Je suis Sanne Wallis
De Israëlische ambassade diende daarop een klacht in. Kritiek op Israël is volgens haar namelijk antisemitisme en dat er geen greintje jodenhaat in het programma te herkennen was doet daar niets aan af. Het CIDI – dat de taak heeft om alle mensenrechtenschendingen van Israël te verdedigen en elke kritiek op de apartheidsstaat te criminaliseren – sprong meteen in de houding. Volgens CIDI-voorzitter Hanna Luden was de parodie ‘kwaadaardig’ en feitelijk onjuist: ‘Zo zouden de Israëliërs feesten over de ruggen van Palestijnen’ en ‘ontstaat een beeld van het wrede Israël dat Palestijnen bestookt.’ Dat is echter exact wat er gebeurd is.
Uiteraard gingen de extreem-rechtse media meteen mee in het verhaal. Zij zien de etnische zuivering van Palestina als een voorbeeld voor Nederland. De Dagelijkse Standaard – dat zelf regelmatig antisemitische samenzweringstheorieën promoot – nam de aantijgingen gretig over in een karakteristiek feitenvrij relaas.
De aanvallen op critici van Israël nemen schrikbarende vormen aan. De Süddeutsche Zeitung ontsloeg onder druk van Israël een cartoonist die een – evenmin ‘antisemitische’ – prent maakte over de Israëlische zangeres.
De verdedigers van Israël komen zo steeds meer op een lijn met extreem-rechts. Deze kruisvaarders van het ‘vrije woord’ om de vrijheid van meningsuiting in te perken moet krachtig bestreden worden. Hun autoritaire aanvallen op links – in de breedste zin van het woord – dienen om kritiek op Israël te criminaliseren en om hun racistische agenda te legitimeren. Maar het draagt ook bij aan de inflatie van de term ‘antisemitisme’ en helpt zo écht antisemitisme te rechtvaardigen.