Kijkcijfers en heksenjagers
Door Jelle Klaas
Er is veel te zeggen over de voormalig Telegraaf-journalist en voormalig hoofdredacteur van Aktueel die met zijn programma’s en boeken als misdaadverslaggever bekendheid verwierf. De Vries is een dubieus figuur die aan de ene kant succesvol is in het soms terecht blootleggen van het falen van justitie en politie en aan de andere kant zelf twijfelachtige connecties heeft met wat wel ‘de onderwereld’ wordt genoemd. Zijn rouwadvertentie voor Heinekenontvoerder Van Hout (‘de meest bijzondere persoon die ik ooit ontmoet heb’) spreekt boekdelen.
Afgelopen zondag is Joran van der Sloot, als veroorzaker van de dood van Natalee, door Peter R de Vries (in deze zaak aanklager, onderzoeker en rechter tegelijk) publiekelijk veroordeeld in het gerechtsgebouw dat SBS6 heet. In Amerika zijn ze hier al een stapje geraffineerder in geworden. Neem het programma ‘How to catch a predator’. Medewerkers doen zich op een sexchat voor als minderjarigen en maken een afspraak met een volwassen man. Er wordt gelogen dat ouders niet thuis zijn, soms wordt er ook nog gevraagd of de man zich in de garage alvast wil uitkleden.
Als de man dan de woonkamer binnenloopt wordt hij opgewacht door een cameraploeg en een Amerikaanse Peter R de Vries die de ‘gepakte pedo’ eens stevig aan de tand voelt. Van de mannen wordt hun volledige naam en functie zo vaak mogelijk in beeld gebracht. Het is dan ook niet gek dat een van de opgejaagde mannen zich tijdens een aflevering door het hoofd schoot. Als reactie hierop stelde het televisienetwerk dat ze ‘zeer tevreden zijn met de resultaten van deze operatie.’
Er is veel, heel veel in te brengen tegen de huidige rechtstaat. Rechters zijn vooringenomen, de politie komt vooral op voor de belangen van de rijken en ga zo maar door. Maar er zijn ook een paar verworvenheden die niet zomaar bij het grofvuil horen. Je hebt het recht je te verdedigen, er moet met jouw omstandigheden rekening gehouden worden, je hebt het recht op een advocaat en je hebt het recht op een anonieme rechtsgang.
Ook al heb je in de praktijk aan deze rechten dus niet altijd evenveel, het is beter iets bescherming te hebben dan overgeleverd te zijn aan de publieke heksenjacht die de media, uit eigenbelang, kan openen. En dat is ook direct het allergrootste bezwaar tegen Peter R de Vries en zijn uitzending. Het gaat hem maar om één ding: kijkcijfers.
Het is één ding om een moeder die haar dochter is kwijtgeraakt te filmen terwijl je haar vertelt hoe haar dochter wellicht om het leven is gekomen en haar confronteert met videobeelden van een vermoedelijke dader. Het is echter pervers om hier geld aan te willen verdienen en dit uit te zenden op televisie. De misdaadbestrijdende media in het algemeen, en Peter R de Vries in het bijzonder, blazen het gevoel van onveiligheid op en proberen zoveel mogelijk geld te verdienen aan het leed van anderen. Jammer en logisch tegelijk dat Pauw en Witteman daarover niets aan Peter R de Vries vroegen.