Italiaans parlement ontbonden na val Prodi
De regering van Romano Prodi trad twintig maanden geleden aan onder luid gejuich, nadat Silvio Berlusconi het land vijf jaar had bestuurd. Maar twee weken geleden viel de regering omdat ze niet langer genoeg steun had in het parlement om door te gaan. Dit gebeurde nadat Clemente Mastella zich moest terugtrekken als minister van Justitie. Zijn vrouw, de regionale president van de regio Campania rond Napels, werd onder huisarrest gesteld op verdenking van omkoping. Naar Mastella zelf liep al een onderzoek wegens corruptie, nadat de voetbalclub waarvan hij vice-president was failliet was gegaan.
Italië was in de eerste jaren na 2000 het centrum van massaprotest in Europa – tegen de G8-top in Genua in 2001, de oorlog in Irak en neoliberale ‘hervormingen’. Maar Prodi en zijn Democratische Partij probeerden zoveel mogelijk afstand te houden van dit soort protest. De sociale bewegingen werden gedemobiliseerd, en Prodi steunde alleen maar op de flinterdunne meerderheid die zijn regering aan de macht hield. Zijn beleid draaide om het efficiënt managen van het Italiaanse kapitalisme.
Nu het parlement is ontbonden, hoopt Berlusconi terug te kunnen keren aan het hoofd van een regering. Maar grote delen van de zakenwereld zien hem als een risicofactor. Zij zouden liever een ‘grote coalitie’ zien tussen de Democratische Partij en Berlusconi’s Forza Italia, onder leiding van een ‘niet-politiek’ persoon. De naam van de voorzitter van de Bank van Italië zingt rond.
Je zou verwachten dat de sterke linkse partij Rifondazione Comunista van deze situatie zou kunnen profiteren. Ze speelde een leidende rol in de protesten in Genua en de anti-oorlogsbeweging. Maar Rifondazione maakte ook deel uit van Prodi’s regering, en deed er alles aan om een val van die regering te voorkomen. Ze stemde zelfs voor het sturen van Italiaanse troepen naar Afghanistan. Deze zigzags creëerde grote verwarring binnen de sociale bewegingen.
Het goede nieuws is dat volgens persagentschap ANSA het aantal stakingen in Italië het hoogst is sinds 2000. Protesten aan de basis, zoals de beweging tegen waterprivatisering, zijn springlevend. Vorige week nog besloten de lokale autoriteiten van Nola bij Napels de watervoorzieningen terug te brengen in publiek beheer, ondanks dreigementen met rechtzaken van de multinationals. En de anti-oorlogsbeweging is ook niet verdwenen. In december demonstreerden honderdduizend mensen in Vicenza tegen de bouw van een nieuwe Amerikaanse basis. Anti-kapitalistisch links bereidt voor de komende weken een serie fora voor als poging om de beweging te hergroeperen. Het is tijd voor nieuw verzet.
Lees meer in de Socialist Worker van deze week.