zomaar een massaal protest, het is een stap naar iets veel groters.
De noodzaak van een algemene staking is niet iets wat alleen onder de vakbondskaders leeft, maar werd door het hele protest gedragen. Overal waren borden te zien met leuzen zoals ‘24-hours-strike-now!’ Len McCluskey, algemeen secretaris van de vakbond Unite zei: ‘We zullen niet krijgen wat we willen door het vriendelijk te vragen. Zijn jullie klaar om te staken?’ Waarop een gigantisch gejuich volgde.
Video’s van de demonstraties