Khelif bokst zich door rechtse haat heen
Imane Khelif wint de kwartfinale op de Olympische Spelen in Parijs (copyright: Andy Miah, Flickr)
Conservatieve media trekken de legitimiteit van twee boksers, Khelif en de Taiwanese Lin Yu Ting, in twijfel. Khelifs winst werd neergezet als een aanval op vrouwenrechten, omdat zij zogenaamd een man zou zijn. Op sociale media herhaalde de Amerikaanse presidentskandidaat Donald Trump zijn verkiezingsbelofte om ‘mannen uit vrouwensporten te weren’ en duidde Khelif met mannelijke voornaamwoorden aan. Ondanks deze hetze won Khelif een Olympische gouden medaille.
Partijdige sportbond
De twijfels over Khelifs gender worden gebaseerd op de diskwalificatie van haar en Ting uit het wereldkampioenschap door de International Boxing Association (IBA) eerder dit jaar. Op basis van medische testen voor ‘geschiktheidscriteria’ zou zijn geconcludeerd dat beide boksers ‘competitieve voordelen’ zouden hebben ten opzichte van andere vrouwelijke atleten. Hoewel helemaal niet is vrijgegeven waarop is getest, beweerde IBA-president Umar Kremlev later dat uit medische testen bleek dat Khelif XY- chromosomen zou hebben.
Khelif en Ting deden ondanks deze diskwalificatie mee aan de Olympische Spelen. Het Internationaal Olympisch Comité besloot vorig jaar de IBA niet meer te erkennen als officiële sportbond, vanwege hun banden met Russische en Oezbeekse overheden.
Geslacht en variatie
Khelif heeft publiekelijk aangeven cis vrouw te zijn, maar door deze oproer wordt haar gender in de media onder de loep genomen. Het probleem zou zijn dat mannen door verhoogd testosteron makkelijker spiermassa ontwikkelen en daarom harder zouden kunnen slaan.
Zelfs als een vrouwelijke bokser XY-chromosomen zou hebben, betekent dat niet dat zij een dergelijk voordeel heeft. Mensen worden geboren met allerlei verschillende hormonale, chromosomale en gonadale kenmerken. Daarmee zijn er zoveel varianten mogelijk, dat er geen sprake is van binaire geslachten.
De hetze tegen Khelif is onderdeel van een aanhoudende haatcampagne tegen trans mensen, waarbij sport een van de publieke arena’s is waar hun aanwezigheid wordt bestreden. Mensen die Khelifs kwalificatie verdedigen door te ontkennen dat ze trans is, missen dit punt: zelfs als Khelif wel een trans vrouw zou zijn of zich als intersekse zou identificeren, zou het discriminatie zijn om haar uit de competitie te weren.
Transfobie hoort niet in sport
Het feit dat misogyne transfobie ook cis vrouwen raakt, toont aan dat het doel om ‘vrouwen te beschermen’ enkel een rookgordijn is om strengere gendernormen af te kunnen dwingen. Als je als vrouw net te sterk bent, kun je van transfoben disciplinering verwachten. Hierin zit ook een raciale component – haar Algerijnse afkomst speelt een rol in hoe gemakkelijk Khelif als ‘gevaarlijk’ wordt bestempeld. Dit is een product van de groeiende extreemrechtse ideologie die verschillende wereldleiders propageren. Seksisme en transfobie zijn in opkomst en totdat de extreemrechtse beweging is gesmoord, kunnen we meer van dit soort aanvallen verwachten.